zaterdag 21 januari 2017

Bevroren Brunssummerheide

Een fijne, ontspannende buitenrit met Lightning en grote liefde Lala. Enkele zandpaden waren niet helemaal bevroren, dus we konden er prima rijden. Her en der lag er nog wat sneeuw voor de mooie plaatjes. Het was een van de weinige keren dat ik niet opgelucht was dat we weer veilig thuis waren :D.



 


donderdag 19 januari 2017

Roxy uit logeren

De reis met Roxy is vlot verlopen. We hadden Lightning eerst op de trailer gezet en daarna Roxy. Al trillend van de spanning ging ze er braaf voetje voor voetje in. Ik had de dag vooraf nog geoefend met meelopen en vaststaan en Saskia kwam meehelpen. Uiteraard besloot mijn camera die dag de geest te geven en was het smerig weer. Goed voor de zenuwen en de grijze haren.

Onderweg waren ze rustig, maar eenmaal op de snelweg was het BONK BONK BONK, de trailer schudde flink en daarna was het stil. Dit gebeurde een paar keer. Mijn hart zat in mijn keel, gelukkig reed mijn vriend. We stopten op een parkeerplaats en alles leek in orde.

Het gebonk - stil - gebonk - stil hield aan, maar werd niet erger. Kon ik maar zien wat er gebeurde!

Heelhuids kwamen we aan. Roxy had de achterstang eruit gewipt/geschopt en Lightning had zich losgemaakt. Het arme veulen had ook flinke stress-diarree. Wat hadden ze toch allemaal gedaan?

Het duurde nog even voor ze er weer af durfde en daarna moest ze de stal nog in. Dat is voor een paardje dat nog nooit binnen is geweest heel wat.

De dag erna ben ik gaan kijken. Ze was nog wat gespannen, maar het zal snel wennen. Ze mocht met een ander veulen even in de bak.


Kreuth

Whaaaaaaaaaaaaaaaaaa, we gaan naar Kreuth!

Afgelopen jaar merkte ik langzaam aan Lightning dat het showen ook niet meer zo leuk is. Als je alles moet laten wat meneer niet leuk vindt, dan kun je 'm beter over de eeuwige jachtvelden sturen, dus ik trek me er niet al te veel van aan. Toch vind ik het langzaam wel mooi geweest na een showcarrière van 14 jaar en de nieuwe generatie staat klaar. Komend jaar gaan we heel weinig showen en sparen (en veel trainen), want we gaan nog een laatste keer naar Kreuth*!

Lightning zal door mij gereden worden en ook door een jeugdruiter uit Israel. Zij vroegen om paarden en ik dacht, waarom niet? Zo kan ik de kosten een beetje drukken en kan Lightning zijn ervaring gebruiken voor een jonge ruiter.

* In Kreuth wordt het Europees Kampioenschap Paint Horses gehouden, na de World Show de grootste Paint show ter wereld. Kreuth ligt in Beieren.   

woensdag 18 januari 2017

Ontspannen

Iemand kan je zeggen "ontspan je", maar dat leidt er maar zelden toe dat je dat werkelijk doet. Herkenbaar?

Ik zeg het ook tegen mezelf als er niemand in de buurt is die het zegt. Helpt ook niet...

Vandaag was ik buiten gaan rijden: mooi weer, bak bevroren. Ik probeer mijn comfortzone langzaam te vergroten in mijn eeuwige strijd tegen mijn angst. Het lijkt wel een verslaving.

Het idee is dat ik hierdoor meer vertrouwen krijg. Omdat je het heel langzaam doet, is de kans dat je gekke dingen uithaalt niet zo groot en daarmee de kans dat het fout gaat ook niet. Mijn gevoel wil hier nog lang niet altijd in mee, maar dan heb ik mijn focusoefeningen ter afleiding. Ondertussen loopt Lightning leiderloos over de vlakten :s. Arm dier heeft wat met me te stellen!

In het begin waren we beiden gespannen: hij schrikt zich lam van een ander paard LOL en een fietser is levensbedreigend. Ach ja.... Ondertussen probeer ik oefeningen te doen: hou ik mijn voeten op de goede plek, hakken omlaag? Ja, dat gaat ondertussen goed. Laat ik de volgende stap toevoegen: mijn navel richting zadel duwen (het zal je verbazen hoe goed ik voorover kan zitten met mijn hakken netjes omlaag!). DUW DUW DUW DUW ------------- ONTSPAN JE      grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.

Zo gaat dat ongeveer een half uur waarbij ik me afvraag hoe die houding in hemelsnaam vol te houden is. Ik denk aan de talloze trainers die me toeriepen: "ontspan je", "ga op je kont zitten", "navel richting cantle", Het helpt niet, tot ik me realiseer dat ik mijn prachtig achterste aanspan! Ik duw mezelf ongemerkt 5 cm uit het zadel. Op het moment dat ik dat loslaat, vloei ik in het zadel en zit ik recht. Goh, was dat al die 16 jaar nou zo moeilijk? De rest van de rit heb ik daarop gelet. Extra bonus: paard zag geen spoken meer!

donderdag 12 januari 2017

Misty en Roxy

Door Misty's wonden van de operatie mocht Roxy er niet meer aan zitten. Vrijwel direct nadat Misty terug was van de kliniek moest ik ze weer uit elkaar halen, omdat ze Roxy toch liet drinken. Na een week probeerde ik ze weer samen te laten en dat ging goed, tot Misty ging liggen en Roxy vond dat ze er wel heel makkelijk bij kon. Helaas moesten ze dus weer apart. Nieuwjaar kwam eraan en die draad in de paddock met vuurwerk vond ik een slecht plan. Misty moest toch voor een 2e behandeling terug, dus mocht ik haar op 30 december brengen. Na nieuwjaar had ik vakantie en kon ik ze in de gaten houden. Overdag kan ik ze zien vanuit huis, dus mochten ze samen lopen. Dit ging goed en Roxy leek het niet meer te proberen. 's Nachts stond Misty nog apart. Dat vond ze helemaal niks en had er stress van, zo sneu om te zien.

Het ging goed met samen staan (het was inmiddels 6 weken na het spenen), zodat ik dinsdagavond besloot om te samen te laten. Helaas was het woensdagochtend weer prijs en dronk Roxy weer. Dat geleidelijk aan spenen is een mooi streven, maar zo heb ik ze al te vaak keer weer uit elkaar moeten rukken. Geef mij dan maar in een keer ervan af (hoewel het nu de bedoeling was om ze niet actief te spenen, maar een medische ingreep kwam ertussen).

Het leek me goed om Misty dan een maand of twee ergens anders te brengen. Of misschien Roxy? Dat zou goed zijn voor haar opvoeding, iets waar ik met 4 paarden te weinig tijd voor kan maken. De gedachte om haar op de trailer te zetten deed me twijfelen.... Ik herinner me nog erg goed wat er vorig jaar met Vicky gebeurde!  Uiteindelijk heb ik besloten dat Roxy een maand (of 2) bij trainer Saskia Moeskops gaat logeren. Zij kan haar van alles leren en hopelijk wil ze niet meer drinken als ze terug komt.

Wordt vervolgd...

Nergens van onder de indruk...

Vicky is een nogal stoïcijns paardje... Ze is niet snel onder de indruk, dus ook niet van mij of de andere paarden. Hoe vaak zij een bijt krijgt van Lightning of een dreun van mij? Ik houd daarbij het 1-2-3 systeem aan; 1=klakken/lichaamstaal; 2=duwen; 3=elleboog. Ze heeft dus op elk moment de gelegenheid om weg te gaan en ik ga haar niet achterna. Ik blijf staan, maar ze moet wel aan de kant als ik dat zeg. Ook Lightning kondigt zijn ongenoegen aan als ze weer eens pontificaal tegen hem loopt. Toch wacht ze op zijn bijt. De platte oren en andere signalen boeien niet. Je moet dus continu opletten dat ze wel op jou let (de omgeving is veel interessanter), want anders loopt ze je straal ondersteboven.

Het heeft ook zo zijn voordelen. Laatst had ik de longeersingel omgedaan en het Engelse zadel opgelegd. Boejuh! Die singel is nog te groot, dus had ik er vandaag de dikke, zware, grote western pad onder gedaan. De singel heb ik zo strak gemaakt als je normaal bij een zadel zou doen. Gaatje voor gaatje, maar toch.... Boejuh! Ze heeft er eens aan geroken, maar stapte en draafde ermee alsof er niks zat. Daar stappen we volgend jaar zo op.

Ik heb met die pad ook nog flink in de rondte gezwaaid en op haar rug gegooid (sacking out, soort van ongevoelig maken voor bepaalde dingen) en van haar af laten glijden. Maakte ook niet uit. Ik denk dat ik voor haar wat oefeningen moet bedenken om haar gevoeliger te maken...


Roxy is eerder gevoelig en voorzichtig en let heel goed op. Ze heeft een grenzeloos vertrouwen in mensen en wil heel graag doen wat je vraagt, ook al vindt ze het heel spannend.

Met Roxy heb ik de beginnersvariant gedaan: sacking out met mijn jas. Zij vond dat prima, maar wel spannend. Voor haar was de jas iets dat ze graag wilde hebben. Zo graag, dat ze haar hoofd erin stak. Ik schudde met de jas en als ze een stap naar voren zette, hield ik de jas stil. Ha! Dat had ze snel door! Na 3 keer schudden sprong ze nog net niet op de jas. De jas moet in de was....


maandag 9 januari 2017

Beroemd!


Vicky en ik op de voorkant van de Paint Post

Een dochter van Misty (die dit jaar Europees Kampioen werd) staat over
2016 bovenaan de ranglijst van de Jeugd in Europa (is zone 12). 

zaterdag 7 januari 2017

Goed isolerende vacht

Misty gaat niet binnen staan als het sneeuwt.
Het laagje ijs heeft 2 dagen op haar gelegen.