vrijdag 31 december 2010

Weer verliefd

Met sneeuw gaan er bij ons op stal weinig paarden naar buiten waardoor de weiden boven leeg zijn. Voor diegene die zijn paard wèl buiten wil zetten is het eenzaam toeven en dat doet ze ook geen goed. Ik heb geluk met mijn eigen wei en Lightning’s vaste maatje Klavier die ik gewoon buiten zet. Beau van een stalgenoot is nog jong en onbedorven en wil het liefst met andere paarden samen. Beau en Klavier hebben al samen gestaan en kennen elkaar. Als ik met de sneeuw met Lightning weg ging, hoefde Klavier niet alleen in de stal te blijven èn had Beau gezelschap. Even lekker spelen in de sneeuw deed haar zichtbaar goed. Maar waar moest ik dan tussendoor met Lightning naar toe? Zou ik het proberen? Beau is een merrie en Lightning denkt dat hij hengst is. Nu in de winter zal hij ze niet dekken, maar hij wil ze dan niet gemakkelijk meer laten gaan. Ook schopt hij dan vaak de concurrerende ruin (Klavier in dit geval) de wei uit. Nou, allemaal het halster om en huppakee, “hengst” erbij. Hij loopt zonder veel poeha naar haar toe, ze ruiken elkaar aan de neus, hij kromt zijn hals, ruikt haar tussen de achterbenen en zij doet “Hiee!”. Ok, toon gezet en ze gaan ieder van hun eigen bergje hooi eten. Geen stoer gedoe, geen geschop en geen geren. Zo gemakkelijk gaat dat normaal niet! Toen Beau na een uurtje weer naar haar stal ging, stond hij op haar te roepen. Verliefd! De dag erna hebben we ze weer samen gezet en ook toen was hij erg zielig toen ze wegging. Zo onderhand kan Lightning een behoorlijke harem gaan beginnen. Hij is zeker de populairste man van stal. Hij is rustig en hoffelijk en daar houden de dames blijkbaar van. Grappige is dat de Fjord merrie Uluru die naast hem op stal staat hem geen blik waardig gunt. Die moet hij dan ook niet.
Ik vind dat altijd prachtig om te zien als paarden zich als paarden gedragen en niet mentaal zijn afgestompt door eenzame opsluiting waardoor ze zelfs vergeten hoe ze paard moeten zijn. 



Witte kerst

Op de dag van kerstavond werden we ’s morgens verrast met een dik pak sneeuw. Ik kreeg zelfs de voordeur niet open toen ik de katten in de schuur wilde gaan voeren. Met de auto de straat uit? Ik wacht wel een paar uurtjes! Er lag een halve meter sneeuw in de straat. En bij ons wordt niet geveegd/gestrooid....

Eindelijk een dag vrij, kun je door de diepe sneeuw nog niet buiten rijden. Gaan we maar wandelen dan? Niet te doen, we zijn omgedraaid. Rijden leek bij nader inzien toch een beter idee. Een stalgenoot wilde altijd al eens in de sneeuw rijden en zo gingen we op 1e kerstdag rijden in de sneeuw. Daar waar al mensen gelopen hadden was dat wel te doen. In de velden was het veel te diep, de paarden zakten tot aan hun buik in de sneeuw. We hebben op plaatsen zelfs kunnen draven en galopperen. Leuk genoeg om het op 2e kerstdag nog een keer te doen. We werden steeds vrijer, totdat ik spontaan het pad kwijtraakte – verblind door de sneeuw! 

’s Middags gingen we nog een poging wagen met een ander stalgenootje en haar dochtertje op de slee. In het veld was de sneeuw te diep en zo moesten we ook over de gebaande paden lopen, om en om voorop en twee man op de slee. Af en toe ging de slee over een hoop sneeuw en kiepte gemakkelijk om. Lachen, gieren, brullen als je ineens achterover in de sneeuw ligt. Lightning vindt het allemaal best. Fijn hoor een paard dat (bijna) nergens meer van opkijkt. Om het feest compleet te maken, hadden we achteraf warme chocomel met koekjes. 

woensdag 29 december 2010

Les

Vorige week had ik nog eens les. Ik zou eigenlijk weer naar Olivier in Borkel en Schaft gaan, maar een dik uur rijden met de trailer is met dit Oostenrijks weer geen doen.


We hebben Trail geoefend met balkjes stappen, draven en galopperen. Het is niet zo simpel om er maar even overheen te lopen. Je moet paslengte kunnen beïnvloeden en hij moet zijn benen optillen. In stap oefen ik dat nooit. Stom eigenlijk… want ook dat is best al lastig. Ik zie zo’n wedstrijd en denk dan: “hup, erover!”. Dat daar een stukje techniek en met geduld opgebouwde oefening achter zit, vergeet ik dan. In draf ging het na een paar keer oefenen best aardig. Hij corrigeert zichzelf ook en paslengte hadden we al vaker geoefend. Ik moet voorzichtig zijn met hulpen omdat hij meteen reageert en hij mag niet bang worden voor de balken. We hebben het zelfs in galop geprobeerd. Over 1 balk dan. De vorige keer ging dat behoorlijk mis waarbij hij er echt over viel. Nu met toezicht was ik wel onzeker, maar ging het wel. Als hij zelf zijn pas verandert om er overheen te gaan, meen ik al dat het mis is. “Er gebeurt toch niks”, zei ze, “het is juist goed dat hij dat zelf doet”. Tja, moet ik haar wéér gelijk geven! LOL

Tyler III

Gisteren de eerste keer op Tyler gereden. Nou ja, gereden is een groot woord. Na ongeveer 40 seconden stond ik er weer naast. Zo gestrest als hij met grondwerk kan zijn, zo gestrest is hij ook onder zadel. Het voelde alsof ik een enorme bom onder me had. Dat wil ik een dier niet aandoen. Als het zo moet, dan niet. Hij moet er geen last van hebben en dat was duidelijk wel het geval. Met zijn eigenaresse is hij overigens ook zo gespannen. Gisteren had hij wel een extreme dag, maar dan nog. Na 9 jaar onder zadel zou dat toch langzaam weg moeten gaan.


Ook zat ik heel erg ver voor op hem. Zijn zadel ligt op zijn schouders. Logisch ook dat hij ze dan niet optilt en daar kuilen heeft waar spieren zouden moeten zitten.

Ik wil hem graag helpen om zich beter te voelen, maar als zijn eigenaresse niet inziet dat dit niet normaal is en het wel anders kan, dan heeft het geen zin. Eerst terug naar de basis, voorzichtig opbouwen zonder stress, een passend zadel en ander voer. Ik denk trouwens niet dat het aan haar ligt, want ze gaat heel keurig en rustig met hem om. Ze is hem niet anders gewend, en daarom ervaart ze het niet als een probleem.

Ik ben me nu aan het bedenken of ik er wel mee door wil gaan of dat ik het koppel laat zoals ze zijn. Ik breek me het hoofd hoe hij zo gespannen kan zijn…

maandag 27 december 2010

Tyler II

Afgelopen week veel tijd gehad om met Tyler door te brengen. Ik vind het belangrijk om een beetje een band te krijgen met een paard. Donderdag was echter geen goede dag voor ons. Het was heftig aan het sneeuwen en hij was nu elke minuut ergens bang voor. Ik moet toegeven dat ik me daar na 10 minuten best aan begon te ergeren. We waren in de binnenbak en ik was begonnen met zijn “wijken voor druk” oefeningen. Hij reageert nog niet consequent, dus we moeten nog meer oefenen. Daarbij schrok hij steeds weer. Hij springt dan met vier benen kort de lucht in en landt met een bibber, en zelf slaat mijn hart óók een slag over. Ik had er echt genoeg van en dacht even na over wat te doen. Ik besloot om hem (we waren alleen in de bak), los te maken en alleen te laten staan als hij het deed. Steeds als hij de bibbers kreeg, liep ik weg. Dan stond hij echt zo te kijken van “o, dit werkt niet – nu ben ik m’n gezelschap kwijt”. Hij kwam dan al snel weer aanlopen. Na een keer of 5 werd het al minder.

De dag erna heb ik me meer met het longeren bezig gehouden. Als hij dan wilde schrikken, dan sprong hij me tenminste niet in de nek. Dat pakt hij snel op en doet er ook zijn best voor. Buiten was iemand met een sneeuwschuiver aan de gang, maar ik heb gewoon doorgewerkt alsof er niks was. Eerst draaide hij steeds om, maar na een tijdje lette hij er ook niet meer op. Hij liep er zelfs zo langs toen we weer de stal in gingen. Ook zaterdag heb ik weer longeren geoefend en na een paar keer oefenen ging hij al in draf. Hij kan versnellen en vertragen en draait niet meer naar me toe. Hij kent het! Superleuk om zoiets te bereiken!! Daarna nog even aan de hand wijken geoefend en dan let hij ook beter op. Volgende stap is om het buiten met hem te oefenen. Ik voel me alleen nog niet zo zeker. Als hij dáár los komt, heb ik wat aan de hand… We zoeken wel een keer een wei op die vrij is.

Dinsdag heb ik afgesproken om hem te rijden. Voor mezelf ben ik nog niet klaar met het grondwerk, maar daar kan ik altijd nog mee doorgaan. Dubbele lijnen staat nog op het programma en aan de hand wandelen zonder omver gelopen te worden wil ik ook nog beter kunnen. Af en toe bouw ik wat schriktraining in en misschien kan hij ooit wel buiten gereden worden.
Ik heb de indruk dat zijn eigenaresse dit allemaal niet zo geweldig vindt. Moet ik haar maar eens vragen… Longeren had ze nooit nodig gevonden, maar mijn bescheiden (nou ja… bescheiden) mening is dat hoe meer een paard kan, hoe relaxter ze zijn en hoe beter ze zich voelen. Stel je ook eens voor dat de dierenarts komt en hij moet gelongeerd worden? Of voor revalidatie? Hij is ook zo schrikachtig dat ik me soms afvraag of er iets mis met hem is. Hij is echt niet bang voor mensen of andere levende wezens, maar zijn omgeving jaagt hem echt schrik aan: elke beweging en elk object. Hij loopt ook constant rond met van die opengesperde ogen met het wit zichtbaar. Maar hij is niet van mij en uiteindelijk bepaalt zij wat hij doet en niet.

dinsdag 21 december 2010

Slee

Mooi, he? Nog helemaal vlak (op een paar konijnensporen na). Dit is het hooiveld van stal, net om de hoek en ideaal voor dit soort activiteiten.

 
We begonnen zoals vorig jaar, toen de slee erg onstabiel bleek en we onmogelijk zelf konden sturen als we op de slee zaten. Een persoon leidt paard, de ander op de slee. Al snel begon dat te vervelen in het gladde veld en rennen door de sneeuw is ook zo vermoeiend.... 


In tegenstelling tot vorig jaar hadden we de slee aan de broek gebonden (bij gebrek aan strengen - die liggen op de koets). Een touw in plaats van twee was dus veel stabieler en het vel was ook mooi glad.  
Dat moet ook zo wel gaan, dacht ik,  bond de slee dichter aan het paard en nam de leidsels op. Al gauw gingen we in galop de heuvel op. 


Zou het met twee personen ook gaan? Het proberen waard! Daar hebben we om voor de hand liggende redenen geen foto's van, maar het was wel lachen - gieren - brullen! In draf de heuvel op waar hij het toch wel zwaar trekken vond en vanzelf  - al bokkend - in galop overging. Door zijn bokken kreeg het touw een klap en brak in tweeen. Ik ging om de een of andere reden met de beweging mee, riep WHOA en stond na een flinke hop achter Lightning. Mijn vriend bleef verbaasd achter op de slee. We hebben het toen maar iets rustiger aan gedaan... 
Nu maar hopen dat de sneeuw blijft liggen, dan gaan we zeker nog een keer. 

Er is zelfs een video, die verschijnt binnenkort op YouTube. 

Nòg een keer!


Nog even gauw een zadel erop en het maagdelijk witte veld in. Een prachtige zonsondergang en maansopgang met zich langzaam vormende mist boven de sneeuw. Doodstil en helemaal alleen in de ijzige kou. Ik word er helemaal poëtisch van...

maandag 20 december 2010

Tyler Bird

Stiekem ben in ik de tussentijd een nieuwe relatie aangegaan en ik heb nog helemaal niet over hem verteld!

Om beter met paarden om te leren gaan en ook eens een gezond paard te rijden, ben ik in de zomer toen Lightning nog alleen grondwerk kon doen, al gaan lessen op andere paarden. Door school, werk en verkoop van een van de paarden, moest ik dat weer stil leggen. Ik ben het toen dichterbij gaan zoeken en ben op onze eigen stal op zoek gegaan naar een western bijrijdpaard. De eigenaren van Vito (een ondeugende, speelse bonte pony die een buikje èn wat energie kwijt moest) hadden helaas geen interesse. Dan was er nog Tyler, een zwart tobiano Paint Horse die door de week niet gereden wordt. Het kostte enige overtuigingskracht, maar uiteindelijk ging de eigenaresse toch akkoord. Tyler had een gebruiksaanwijzing, volgens haar. Iets dat in mijn ogen betekent dat hij ofwel verwend is, ofwel niet goed “broke”, of – in het ergste geval – beiden. Helaas bleek het laatste het geval te zijn. Daarnaast is hij ook nog erg schrikachtig en ontziet daarbij niets of niemand. Hierdoor heeft hij nogal een reputatie ontwikkeld op stal. Als hij echter gereden wordt, is hier niks van te merken. Hij kent zijn werk en doet dat aardig. Hij verzet zich wat tegen het bit, maar dat is ook het enige. Er is dus hoop. De eigenaresse vindt het wel prima zo, maar als ik met hem aan de slag wil, wil ik zeker weten dat ik hem ten alle tijden onder controle heb.

De eerste keer dat ik met hem ging werken, zou ik hem alleen poetsen en op de wei zetten. Dat moest nog wel lukken, dacht ik. Poetsen vond hij heerlijk en naar de wei gaan ook. Alleen ging dat op zijn manier: lostrekken en maken dat hij wegkwam. Dus ik – in mijn trots gekrenkt – er achteraan. Daar was hij echter niet van gediend en hij bleef wegrennen. Totdat een van de andere paarden het touw pakte en met hem wegliep. Zo gemakkelijk was het dus, als hij je maar vertrouwde. Ik moest zo lachen dat ik me ontspande en meteen realiseerde ik me dat mijn houding hem alleen maar wegjoeg. Ik moest mijn boosheid aan de kant zetten en al snel werd hij nieuwsgierig en kwam naar me toe. Conclusie: je kan niet boos worden op Tyler. Dan wordt hij bang.

De tweede keer besloot ik dus maar bij de basis te gaan beginnen: halstermak maken en wijken voor druk. Op neusdruk achteruit, op druk achter de oren vooruit, stilstaan. Dat pikte hij redelijk snel op in de binnenbak. Eenmaal weer buiten scheen hij alles weer vergeten en kon ik opnieuw beginnen. Hij moet weten dat het altijd en overal geldt. Hij kijkt constant om zich heen en als je toevallig in de weg staat, dan heb je pech. Als hij schrikt (ongeveer 1 keer per kwartier), springt hij in je nek. Niet echt gewenst…

Nu dat we dat een paar sessies gedaan hebben, lijkt hij wat meer vertrouwen te krijgen. Gisteren was het de bedoeling om hem in de bak los te laten omdat hij nu niet buiten komt. Stond hij daar maar wat te kijken. Ben ik zelf maar met hem gaan rennen, half verwachtend dat hij daar wel een potje van zou maken. Gelukkig bleef hij netjes meelopen en reageerde fijn op de aangeleerde stophulp. Hoofd omlaag vindt hij nog erg moeilijk omdat hij dan zijn veilige modus moet opgeven.

En om hem aan het bewegen te krijgen leek het me handig als hij leert longeren. Daarvoor moest hij eerst leren om vanzelf vooruit te blijven lopen. Met alleen aangeven aan het halster draait hij zijn achterhand weg en draait naar me toe. Wegjagen en er achter blijven lopen, werkt ook niet omdat hij daar vast bang van wordt. Vind ik ook geen ideale manier en heb ik niet eens geprobeerd. Paarden snappen nl. niet waarom ze weggejaagd worden. Daarom leerde ik hem met kleine tikjes van de zweep op zijn achterhand dat hij vooruit moest lopen. Zo had ik hem na 10 minuten zo ver dat hij op beide kanten in stap rustig om me heen liep om ongeveer 2m afstand. Een goed begin! Hij is een onbeschreven blad wat dit betreft en dat is makkelijker trainen dan een paard dat van alles af moet leren. Gelukkig is hij niet bang voor de zweep. Dat zegt heel veel! Hij kent het simpelweg niet en reageerde er dus in eerste instantie ook niet op. Nu moet ik hem nog leren om op afstand de schouder naar buiten te zetten. Volgende keer.

Genoeg sneeuw voor een buitenrit!

Dit vind ik nu echt leuk! Op stukken zoals deze kun je ook gerust draven en galopperen. Ik ken de weg en weet waar er greppels zijn en waar het glad is onder de sneeuw. Ook Lightning herkent schaduwen in de sneeuw en stapt er netjes overheen.
Ik had me redelijk ingehouden en was begonnen in het grasveld waar we gisteren gesleed hadden. Toen de weg over en het veld in en een heel stuk naar beneden waar normaal een perfect galoppad is. Onderaan dacht ik: "omdraaien en in galop naar boven!". Weer terug naar beneden stappen en nòg een keer! In de andere galop natuurlijk!! :). Straks zien dat ik op tijd weg ben op het werk: dan kan ik nog een keer gaan!

vrijdag 17 december 2010

“A good horse is never a bad colour”

Deel twee van drie:
1. Considering the horse
2. A good horse is never a bad colour
3. Horses never lie

Ik lees de triologie van Mark Rashid achterstevoren en dat had ik beter niet kunnen doen. Waar “horses never lie” nog vernieuwend was en echt inzichten gaf, bewijst dit boek datgene wat in mijn ogen iedereen al weet. Mark doet zijn uiterste best om paragraaf na paragraaf bewijzen aan te halen van lelijke paarden of paarden van het “verkeerde” ras die heel goed worden. Zeker raar is het als hij over gedoemde rassen begint die gediscrimineerd worden in Amerika, maar hier zeker niet. Bijvoorbeeld Paint Horses en Arabieren kunnen in de USA blijkbaar weinig goeds doen.
In het hoofdstuk dat ik nu aan het lezen ben, hekelt hij geweldadige trainers. Tja, ook een overduidelijk punt als je überhaupt zo’n boek vastpakt. Zijn voorbeelden zijn dan erg overdreven en dat is jammer. Daar waar hij van mij meer nadruk op had mogen leggen is het psychische en kleine geweld dat niet zo overduidelijk zichtbaar is en overal dagelijkse kost is. Bijvoorbeeld de schade die je doet aan een paard met inconsequente training of eenzame opsluiting. Hij wil natuurlijk een punt maken, en daarom is mijn advies, als je eraan begint: lees ze in de goede volgorde! Ondanks deze kleine ergernis, is het een interessant boek om te lezen.

Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij probleempaarden bespreekt die toevàllig ook lelijk waren en hoe je daar het beste mee omgaat. En als je die bewijsvoering dat lelijke paarden ook goed kunnen zijn negeert, vertelt Mark Rashid erg goed en komen er bij mij allerlei annekdotes naar boven over mijn eigen ervaringen met paarden. Soms lukt het me om die op te schrijven en zal ik ze tzt met jullie delen.

Nog steeds sneeuw


De les bij Olivier bij Valkenswaard heb ik maar afgezegd...

donderdag 9 december 2010

Binnenbak weer

Doordat er sinds vorige week maandag al sneeuw ligt kun je niet meer zo gemakkelijk de velden in. Zeker door de week in het donker is dat lastig (al heb ik gisteren nog buiten gewandeld). De buitenbak is ook al niet begaanbaar, hooguit voor wat uitstapwerk. Noodgedwongen rijden we dus in de binnenbak. Dat is een paar dagen leuk, maar dan begint dat te vervelen. Het is niet echt een straf want het is een droom van een binnenbak. Ik schat 70 x 30m, en een fijne bodem. Ik begin er ook steeds meer aan te wennen dat ik er niet alleen ben… En met zijn nieuwe, op maat gemaakte zadel, loopt hij ook een stuk beter en kunnen we eindelijk gericht gaan trainen. Klagen om niks tegenover vroeger toen ik gewoon niks kon doen en mensen die geen binnenbak hebben! Het meest heb ik nog te doen met de paarden die van hun eigenaren niet naar buiten mogen. "Ze hebben ijzers". Tja, wat let je om sneeuwbeslag te nemen? En Lightning's weidemaatje heeft ook ijzers en gaat lekker naar buiten. Liever nu dan met nattigheid. De paarden zelf snappen niet waarom hun routine doorbroken wordt. En dan krijgen ze nog op hun donder ook nog als ze met rijden wat wakker zijn. Of ze moeten het doen met een half uurtje stappen. "Hij moet er toch éven uit?!", zeggen ze dan.

Wandeling in de sneeuw



dinsdag 30 november 2010

Winter en ik word wakker

Temperaturen dalen onder nul en dan is het heerlijk paardrijden. Geen nattigheid, geen vertrapte weiden….


Vrijdag gereden, zaterdag met de koets, zondag met de koets en gisteren 2,5 uur over het plateau van Nuth gezworven in de lichte sneeuw. Zo mag het van mij de hele winter blijven. Heerlijk!

donderdag 25 november 2010

Het sneeuwt


Hij staat nu de sneeuw van m'n jas te likken. Grote vlokken vallen uit de lucht en hij slaakt een diepe zucht als we weer het terrein van de stal op lopen. Onderweg verschuilt hij zich achter mijn rug. Heerlijk weer!

maandag 22 november 2010

Vooruitgang

Gisteren begon ik vooruitgang te merken. Een uitgebreide opwarming is hard nodig, zonder dat is Lightning erg stijf en lukt het hem niet zijn benen op te tillen. Vorige week in de bak gereden en in de opwarmgalop ging hij bijna op z’n knieën en krabbelde weer overeind. Hij schrikt er niet eens meer van. Ik wel… Balkjes neergelegd zodat hij zijn voeten optilde, maar hij kan niet mikken voor de balk en ik zeker niet. Dat ging dus ook niet. Toen maar wat behendigheid gedaan en galop/draf overgangen en stap/achteruit overgangen. Toen voelde je al echt dat hij voor hoger kwam.
Vrijdag even naar buiten en van hetzelfde laken een pak. Weer vallen. In draf hoorde je hem zijn voeten over de grond slepen. In galop gezet, maar toen begon hij achter om te springen en kwam me een andere ruiter tegemoet. Dat korte stukje was wel genoeg om hem alert te krijgen en hij tilde zijn voeten op.

Ik begon langzaam het patroon te herkennen (ja, een paard leert sneller!) en heb gisteren dus goed opgewarmd en merkte na de ondertussen vaste series overgangen dat hij echt zijn rug begint te gebruiken en gebalanceerd begint te lopen. Je voelt zo’n “rocking motion” van achter naar voren. Aan zijn hoofd hoef ik dan vervolgens nog maar weinig te doen en laat het achterwege. Zijn hoofd in positie dwingen werkte helemaal niet en ik ben blij met die bevestiging dat de hoofdpositie vanzelf komt als je paard goed loopt. Voorheen was dit onbereikbare theorie van goeroes. Hij wordt zo ook erg licht op het bit waar ik nu in de bak weer mee rij. Zo merk je dat hij zichzelf begint te dragen en niet meer op de hand hangt.


Ik kijk zo af en toe eens naar de dressuurruiters om te leren wat hun basis is. Er rijden op onze stal best wel een paar goede ruiters rond die niet alleen maar trekken maar echt rijden vanuit de basisprincipes van de dressuur. Western is mooi met het extreem loslaten, maar je moet je paard wel eerst leren om op eigen benen te lopen. Western paarden horen niet in de oprichting te lopen, maar ik merk dat Lightning dat in deze fase van training nodig heeft om zijn rug en achterhand te gebruiken.

dinsdag 16 november 2010

Alles eng

Vorige week een flink stuk buiten gereden. Alles was eng... heel ongebruikelijk voor Lightning die normaal heel stoer is buiten. Auto's, fietsers, alles wat in de struiken lag, containers, bomen, struiken. Helaas kwamen ons ook nog een stel jonge koeien na gerend. Dat hielp natuurlijk niet... Jammer want de ontspanning is zo ver te zoeken. En net als je denkt dat hij je wel volledig vertrouwt.... Het lijkt wel dat hoe meer ontspannen ik word, hoe meer hij gaat zoeken. Alsof mijn spanning hem steun geeft. Ga je er nl. als een zoutzak op zitten, doet hij niks meer - volledig verloren. Weet hij veel dat mijn spierspanning betekent dat ik zelf bang ben? Die was er altijd al. Nu valt dat steeds meer weg. 

zaterdag 13 november 2010

Veel regen


Heeft zich een weg door de wei gebaand in de vorm van een snel stromende rivier.

zaterdag 6 november 2010

Op en neer...

...gaat het met hem. Donderdag weer gelongeerd, maar linksom was zijn galop zo slecht dat ik dacht dat het nooit meer goed zou komen. Struikelen, extreem verkeerde stelling pakken, paniek maken, rennen, hoofd in de lucht, schokkende overgangen, eruit vallen.... Toch maar even doorgezet en het werd iets beter, maar niet veel. Had ik erop gezeten, had ik hem beter kunnen corrigeren. Ik longeer met dubbele lijnen, maar toch kun je niet alles corrigeren als hij echt niet wilt. Maar ik zit er juist niet elke keer op om hem ook zonder ruitergewicht te trainen. Het is alweer 3 weken dat hij echt goede en heel slechte dagen heeft.

Gisterenavond dan maar een stuk gaan wandelen. Op de wei beweegt hij zo weinig, dat hij 's avonds nog steeds stalbenen heeft! Hoeft ook niet; gras is daar, schrikken is te vermoeiend en zijn maatje is rustig. Hij was nat en zat onder de modder - haha, slim - dan kan er geen zadel op. Met wandelen ging hij de eerste 500m zelfs in verzet. Hoofd omhoog en struikelen (over niks). Dat zijn van die momenten dat ik ervan overtuigd ben dat het nooit meer goed komen. En dan vanmorgen in de bak gereden en dat ging super! Hij was snel moe (het is ook wel erg warm nu als je al een wintervachtje hebt), maar hij deed het best goed.

dinsdag 2 november 2010

En hier niet voor...

Vanavond in de bak gereden. Daar rij ik dus geen paard voor. In een bak van 30x60m word ik al claustrofobisch als ik er tussen nog 4-5 andere paarden rijd die heel andere oefeningen doen dan ik. Help. Ik rij maar gewoon in de buitenbak. Die heb ik op zo'n luxe stal voor me alleen en kan me tenminste concentreren op het rijden.

zondag 31 oktober 2010

Herfstrit

Daar rij ik nou paard voor! Heerlijk in de bossen tussen de verkleurende bladeren en die zoete geur van rottende bladeren. Paard gewoon zijn ding laten doen en genieten van de gang, gezelschap en omgeving.

woensdag 27 oktober 2010

Bult

Er is ook altijd wat! Nu heeft hij weer een bult op zijn neus. Ik kan me niks anders bedenken dan dat dat van de sidepull komt. Niet dat ik daar zo hard aan trek want hij reageert er heel zacht op. Ik weet dat paarden schade oplopen aan hun kaken en lagen in de mond als ze jarenlang met bit gereden worden (mn van die dikke Engelse bitten die nooit losgelaten worden), maar jarenlange studies van paarden die bitloos zijn gereden zijn er natuurlijk niet….


De woekering zit net onder waar de sidepull zit. Ik zal straks eens een foto maken.
Maar wat ik er nu mee moet? Ik rij voorlopig maar weer met bit, maar dat is ook niet ideaal…

dinsdag 19 oktober 2010

Hoesten

Gisteren toch maar even de DA laten komen. Lightning hoest nl. al maanden bij inspanning. Even aan het begin zo flink hoesten en dan niks meer. Toch wel bang gemaakt door verhalen van dampige paarden en zo… Het is af en toe erger en minder. De laatste week minder. Beter paardenweer misschien?


In ieder geval heeft de DA niks schokkends kunnen vinden, alleen een beetje irritatie in de keel en wat slijm. Normaal niet genoeg om een paard aan het hoesten te krijgen, maar Lightning misschien wel? Hij hoeft niet aan de medicijnen, maar wel over op kuil of geweekt hooi. Het zouden cortisonen worden en als je het regime niet verandert komt het hoesten even hard weer terug als je ermee stopt. Eerst eens kijken of het weggaat als hij alleen nat hooi krijgt.

maandag 18 oktober 2010

Veel werk

Woensdag in de bak gereden. Het ging super goed. Ik had echt weer eens dat “eenheid met je paard” gevoel. Is nog maar 2 keer eerder gebeurd, maar wat is dat fijn . Lekker zweverig, maar zo rijden wil ik elke dag! Dan is er geen verzet en doet hij echt moeite terwijl ik bijna niks hoef te doen. Alsof het vanzelf gaat.


Vrijdag buiten gereden. Alle velden zijn omgeploegd, dus lekker door de velden. Zwaar is dat wel, hij moet dan ook in stap zijn rug gebruiken. Na 45 min was het dan ook op voor hem.

Zaterdagochtend dan maar in de bak gereden. Hij begon erg lui, waarschijnlijk omdat ik weer probeerde zo weinig mogelijk te doen. Te weinig. Even vertellen dat ik het wel meende en het ging veel beter. Het aanspringen in galop ging ook niet zo raketachtig als gewoonlijk door zijn luie bui en zo kon ik dat goed oefenen.

Zondag weer eens met de koets. Hij wil dan ook altijd raketje spelen bij vertrek. Tot mijn groom opperde dat hij dat wel richting stal deed. “Zullen we hem dan eens omdraaien?” En jawel hoor, hij wilde niet vooruit! Haha, daar trappen we dus niet meer in… Ook trekt hij altijd scheef aan de koets. Groom en ik zitten links en rechts. Groom had een heldere dag: ”zal ik eens achter je gaan zitten?” “Ja maar, dan is de koets in onbalans.” Dat was dus net genoeg om hem recht te laten lopen. Hopelijk trekt zijn bespiering zich dan ook een beetje recht.

maandag 11 oktober 2010

October Paint Contest (DPHC)

Na het succes op het NK hadden we de smaak te pakken en deze show was maar half zo ver weg, dus konden we niet achterblijven. Bovendien hadden ze de leuke klasse In Hand Trail uitgeschreven.

Het zou een mooie dag worden, maar ’s morgens was het nog koud. We waren de dag vantevoren al gegaan want als je tussen 8:30 en 9 uur aan de start moet verschijnen met een wit paard dat van lucht diaree krijgt dan moet je ERG vroeg opstaan. Hij stond dit keer wel op stro, maar er lag her en der nog wat kuilgras tussen – genoeg om de billen en achterbenen onder de spetters te hebben hangen. Maar dat ik niks dat een douche niet verhelpen kan, ze hadden er nog warm water ook! De hoefjes nog zwart maken mezelf afborstelen en zonder warm lopen zo de Halter klasse in. Daar heeft hij niet zo’n moeite mee, maar hij was wat onoplettend en erg geïntereseerd in een wit veulen dat daar liep. Zo’n halter klasse zal hij nooit winnen, maar leert me wel over hoe hij zich voelt die dag en wat we voor opwarming moeten doen. Ook word ik steeds beter in het goed vierkant zetten. Dit keer had ik hem wat nauw gezet van voor en achteren gezien.
Na de Halter hadden we een uurtje tijd en heb ik hem even aan de longeerlijn laten lopen. Hij was erg stijf en dwars, dus al snel weer aan de hand draven om hem op te warmen en soepel te krijgen. In de Showmanship was hij toch nog steeds stijf, je zag zo de banden over zijn rug lopen. Ik denk dat hij toch ook wat spanning van mij oppikt. Na de klasse waren de banden nl. als sneeuw voor de zon verdwenen. We waren met drie deelnemers waarvan ik eerste of tweede kon zijn (na zelf te kijken). Hij wilde namelijk niet meedraven en dat kwam drie keer voor in het parcours. Hij doet dat op houding, maar ik moet door spanning (ik was niet echt nerveus, maar toch) een verkeerde hulp gegeven hebben. Dan sleep je je paard achter je aan en wordt het niks. Ook liepen we bijna de pion ondersteboven, maar dat deden alle deelnemers!! De andere kreeg de draai niet rond en dat vond de jury blijkbaar erger want we wonnen toch de klasse. Weer een punt erbij!
Toen had ik wat meer tijd en voor de In Hand Trail voelde ik geen druk. Géén APHA klasse, géén punten te halen, géén focus op verzorging (wat als hij zich viesmaakt?!) èn de eerste keer – gewoon voor de lol. Daarom besloot ik tot pauze en heb hem in z’n stal gezet en ben zelf wat gaan eten en drinken. Daarna nog weer even warm lopen, we hadden ruim de tijd was ik was als laatste aan start. Ik heb de meeste deelnemers voorbij zien komen. Het ging van heel aardig tot volledig zonder controle, leuk om te zien. Veel mensen gebruiken deze shows om de paarden te laten wennen. Dat hoeft Lightning gelukkig niet meer (been there - done that) en je plukt er nu de vruchten van.

De Trail was een uitdagend parcours met o.a. zig-zag verhoogde drafbalken, een gound tie (10 sec) en een achteruit U vorm naar een erg krap vierkant voor 1,5 draai. Je moet dus links van je paard blijven en mag er niet aan komen! Ook niet als zijn achterhand ook naar links moet bewegen. Maar hij deed het allemaal heel netjes en soepel en alles voelde onder controle. Op de video zag het er gemakkelijk uit en dat is uiteindelijk de bedoeling. We haalden zo een eerste plaats van 9 deelnemers! De scoresheet zag er ook goed uit. Drie van de 6 manoevres +1/2, de anderen 0. Zes keer een balk aangetikt, dus 3 strafpunten; totaal 68,5. Niet slecht voor een eerste keer.
We wonnen ook nog een waardebon van Paard en Naald waar we ter plekke meteen een staartzak van hebben gekocht. Bedankt!

Voor mij is een show een manier om te laten zien wat we samen kunnen en om te leren wat er nog beter kan. Dat is zeker geslaagd en ik was ook erg blij met de ontwikkeling tijdens de dag zelf.

Foto’s volgen.

Lightning weer succesvol

Resultaten
Halter Geldings (APHA amateur): 3e plaats (4)
Showmanship at Halter (APHA amateur): 1e plaats (3)
In Hand Trail (All Breed): 1e plaats (9)

Wat een kanjer :D
Verslag, foto's en video volgen!!

donderdag 7 oktober 2010

Verkeerd


Dit is de foto van de lege weg, die van het vorig bericht is van de bij stal aangelegde galopbaan! Ook leuk!

Voordeel


Dit is het voordeel van een paardengemeente: een strook groen langs de weg en (tijdelijk) geen verkeer door werkzaamheden :-P.

donderdag 30 september 2010

zondag 26 september 2010

NK Western riding - APHA

Ik was er de dag van tevoren al heen gereden. Het bleek 4 uur rijden te zijn. Bij aankomst de "via internet bestelde" groom en stal opgezocht. Beiden via bokt. Tja je moet wat als je in paniek raakt omdat je van plan bent in je eentje naar het NK te gaan voor de eerste keer weer na een aantal jaren zelf gegroomd te hebben. Ook dat was alweer 6 jaar geleden. Toen ik me realiseerde dat ik in slaap ging vallen achter het stuur op de terugweg heb ik een stal gezocht en voor mezelf een camping. We hoefden pas om ongeveer 11 uur in de halter te verschijnen, maar daarna was het achter elkaar door. Lightning had van de vlas gegeten en was aan de diaree. Flink hooi gegeven zodat het weg zou gaan. En nog even onder de douche. Door het mooie weer kon dat goed drogen.

Toen naar de inrij bak. Niet te veel doen met hem, dan wordt hij TE rustig. Ik moest hem echt wakker houden, hij stond steeds te soezen in de zon. Bij de amateur halter was hij nog wat spelerig - steeds als de jury langs kwam. Maar toch 4e en 5e geplaatst van de 6. We denken de halter echt niet te kunnen wennen, maar dan zijn we al eens binnen geweest en hebben we een ontspannen klasse om de zenuwen onder controle te krijgen.

Toen de Showmanship. Het ging soepel, maar hij ging niet recht achteruit. Daardoor kwamen we van de lijn af, maar met de draai kon ik dat corrigeren. Ik stopte in mijn ogen te ver van de stewart af, en door de draai kwamen we nog verder te staan. Hij wilde ook niet helemaal vierkant staan, maar de concurrentie had daar nog meer moeite mee. Daarna geen fouten meer. Ik had alle anderen ook gezien en was verbaasd over de gekheid die sommige paarden uithaalden. Maar ook ik heb Lightning als 2 jarige gestart om hem die ervaring te geven.
Ik had mezelf zo plaats 3 gegeven met de hoop op 2. De jury was het helemaal oneens met elkaar! De prijzen lagen zowat omgekeerd. Ik was bij een jury 5e en bij de tweede jury noemden ze me niet. Waren ze me vergeten? 4e plaats, niet ikke....oe - dan was ik al bij de eerste 3, 3e plaats, nog steeds niet ikke?, 2e plaats 50... - bijna maar ik was het niet, was ik dan eerste?? ja hoor - ONGELOFELIJK we waren eerste. Ik was zo blij dat ik stond te springen. Ik hoorde de NL Kampioensplaatsing niet eens meer. Wacht even, nog even opletten. De scores werden gemiddeld en de andere 1e plaats van de andere jury was 6e en daarmee kwam ik daar dus boven en werd NL Kampioen. Er werd het Wilhelmus voor me gespeeld. Je krijgt dan teveel tijd om na de denken over hoe je daar gekomen bent en moet dan wel even slikken.

Lightning is nu 9. Vanaf baby af aan heb ik meer met hem op de grond gewerkt dan gereden. Als ik dat qua rijden nog goed wil maken, mag ik er 5 jaar niet meer naast lopen. 9 jaar grondwerk heeft zich nu geloond. Onder zadel worden we misschien wel nooit NL kampioen. Leve de Showmanship klasse waar ik als minder getalenteerde ruiter met een gehandicapt paard mijn ei helemaal kwijt kan!


Hij staat nog niet helemaal goed...

Even kijken of hij goed staat?

Voordraven

In de Open heb ik hem zowel voor als achter onderstandig gezet - slim!
Line up in de Showmanship
Resultaat Showmanship :D
Paardje bedankt, groom bedankt voor de spontane en deskundige hulp, Eron bedankt voor de tips, de rest bedankt voor het lenen van het halster en het strijken van mijn bloes.

Lekker vies gemaakt

Zo kan hij tenminste weer paard zijn :D
Tot 10 okt, want dan gaan we misschien weer. Kunnen we ons weer verkleden als Barbie en Ken voor de Showmanship - op naar de ROM.

vrijdag 24 september 2010

Nederlands Kampioen



Gisteren zijn Lightning en ik Nederlands kampioen geworden in de klasse APHA Amateur Showmanship at Halter. Het was een prachtig kroontje op ons werk.

Toen ik thuis kwam vond ik deze leuke verassing aan de voordeur!! De buurvrouw had het nieuws al op bokt gelezen.
We hebben ook in de halter meegedaan en daar 4e, 5e en 6e plaatsen behaald in de Amateur en Open.
Foto's moet ik nog plaatsen en een fatsoenlijk verslag komt er ook nog.

dinsdag 21 september 2010

Rustig

Groom groom groom
Was was was
Vijl vijl vijl
Clip clip clip
Knip knip knip
Trek trek trek

En dan moet hij nog gewassen (meer dan eens) worden! En gevlochten. Leuk hè? Showmanship!
Het is bijna zover - nog twee dagen....

vrijdag 17 september 2010

Wat zonde


Het ziet er écht niet uit! Volgende keer gaat hij met lange manen in de showmanship. Nu een jaar wachten voor het weer aangegroeid is :'(.

woensdag 15 september 2010

Gemiste kans

Als je naar Horse Event gaat en je een demo bijwoont zou je daar iets van kunnen leren. Hoe het wèl moet bijvoorbeeld, of een dieper inzicht en in sommige gevallen hoe het niet moet. In dit geval ging het om een dieper inzicht in een demo van Marc Pierard. Marc is een bioloog – meer specifiek gedragswetenschapper. Paarden en olifanten zijn zijn specialiteit. Hij probeert op een simpele manier wetenschappelijke inzichten beschikbaar te maken voor een breed publiek.

Helaas is dit niet aan iedereen besteed. Pijn in mijn hart voor de paarden van de mensen die dit niet willen begrijpen. Gisteren op stal waren mensen “een Belg op Horse Event” aan het uitlachen die “zulke domme dingen” vertelde. Ik begon door te vragen wie dat dan was en wat er dan zo dom aan was. Hij vertelde over “Druk en Loslaten”. Dat, zeiden ze, was toch logisch? Dat hoefde je hun niet te vertellen! Tot mijn stomme verbazing ging probeerde ze vervolgens op haar paard te klimmen terwijl het niet eens stil wilde staan!!?? Kun je hem dat met al jouw kennis niet eens leren dan? Of zijn jullie weggelopen voor dit deel kwam? Ik ken zijn uitleg. Die is ook heel simpel. Dat is toch fijn? Vooruit, achteruit en sturen (= nageven naar voren, achteren en zijwaarts). Meer hoeft een paard niet te kennen om alles met hem te kunnen doen wat je wilt. De rest is enkel verfijning.
Zie hiervoor ook mijn bericht over de clinic van Andrew McLean. Als het voor (o.a.) Anky van Grunsven niet te dom is, maar wel voor de meisjes van stal…

dinsdag 14 september 2010

Horse event

Gelukkig was ik ‘s morgens ruim op tijd aanwezig want Deurne is nogal groot en de parkeerplaats was niet bepaald dicht bij de stallen. De beloofde stal was er wel, maar de stalmeester was in geen velden of wegen te bekennen. Uiteindelijk wel de stal gevonden met onze naam erop. Ik had zelfs nog wat tijd om rond te kijken en de plek te zoeken waar de demo was. Voor de eerste demo heb ik hem even warm gereden en hij was erg attent. Hij vond het dus toch wel spannend, maar bleef luisteren. Eron deed de demo waarbij ze uitlegde wat je leert op de westernopleiding in Deurne (Eron geeft daar les). Omdat Lightning erg attent reageerde en Eron hem niet zo goed kent, schrok ze een beetje van zijn gevoeligheid en werd wat nerveus. Ze trok hem erg in de krul en dat vond hij niet leuk. Toen de frisheid er wat van af was, ontspande ze zich en liet ze hem iets meer lopen. Beter ook om het “loslaten” van western te laten zien ;).

Omdat Lightning nog steeds in een snaffle (thuis meestal zelfs in de sidepull) loopt, vertelde ze maar dat hij nog maar 5 jaar was en nog niet zo getraind. Persoonlijk vind ik een paard dat op een sidepull alles doet wat hij moet doen lichter aan de hulpen dan een paard dat in de stang loopt. Door zijn nek kàn hij ook niet zelf in de krul lopen en zal dat ook met nog 5 jaar trainen niet gaan doen. Maar dat is voor een demo allemaal geen relevante en zelfs geen gewenste informatie. Haar eigen paard is verder in de training, maar zou met zijn 4 jaar overal nog van schrikken.

Later op de dag moest dezelfde demo nog een keer. Hij was toen al helemaal op zijn gemak. Alles was wat uitgelopen en daardoor heb ik hem langer warm gereden waardoor hij in de demo snel ging hangen en moe was. Door de uitloop moest hij na deze demo meteen door naar het longeren met Lammert Haanstra. Ondertussen regende het ook al een half uur en waren we beiden doornat. Bleh.

Bij Lammert (in de NH cirkel) moest ik zelf Lightning voorstellen en daarna vertelde hij het publiek wat hij zag aan Lightning’s bouw en wat dat zou betekenen voor zijn manier van lopen. De enige informatie die hij vooraf had was dat Lightning zijn rug niet gebruikte. Toen hij ging longeren vond hij dat Lightning actiever moest lopen. Klopt, ik ben te snel tevreden. Actief lopen en voor contact houden gaf het gewenste resultaat. Ik had hem de sidepull omgedaan en het was voor Lammert de eerste keer dat hij een paard bitloos longeerde. Hij zag er tegen op, maar na een paar minuten had hij het niet eens meer in de gaten. Ik wilde Lightning niet op een “Engelse” constante druk op een bit laten lopen. Ook geen dik Engels bit. Je zag de huid op zijn neus al helemaal schuiven onder de druk. Toen ik het overnam ging ik bij gevolg erachter aan – niet gewend aan zoveel druk. Maar dan viel hij meteen uit elkaar. Staan blijven dus! En oefenen met rustig een beetje losser te laten en direct weer op nemen als hij uit elkaar valt. Dat laatste is wel mijn eigen interpretatie. Ik vertik het gewoon om met een constante druk te werken.
Overigens vond ik Lammert wel echt een deskundige man.

Daarna nog naar het optreden van de Future Guys gaan kijken. Was wel leuk om te zien. Toen kwamen de Kentucky gangers nog voorbij waaronder Ijsbrand Chardon met een geleend 4-span ponies. Ze vlogen door de bak en kiepten om in een bocht…. Ijsbrand en de koetsier vlogen over de heg maar stonden meteen weer op, de tweede groom bleef liggen. EHBO erbij etc., maar gelukkig had hij niks.

Al met al een leuke dag gehad ook weer met veel complimenten over Lightning. Hij is dan toch altijd wel erg charmant.

maandag 13 september 2010

Geparkeerd voor het koetshuis


Goede training voor de wagen. Hij gaf behoorlijk wat protest in het begin, maar later konden we toch nette overgangen rijden en verzette hij zich minder tegen het bit.

zondag 5 september 2010

Horse event

In een oproep in de nieuwsbrief van Horse Event zochten ze paarden met "longeer"problemen voor een clinic van Lammert Haanstra. Met Lightning's manier van lopen en zijn nek is longeren een bijna onmogelijke opgave. Hij valt namelijk uit elkaar als je hem niet dwingt oefeningen te doen. Ik heb op de oproep gereageerd en werd tot mijn stomme verbazing uitgekozen!

En alsof dat nog niet genoeg publiciteit is voor mijn binnenkort in heel Nederland beroemde Paint Horse, belde mijn trainer van de week op dat ze een western demo moest geven op Horse Event en geen paard beschikbaar had vanwege de Q10 in Aken. En of ze Lightning mocht lenen. Tuurlijk!

Dit is het programma:

12:30 NHB Cursus Atelier: Instructiecursus Western (aansluitend demonstratie in NHB Rijtechniek Piste)
16:00 NH Cirkels: Longeren aan de dubbele longe (Lammert Haanstra)


Wel allemaal komen kijken!!!!


Hier nog een foto van even oefenen voor een evenement.