maandag 31 mei 2010

Zadel passen Triple Horn

Het zadelpassen bij Triple Horn ging niet geheel volgens verwachting. De zadelmaker drukte Lightning eens op de rug waarop hij ineenzakte. Dat vond hij toch wel zo’n heftige reactie dat hij in eerste instantie aangaf daar nooit een zadel op te willen leggen. Daar gáán weer weer dacht ik. Ik moet dan altijd uitleggen dat hij al zo gevoelig was in de rug voordat er ooit een zadel had opgelegen. Dat bestond niet volgens hem en ik moest maar eerst gaan trainen om hem weer gezond te krijgen. Weer twee maanden naar de kno**en. Ik had net twee maanden drie keer per week gelongeerd zoals zij gezegd hadden om de kuilen in z’n rug op te vullen. Dat was niet gelukt en volgens hen kwam dat doordat mijn leenzadel ook helemaal verkeerd was. Ze toonden me zelfs de drukplekken achter in zijn rug. Waarom die kuilen dan niet konden opvullen weet ik niet.
Het gekke is dat Lightning graag werkt en er veel plezier aan heeft. Bovendien meldt hij zich als er hem iets dwars zit, dus ik zei dat ik toch een zadel nodig ging hebben en dat ze dan maar het best mogelijke moesten nemen. Ik heb ook het liefst een standaard zadel zodat ik niet met iets bijzonders blijf zitten als hij verandert of niet meer te rijden is. Ze vonden toen een standaard zadelboom die redelijk in de richting kwam waarbij ik wel een pad moest nemen dat de kuilen opvult. Prima! Ze hebben me ook met een van hun klanten in contact gebracht die een zadel heeft met die boom erin en dat mag ik (wegens vakantie van hem) twee weken proberen zodat we kunnen zien of Lightning er last van krijgt.
Ondertussen mag ik twee maanden niet rijden (buiten twee weken met het probeerzadel) om hem te laten herstellen en spieren in die kuilen te laten ontwikkelen. Zij zijn er heilig van overtuigd dat hij zal veranderen, ik niet. Ik hoop van wel natuurlijk. Ook gaan we voor een second opinion. Kan nooit kwaad… Ik ben een beetje sceptisch omdat hij gisteren geen tekenen van pijn in z’n rug meer vertoonde. Wel toen ik hard duwde, maar dat geldt voor elk paard. Ik zal nu dagelijks zijn rug opvolgen, zeker op de dag dat we over twee maanden terug gaan naar Triple Horn. Als je namelijk even hard duwt, blijft hij reageren ook al minder je de druk daarna. Bovendien spreidt zo’n boom de druk en een hand niet. Wel is de ruiter veel zwaarder.

Voel je vrij om te reageren!

vrijdag 28 mei 2010

Wat ruist daar in het struikgewas?


Moe na een werkweek, dus even lekker wandelen. Echt ontspanning voor ons. Lightning loopt met de neus over de grond te spoorzoeken. Ik heb hem aan de lange lijn, braver dan een hond.

Voorpagina nieuws op populair paardenforum

Wij staan op de voorpagina van bokt !!
Kijk op http://www.bokt.nl/ bij de nieuwsberichten van donderdag om 12:42.
Hier is de directe link naar het bericht zelf: http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?sid=270662285d796b5208c9fdb129c34c3d&f=11&t=1298639.
Wij staan met foto bij de Working Horse Log Dragging hindernis.

woensdag 26 mei 2010

Farmers Field Trail - verslag

Hier een verslag van de Farmers Field Trail van afgelopen weekend. Als je wilt weten wat dat nu precies is, kijk dan op: www.farmersfieldtrail.nl. We hadden een plaats geboekt op een nabij gelegen camping omdat 4 uur rijden enkele reis wel wat gortig was om op één dag te doen. Het weer zat ons mee en we vertrokken op zaterdag met een geleende camper (bedankt!!) en trailer naar Koekangerveld. Ik vond het zó leuk: eigen spulletjes en dak bij je en het paard erachter. Zo kan ik wel heel Europa door! Dan is vakantie ineens wel leuk :).

De camping was netjes en Lightning kon er op wei en in de stal. Vanuit de bus kon ik hem zien lopen. Dat is nu pas luxe. Er stonden nog 3 andere deelnemers op de camping en later arriveerde nog een Fjord van 32(!). De dag van de wedstrijd zouden we te paard met z’n 3-en samen naar de wedstrijd gaan, maar omdat ik het paspoort vergat (als m’n hoofd niet vast zat…) moest ik een stukje terug en kon ik alleen gaan langs de drukke spoorlijn met voorbij razende intercity treinen.

Eenmaal daar eventjes ingereden en van start met de eerste en voor mij ook meteen de spannendste hindernis: de op- en afsprong. Ik vond het zó eng! Maar vooruit kijken en Lightning stapt heel rustig naar beneden alsof het 5 cm was. Andere paarden zag ik meters lange en hoge sprongen maken met spectaculaire stofwolken!

Op naar de volgende: boomstam slepen (voorwaarts en achterwaarts). Alleen het was de volledige boom met takken en bladeren en al! Behoorlijk zwaar, maar ook daar was hij niet van onder de indruk. Ondertussen was hij al naar de cowboy polo hindernis aan het kijken, dat was veel interessanter!

De derde was een cirkel van strobalen met een kooi vol kippen in het midden. Daarin moest je achteruit. Doordat hij dus naar de cowboy polo keek, ging dat niet geheel volgens plan… de kippen leven nog…

Daarna naar Sikko, het levensgrote knuffelkalf. Die moest uit z’n hok en dat was even aanleiding voor hem om naar achteren te leunen al mocht ik het ding wel over z’n schoft leggen en naar z’n weitje brengen. Toen pas op weg naar de cowboy polo waar je met enorme ballen moest spelen. De mallet was een stok in een met beton volgegoten laars: super zwaar! Dat ging gemakkelijk.

Toen zonder aarzeling over het bruggetje naar de 3-sprong. Net toen ik aan wilde galopperen sprong de jury op het pad om te vragen of ik wist wat de bedoeling was? “Ja, ga aan de kant!”. Toen ik de obstakels zag, besloot ik toch maar te stappen. Lightning stapte pardoes òp de takken, struikelde over de strobalen en snoof naar de pvc buizen. Springen had hij vast niet gedaan, dus nu viel de schade nog mee.

De volgende was de regenjas. Er zat een eng bijachtig insect op, dus ik heb er nog even klink mee geschud voor ik hem aandeed. Toen moesten we ermee door een pergola waar een hooinet in hing. “Mag hij daarvan eten?” Nee!” “Ok”. Dat deed hij dus wel, haha, minpunten.

Daarna de wip. Die was behoorlijk hoog en omdat we dat nooit gedaan hadden vreesde ik voor een sprong in de naastgelegen sloot. De jury zei ook dat de anderen er niet zo goed mee om gingen. Tja. Afgestapt, over de wip, niks aan de hand, er weer op, weer over de wip, beetje bibber, helaas zo geen punten en weer verder naar de pakjes. Je moest er in side pass naar toe en weer terug over strobalen. Lightning vond het nodig om erop te gaan staan: weer minpunten. Pakje pakken uit een mand op de grond: hopen dat hij stil blijft staan en leunen maar! Gelukkig bleef hij netjes staan en is hij niet zo hoog. Het pakje moest je een groot deel van de route bij je houden, dus in de zadeltas ermee.

Daarna was het een heel stuk in stap over de weg naar de hindernis met de trailer. Afzadelen terwijl hij stil staat zonder gras te eten, blinddoek om, slalom aan de hand en blinddoek weer af. Dan de trailer op. Volgens de jury was ik toen de eerste die het maximum aantal punten had op die hindernis. Andere paarden hadden gras staan eten. Ik had er helemaal niet bij nagedacht… Daar kregen we ook wat te drinken en gingen we door een leuk bospaadje naar het hek waar we door moesten. Goed geoefend, maar het lukte me niet. Hij maakte te grote passen en ik nam het hek bijna mee.

Vervolgens roofdieren spotten. Weer stilstaan, iets dat hij erg goed deed tijdens de hele rit – hij werd geen moment onrustig, en met een verrekijker roofdieren zoeken. Ik zag in een egel geen roofdier, dus daar ook een paar minpunten. Daarna kon ik eindelijk het pakje kwijt. In het bos stond een brievenbus waar het pakje gestempeld in gedeponeerd moest worden. Mijn vriend zat daar als jury (als vrijwilliger door mij opgegeven ;)), dus ook dat was geen probleem ;). Geintje, ik denk dat Lightning die hele brievenbus niet heeft zien staan.

Van daaruit weer terug naar het veld. Toen ging zijn knopje naar endurance stand en ging hij dráááven. Verrassing, daar staat een trap midden in het veld. Hop er overheen, nog even zwaaien naar de jury (hebben ze ons wel gezien, het ging zo snel) en in draf weer verder naar de tunnel. Ze hadden duidelijk hun best gedaan om die zo eng mogelijk te maken. Opgebouwd uit kuilpakken, veel te laag, met een plastic dak, een pop erin, om het hoekje (je kon de uitgang niet zien) en een wapperend plastic stroken gordijn aan de uitgang. Hij aarzelde omdat ik net voorover boog toen hij begon te lopen (tja, je moest goed bukken) en snoof naar de pop en schoot door de uitgang. Pluspunten zullen we niet gekregen hebben, maar erdoor waren we wel.

Was hij net van de schrik bekomen, staat daar een houten koe in het veld waar ineens twee meisjes met wapperende jurken achteruit kwamen. Die waren overigens geen onderdeel van de hindernis. Na het aanpakken van de pook, schoot hij in cuttingbeweging opzij; zo ook de jury! Na een paar rondjes cirkelen stond hij naast de koe en kon ik het “brandmerk” aanbrengen. Bijna klaar en op naar de waterbak. In het bos had ik die zeker niet genomen. Een vrij steile, drassige kant en modderig water. Hij ging er zo in toen ik het vroeg. Ik ging er maar van uit dat ze geen gevaarlijke waterbak gemaakt hadden.

Toen naar de rocky mountain trail: een smal paadje langs een helling met bomen, steil omhoog en omlaag en tussen obstakels door. Voor ieder omgevallen ding strafpunten. Halverwege stond een nep schaap en rechts ging het een paar meter steil omlaag. Je ziet me op de foto’s naar beneden kijken en ik denk “wat zou je hier nu doen als je Lightning niet had maar een ander paard?” Naar beneden vallen en dat is dus ook met een paard gebeurd.

Voor de laatste hindernis moest ik weer twee keer een hek door en koeien in een hok drijven. Het hek lukte ook weer niet :(. Die jury: “waarom probeer je het niet nog eens?”. Verrek, ik had 3 pogingen per hindernis! Omdat alles zo vloeiend ging had ik daar helemaal niet bij stilgestaan. Dom dom dom.

Even een ander paard over de streep helpen. Lightning had vriendschap gesloten met deze mooie gray overo paint.

Ach, zo hadden we op plaatsen pech en geluk. Alles samen werden we 4e individueel! Wat goed gedaan van mijn fijne paard! Er deden 19 ruiters mee, dus best netjes. En de eerste 3 PAC credits binnen :).

Nu nog even een paar foto’s bestellen en volgend jaar gaan we weer!

maandag 24 mei 2010

Veluwe


Op de terugweg nog "even" naar de Veluwe en er van 11 tot 18h gereden - beetje uit de hand gelopen... Arm paard!

donderdag 20 mei 2010

Oefenen FFT

Gisteren hebben we te voet nog even de op- en afsprong geoefend en vandaag te paard. Helaas hebben ze dat veld waar een mooie rechte kant aan is net ingezaaid en staat er zo'n anti-vogel-kanon. Je kunt je het tafereel wel voorstellen. Gelukkig herkende ik snel het patroon en deden we het werk tussen de knallen in die om het kwartier kwamen. Hij liep lekker door, maar dat betekent in zijn geval ook steeds dat alles eng is. Is hij duf, wil ik dat hij doorloopt; is hij voorwaarts, vind ik het weer eng. Arm paard met zo'n ruiter.
In ieder geval is kniehoogte geen probleem en hopt hij zo naar onderen, al struikelend omdat hij ook nog even een pluk gras wil meenemen.
Hier de bewuste plek:

zondag 16 mei 2010

Tennesee Walking Horse

Deze morgen hebben we weer trail geoefend: hek en achteruit door de cirkel. Hij begint het door te krijgen en anticipeert, oftewel vliegt door het hek. Hmmm.
Verder een mooie dressuur oefening gedaan (uit het AQHA boekje) om hem op de achterhand te krijgen: als hij uit elkaar valt in de draf, voorwaartse overgang naar de draf maken en in stap overgaan om hem te herbalanceren en dan weer voorwaarts in draf. Dat pikte hij heel snel op en zo waren we na al die jaren ineens in staat om tempowisselingen te doen binnen een gang!! Hij was bereid door te stappen omdat er de belofte lag om weer verzameld te worden en weer rustig te mogen gaan. Knop gevonden :)

Vanmiddag waren we op bezoek bij de open dag van Pleasure Gaits, promotor van Tennesee Walking Horses. Leuk om te zien: demonstraties van de gangen (ik blijf het maar raar vinden) en ze hadden er twee veulens.

zaterdag 15 mei 2010

Trail in hand


Twee nieuwe carrières in één week: trail en koeienwerk. Gisteren nog gewerkt aan trail, in hand dan wel. Achteruit door de halve cirkel die ik gebouwd had en longeren over balken. Ik meet steeds met een buigliniaal de ontwikkeling van zijn rug. Aan beide kanten is er op een maand tijd een hele cm bijgekomen! Super. Ik ga ervan uit dat er ook wat spek bij zit nu hij weer op wei staat, maar zeker niet alleen.

vrijdag 14 mei 2010

Koeienpaard

Cutting: hij is ervoor gefokt en cow sense heeft hij ook. Echter hij had nog nooit eerder koeien echt van dichtbij gezien, laat staan er achteraan gelopen... Tijdens een buitenrit springt hij ervoor aan de kant, om dan vervolgens toch nieuwsgierig te zijn.

Donderdag ging ik mee met meervoudig NL kampioenen Team Penning om eens te kijken wat hij ervan vond. Van de aanwezige paarden was de helft familie van Lightning :).

Hier ons natuurtalent:

Nieuwe foto's

http://www.mijnalbum.nl/Album=63ST7CLC

Ik heb een nieuw album gemaakt met een paar mooie galop foto's en oefen foto's voor de FFT.
Binnenkort volgen er nog foto's van de oefensessie met koeien van gisteren!!! Dat belooft wat!!

donderdag 13 mei 2010

Op bezoek bij Anthony Ward

Puur uit nieuwsgierigheid. Galen is er nu in training en ik ging een kijkje nemen. Marc (de gedragsbioloog) was er ook. Helaas kwam ik veel te laat aan en heb ik weinig gezien. Wel nog even staan praten. Hulpen leken veel en erg klein: pluk pluk pluk. Galen reageerde er goed op, maar het leek me voor ons zo op het eerste oog voorlopig niet zinvol om erheen te rijden voor les. Ms wel een idee om Lightning er eens op vakantie te sturen als we zelf weg zijn.

woensdag 12 mei 2010

Trail les

Oefenen hek openen en achteruit door de L vorm. Het hek gaat aardig, al zouden de koeien nog ontsnappen. Complimenten van de instructrice dat hij wel goed luisterde. Voorhand en achterhand omzetten doet hij heel netjes en sidepass nu ook. Niet te zien dat we dat pas doen. Hij lijkt er ook erg veel plezier in te hebben. Achteruit door de L wilde ik te dwingend en snel doen. Op advies van de instructrice deden we het stapje voor stapje en dat ging veel beter. Hij bleef attenter en rustiger. Ook hebben we weer een klein sprongetje gedaan: een gaatje hoger en zonder vast te houden.

maandag 10 mei 2010

Ronde Valkenburg

met Lightning's vriendin Lala

Even drinken in de Geul













We hebben ons aangemeld voor het Ride America programma van de APHA. Hierbij is het de bedoeling dat recreatie en trail ruiters hun uren kunnen bijhouden voor "awards". Vandaag kunnen daar weer 3 uur bij!

zondag 9 mei 2010

Oefenen FFT

Polo



Springen
(aan mijn gezicht te zien vind ik het nog eng LOL)

Inmiddels springen we alweer een gaatje hoger en zonder vast te houden. In galop springt hij wel, in draf loopt hij de balken er gewoon vanaf.

zaterdag 8 mei 2010

vrijdag 7 mei 2010

Vrienden

Lightning met zijn nieuwe vriend Klavier. Echte maatjes en ze doen alles samen.

donderdag 6 mei 2010

Rit met Lala

Lightning en Lala weer herenigd. En wat waren ze blij elkaar weer te zien. Ze liepen gemoedelijk naast elkaar en gaven ons de gelegenheid goed te oefenen met achterblijven, wachten op de hulpen als het andere paard al gaat. Toen Lala weg was, moest Lightning toch wel even op haar roepen. Gekke hengst.

dinsdag 4 mei 2010

Clinic Andrew McLean

Op 7 en 8 augustus 2010 komt Andrew McLean, een Australische gedragsbioloog en paardentrainer, naar België.
Wil je meer weten over dit unieke event, bezoek dan onze website http://users.telenet.be/andrew.mclean.

Een echte aanrader voor al wie meer wil weten over hoe je op een veilige en duidelijke manier met je paard kan omgaan.

zondag 2 mei 2010

Ontdek je plekje...

Het zal nog wel even duren voor we op alle plekken geweest zijn op de nieuwe stal. Tja, wat wil je, met zo'n grote lokatie. Overal kom ik mensen tegen die vriendelijk zijn, maar het is ondoenlijk me aan iedereen voor te stellen. Toch doe ik het zoveel mogelijk. Vanmorgen was het een af en aan van trailers met paarden die op wedstrijd gingen. In de overdekte hal was het rustig, ondanks de felle regenbuien.

Lightning amuseert zich goed met zijn nieuw weide- en stalmaatje Klavier. Gisteren hadden ze iets gezien en stonden ze samen naast elkaar te kijken wat het was. De foto is te ver af, je ziet Klavier (donkerbruin) niet staan naast witte Lightning. Jammer, want dat zag er erg sprekend uit.

In de binnenbak is een wand volledig spiegel. Lightning wilde wel weten wie dat nou weer was! Zeker omdat hij zo stoer naar hem deed. Ik was wel op mijn hoede want hij zou de eerste niet zijn die de spiegel aanvalt omdat het beeld niet onder de indruk is van zijn dreigementen! Ja, hij denkt nog steeds dat hij hengst is.

zaterdag 1 mei 2010

Lijkt

Lijkt het gras hier alleen groener, of is het ook zo? De eerste keer longeren in de mooie buitenbak. Lightning zou zichzelf niet zijn als hij hier moeilijk over deed!
Straks de kast nog even brengen, oef. In ieder geval bevalt het ons super, is de eerste indruk. Ik mag hem zelf binnen en buiten zetten (hoe lang en wanneer ik wil) en zelf voeren en bepalen wat en hoeveel. Voor mij een ongekende luxe. Meer werk, maar dat is nooit het probleem geweest.

Koets


Gisteren zijn we met de koets in de omgekeerde richting gegaan (zie eerder bericht): van Bocholtz naar Hulsberg. We hebben een andere route gekozen, omdat de vorige erg uitdagend was qua ondergrond en hellingen. Helaas liepen we langs de snelweg al gauw vast bij een voetpad en moesten we over de doorgaande weg. Dat hebben we maar volgehouden tot het einde, want een probeersel bracht ons bij een vriendelijke boer achterom. Dat krijg je als je alleen een wandelkaart hebt... LOL.
Lightning zelf had wat last van zijn darmen en wilde niet zo vlotten. We hebben er deze keer dik 3 uur over gedaan (20km). De vorige keer hebben we het in 2,5 uur gedaan over 18 km.