donderdag 28 februari 2013

Whiskey

Het gaat vandaag niet over Lightning, maar over Whiskey. Whiskey is een van onze stalkatten. Beide katers gaan ’s avonds mee als ik de paarden ga verzorgen. Wat de aantrekking precies is weet ik niet, want het is best een stuk lopen. Whiskey zit dan achter of op de hooikisten (en jaagt de paarden soms de stuipen op het lijf), Fluffy houdt zich op afstand. Ze maken alleen niet graag hun poten vuil. Nu met de sneeuw gaat dat wel, maar die begint langzaam te smelten. Whiskey wil dan mee op de kruiwagen, maar niet als er mest in zit, dan wil hij op mijn schouders. Met 6-7 kilo balancerende kat is dat best een onderneming. Hij klimt dan op mijn schouders en geeft me doorlopend kopjes waardoor hij mijn hoed over mijn hoofd duwt. Tegen de tijd dat ik weer terug op vaste ondergrond ben, hangt mijn jas van mijn schouders, zit mijn hoed voor mijn gezicht, hang ik helemaal onder de modder en heb ik de slappe lach! Zo gezellig :D.

zondag 24 februari 2013

Nog even rennen in de sneeuw

Omdat Jenny na het rollen even wilde rennen, heb ik Lightning ook een beetje gestimuleerd. Furi bleef liever in de stal staan en deed niet mee. In de weide is de ondergrond te hobbelig, maar in de bak kun je vrijuit rennen.

hij kan het wel!





Jenny "moves"; heeft ze patent op ;)


"mag ik leunen?"

"nee! dat weet je toch!"


even op Lightning wachten
ik kom er al aan Jenny!

Rollen in de sneeuw

neus door de sneeuw...
... en rollen maar!

de vlekken van de onderkant :D

wel even zeker zijn dat je even goed wrijft


en uitschudden

toen moest Jenny ook rollen

wel voorzichtig doen

maar ze stond heel snel weer op: wat was dat koud!
wel nog even rennen erna


Sleeën met je paard


Gisteren en vandaag sneeuwde het aan een stuk door, waardoor er vandaag een dikke laag sneeuw lag. Omdat hij van de week nog last had van sneeuw met zijn hoofdschudden, was ik toch wel bezorgd hoe hij zou zijn. Sinds een week staat hij op pijnstillers om te proberen of dit effect heeft. Gisteren in de wei had ik al verwacht dat het heel erg zou zijn, maar dat was niet zo. Vandaag ook niet (ze stonden in de schuilstallen), zelfs niet toen ik hem ging halen, nog steeds niet toen ik hem poetste, ook niet toen ik het monsterlijk grote en zware menhoofdstel omdeed en ook onderweg bijna niet. Het enige dat hem irriteerde was de quad die langskwam en het geschraap van de slee over de weg (we ontkomen er niet aan om een klein stukje over de weg te gaan). Hij was ook onderweg lekker ontspannen en we hebben dan ook genoten van een heerlijk sleeritje. 

zondag 17 februari 2013

Work in progress (klaar?)

Vanmiddag na een wandeling met Lightning (die vandaag nauwelijks met zijn hoofd schudde) en Jenny, besloot ik toch om nog "even" de laatste stal af te maken. Mijn happy helpers waren nog ziek of herstellende, dus ik zou wel zien hoe ver ik kwam.

doe ik het goed zo, Furi?
bijna donker, bijna klaar
Omdat ik niet genoeg pallets had om dit hele stuk vol te leggen (in de andere twee stallen liggen er meer dan gepland omdat die natter zijn dan deze) is het niet helemaal af. Maar de pallets die ik had liggen er en er ligt rubber op. Het grootste deel van de stal is bedekt. Jammer genoeg zijn er nu wel twee randen, waarvan een ook nog ongelijk. Omdat het al donker was, heb ik de rubber niet netjes uitgesneden, maar gewoon stukken dubbel gelegd.

Furi dacht met voeren nog even dat ze er bang voor moest zijn. Ze snoof eens hard en wilde er niet op. Ik bood haar een stukje fruit aan, maar dat was aanleiding om weg te lopen (alsof ze weet dat ze dan wordt omgekocht!). Ik heb gewoon haar voer neergezet en dacht "kijk maar wat je doet, meid" anders gaan we op de wei eten. Nog voor ik kon weglopen stapte ze resoluut erop en was die drempel ook weer overwonnen.

De volgende klus is een pad van huis naar de stallen toe.

zaterdag 16 februari 2013

Rijden?

Omdat het beter is voor zijn conditie, had ik me voorgenomen weer meer met Lightning te gaan werken. Door het hoofdschudden en al het werk in de stallen had ik niet meer zoveel gedaan, maar daar zou het ook niet beter van worden. Maandag was ik al in het bos gaan wandelen, goed voor de bergop en -af oefeningen, maar onder zadel kun je soms beter richten.

Omdat de bak òf bevroren òf spekglad is, had ik het idee opgevat om naar Geraedts te gaan in Beek waar je in de hal vrij kan rijden. Een kwartier met de trailer en we zijn er al. Donderdagavond zou ik gaan, er moet immers ook een auto voor de trailer en die heb ik niet altijd. Helaas gooide een flinke sneeuwbui roet in het eten en ben ik niet geweest. Dan zaterdag maar een flinke buitenrit maken met oefeningen erin, nam ik me voor. Met rijden schudde hij namelijk tot nu toe niet zo erg.

Vanmorgen trok ik opgewekt naar de wei... had hij zich net in de natte modder gerold. De dikke klonten hingen overal, ook daar waar het zadel hoort. "Ik laat het wel een uurtje opdrogen en ik ga wat later". Het droogde alleen niet, dus besloot ik vanmiddag te gaan. De lucht werd al zwart, ondanks dat er geen regen voorspeld was, dus ik ging hem gauw halen. Hij schudde niet met zijn hoofd, gelukkig.

Tijdens het poetsen begon het te druppelen, regenen, hagelen en nog harder regenen :(. We stonden onder het afdak te schuilen, want zelfs als ik de pad (of zadel) was gaan halen, was die doorweekt geweest. Ongeveer drie kwartier duurde het. Helaas was hij wild met zijn hoofd gaan schudden toen het begon te regenen. Omdat ik daar toch maar wat stond, heb ik gemasseerd, geaaid, hem bemoedigend toegesproken, het hielp allemaal niet lang. De stress in zijn ogen is akelig om te zien en ik heb gewoon geen idee wat er mis is. Halster af of om maakt niet uit. Was het dan de regen? En waarom zou hij daar niet meer tegen kunnen?

Toen de bui iets gekalmeerd was, ben ik toch gegaan. Ik stap op en hij schudt zo hard dat ik bijna niet kan rijden. Hij begint er ook bij te hopsen, dus ik stap maar weer af en loop er even naast. Steeds probeert hij de rechterkant van zijn hoofd aan te bieden. Dat doet hij bijvoorbeeld ook als er een vlieg zit (dan haal ik die weg en dat weet hij) of als hij jeuk heeft o.i.d. Alleen zit daar nu niks. Ik word er zo wanhopig van dat ik zijn hoofdstel af doe. Het helpt niet. Ondertussen loop ik maar gewoon verder met de teugel om zijn hals in de hoop dat het minder wordt. Na een tijdje lopen wordt het inderdaad minder, maar hij blijft zijn hoofd aanbieden. Ik krab hem dan maar een beetje.

Op een gegeven moment is hij rustig en ga ik er weer op. Hij begint meteen weer te schudden en loopt onder me uit. Ik moet echt even streng zijn, maar dan is het goed en kan ik een tijdje normaal rijden. Totdat ik hem in draf zet en hij valt, op zijn knieën. (Gek hoor, beide voeten aan de grond als je op je paard zit). Ik doe er luchtig over, maar dat was het niet. Het was alleen het minst erge op dat moment, vergeleken met mijn zorgen om hem.

Hij springt zelf weer op en is natuurlijk geschrokken. Dit zet hem aan tot wild schudden. Stress is misschien niet de oorzaak, maar het maakt het wel erger! Ik kijk het een tijdje aan en stap dan maar weer af. Sta ik daar, midden in het bos, met zijn hoofd onder mijn arm om hem te kalmeren. Dan hou ik het niet droog hoor. Ik voel me zo machteloos. Hij heeft duidelijk pijn, maar waaraan?? Ik weet niet meer wat ik moet doen? Nog meer dierenartsen? Niet meer rijden, NOOIT meer rijden? Of juist meer rijden? Pijnstillers geven? Maar weer maanden lang alleen maar wandelen? In training zetten bij iemand anders?

Daarna moeten we nog een stukje bergop. Dat maakt het schudden weer erger en hij schopt nu zelfs met zijn eigen voorbenen naar zijn hoofd. Eenmaal boven is hij weer rustig.

Eenmaal thuis voer ik de paarden en de katten en ga naar binnen. Poort dicht, deur dicht, gordijnen dicht. Ik schrijf het van me af en hopelijk gaat het morgen beter.

vrijdag 15 februari 2013

Head shaking

Afgelopen woensdag kwam een dierenarts om Jenny te enten. Omdat de osteopaat had geadviseerd om een dierenarts naar zijn oren en tanden te laten kijken, kon die dat meteen doen. Het was de eerste keer dat deze dierenarts bij Lightning kwam. Net die dag had Lightning nergens last van.

De conclusie kwam snel nadat een stagiaire half een hand in zijn mond stak en zijn rug even was nagevoeld: "je kan er niks aan doen en er kan ook niks in zijn oren zitten". Kort werd me nog wat theorie verteld wat ik al wist over HS, ik had immers al recente onderzoeken op internet opgezocht en ik kreeg nog wat standaard tips mee dat ik moest proberen de trigger te vinden. Tja, als ik die wist?! "Kun je echt niet even in zijn oren kijken?", vroeg ik nog eens dringend, maar dat mocht niet baten. Als er al iets in zijn oren zat, dan kon je dat ook aan de buitenkant zien, oormijt of zo zou namelijk jeuk veroorzaken. Maar wat als er nu een doorn of ontsteking zit? "Kon het niet zijn", werd me verteld.

Achteraf stond ik er een beetje dom bij te kijken. Een netjes betaalde rekening later en ik ben nog geen meter opgeschoten! Was het nu zoveel gevraagd om even in zijn oren te kijken?

Iemand gaf me ooit de tip: als je behoefte hebt om met anderen over iemand te praten, zeg het die persoon dan zelf ook. Dat ga ik ook doen, ik ga contact opnemen met deze dierenarts en vertellen wat het effect was van het bezoek. Hopelijk wordt er dan alsnog een keer in zijn oren gekeken, en zo niet, dan hoop ik dat er toch iets van blijft hangen voor een volgende klant. 

zondag 10 februari 2013

Work in progress (deel IV)

Gisteren hebben we een hele stal leeg geschept, iets dat me wel zwaar viel na het ambtenaren carnaval van vrijdagavond. Gelukkig was mijn happy helper fitter dan ik!

Vandaag hebben we die stal opgeknapt (de achterwand viel uit elkaar en we kwamen nog allerlei afval tegen), de pallets erin gelegd en de rubber erop. De laatste stal hebben we leeg geschept en met de buren het gat gevuld van een enorme boom die zij eind vorig jaar uit de grond getrokken hadden. De pallets moeten natuurlijk wel vlak liggen en de wortels van die boom lagen wel wat in de weg...

Volgende week kunnen daar de pallets met rubber in en zijn we hopelijk klaar! Voorlopig zijn we al erg blij met twee stallen waar de paarden met droge voeten kunnen staan.

een hele happy helper!

nog een hele happy helper!

Chaos... het wordt eerst erger voor het beter wordt :D

"McSjweikese Daughters"

een overwinning op een stuk wortel van de boom, er met geweld uit gehakt!!

Klaar! De tweede stal wordt ingewijd door Jenny en Dazzle met een trotse helper!

maandag 4 februari 2013

Head shaking (osteopaat)

Zaterdag is de osteopaat geweest. "Gelukkig" had Lightning een slechte dag en stond hij al hoofdschuddend klaar. De osteopaat heeft hem helemaal nagekeken en kon niet specifiek iets vinden in zijn gewrichten (hij zat nergens noemenswaardig vast), behalve dat hij zijn spieren wat had overbelast in zijn hals (van het schudden). Hij had zelfs een aantal spiertjes die in een soort van spasme waren geschoten en die heeft hij met acupunctuur naalden los gemaakt. Ik vond dat eng om te zien, maar het werkte wel (ik mocht zelf ook voelen).

Omdat hij niet echt iets kon vinden, raadde hij wel aan om ook een dierenarts naar hem te laten kijken. Hij heeft hem verder goed gemasseerd achter zijn oren en dat kalmeerde echt. In het begin verzette Lightning zich er erg tegen. Hij deed ook voor hoe het moest en ik kon dat dagelijks wel even doen. Het gaf hem duidelijk verlichting en tijdens de behandeling stopte hij met schudden.

Woensdag ga ik weer met hem werken dus we zien dan wel wat er gebeurt. Hij heeft in de wei niet meer geschud. Ook raadde hij aan om hem met enige regelmaat te masseren en om hem goed verzameld te rijden. Dat masseren was ik toch al van plan, dus daar ga ik ook maar even een afspraak voor maken.  En het rijden moet ik ook weer serieuzer gaan doen! Hij valt gewoon uit elkaar en gaat in zijn gemaksstand staan. Je merkt wel dat hij in zijn vorige stal meer bewoog, daar had hij niet snel de neiging om uit elkaar te vallen en bleef beter in conditie.


zondag 3 februari 2013

Work in progress (deel III)

Goed uitgerust beginnen we deze koude en natte zaterdag aan de klus!
Dat is ook wel nodig, want deze prut moet eerst de stallen uit :p

De rubber matten zijn erg zwaar, maar onze hulk sleept ze zo mee naar achteren ;)

De pallets nog even goed aanstampen...

...en klaar is ons team! Bijna dan, want de rubber moet er nog op.

Zelfs Furi, die vorige week nog erg bang was voor de rubber, staat er zondag gewoon in. We zijn erg blij met het resultaat. Nog twee stallen te gaan!! 

vrijdag 1 februari 2013

Head shaking (deel 2)

Woensdag heb ik Lightning weer gelongeerd. Ik had alle mogelijke hoofdstellen klaar gehangen om uit te proberen of ik een verband kon vinden. Je raadt het natuurlijk al.... hij deed niks. Als afkoeling heb ik nog wat grondwerk gedaan en merkte ik dat hij erg stijf in zijn nek was en zich ook tegen de oefeningen verzette. Er zit toch ergens iets niet lekker. Zaterdag komt de osteopaat.