zaterdag 23 december 2017

Aanpassen

Aanpassen gaat bij ons meestal over de mensen ;).

Onze paarden worden gevoerd met voermandjes die ze om krijgen. Ondertussen hebben hier al heel wat paarden zo gegeten en het gaat bijna altijd goed. Zelfs de jonge veulens hebben het snel door en ook de nieuwkomers hebben geen instructies nodig, het werkt zelfbelonend. Toch komen de jonge paarden, als ze ongeveer een jaar oud zijn, erachter dat je die mandjes ook op het hek of op een ander paard kan laten leunen. Zo kun je makkelijker bij de brokjes, maar......... de brokjes vallen eruit! Dat eerste hebben de paarden wel door, het tweede helaas niet.

Bij Vicky kon ik het oplossen door een canvas zak te nemen, deze deukte in en de brokjes vielen er niet meer uit. Zij gebruikte ook alleen het hek, niet de andere paarden (soms Roxy, maar die was toen nog veel kleiner). Roxy deed het zelf een jaar later ook en zette het mandje op het hek, op Misty of kleine Elsa. Roxy laat zich makkelijk iets leren en met een paar keer streng roepen en als ik erbij kon haar wegduwen, was dat ook opgelost.

Nu kwam Elsa erbij, die zich toch niet zo makkelijk laat overtuigen. Blijkbaar was haar wil om het mandje op Roxy te zetten (en Roxy is zoveel groter, dat het mandje meteen omkiept) zo groot, dat mijn correcties niets uithaalden. Ze wandelde ook altijd met haar mandje rond, en veroorzaakte zo onrust bij Misty die een beetje voedernijd heeft. Het was dan altijd een gedoe waardoor ze niet rustig konden eten.

De laatste weken werd het alleen maar erger en 90% van haar eten eindigde in het zand. Dit probeerde ze wel op te eten, dus dat was ook niet de bedoeling i.v.m. risico op koliek. Wat zou ik dan kunnen doen? Haar ergens anders zetten is hier niet zo makkelijk en ze zou zomaar aan de wandel kunnen met alle gevolgen van dien.

Uiteindelijk besloot ik te proberen om voor haar een emmer aan het hek te hangen aan de kant waar de anderen ook staan. Ik had verwacht dat ze daar niet veel van zou eten, omdat ze het niet echt lust en omdat ze zo graag rondwandelt. Gelukkig bleek dit een schot in de roos. Elsa eet haar emmer leeg zonder knoeien, loopt bijna niet weg, en Roxy en Misty gaan in hun vaste hoek staan en Elsa laat ze met rust. Voor het eerst sinds weken wordt er weer rustig gegeten. En Lightning? Die houdt een veilige afstand van de dames.

dinsdag 19 december 2017

Baby Roxy


19 maanden oud en ze staat hier voor haar moeder Misty (1,58). De foto is op schofthoogte genomen! Het verschil met Elsa is grappig...


Baby-spam

Lightning heeft vakantie (en het doet hem geen kwaad deze keer), en de kleintjes mochten wel wat opvoeding hebben, dus we gingen flink aan de slag met ze. Elk weekend gaan we even iets met ze doen om ze spelenderwijs op te voeden en ervaringen te geven.

19 december: Roxy lag te slapen, dus na wat gekriebel legde ik een been over haar heen. Ze keer er niet van op, maar vond het wel leuk dat ze zo mij schoen kon opeten. Elsa pakt ondertussen mijn muts af.


9 december: met Roxy naar de manege in Oirsbeek. Ze liep (zoals altijd) zo de trailer op en was daar een voorbeeldpony, super braaf. En nee, ik ben niet bijzonder klein.... Roxy is ondertussen ongeveer 1,55 groot (schoft) met 19 maanden! 


9 december: de trailer hing toch nog aan de auto, dus even verder oefenen met Elsa. Dit heb ik alleen gedaan. Paardje laden, paardje kan stilstaan op commando (Roxy niet!), paardje staat zo in de trailer. Dat is een voordeel als je paard het niet meteen doet, je wordt gedwongen het ze fatsoenlijk te leren. Elsa ging namelijk in de voor haar kenmerkende "ezeltjes-stand". Ze zet zich dan schrap en weigert te bewegen. Hier moesten we dus even doorheen. Roxy liep er altijd meteen op, dus daar durf ik niet veel aan te gaan prutsen. Hier loop ik steeds voor haar uit, waardoor het me nog niet zelf gelukt is om de stang erachter te doen. Bij Elsa blijf ik langs de zijkant en lukt dat wel. 

2 december: oefenen zonder tussenschot. De eerste keer ging ze er zo op, maar durfde ze er niet meer af (en daarna er niet meer op!). Nu oefenden we stapje voor stapje. Een stap op de klep, en er weer af, twee stappen op de klep en er weer af, een kwartiertje en een paar stappen later stond ze er rustig op. Even laten staan en kriebelen en een beetje poetsen zodat de trailer niet eng is. 


 19 november: het zeil. In plaats van dat ze het eng vonden, vonden beide dames het leuk!





knuffelen blijft het allerleukst!
26 november: met wat lekkers ging ze er zo in. Eruit bleek lastiger, waardoor er een andere aanpak nodig bleek. 

Hengsten

Druk, druk, druk met de nieuwe hobby: hengsten bemiddelen! Het bloggen schiet er bij in, want er worden advertenties geplaatst, contracten gemaakt, contacten onderhouden, vragen beantwoord, websites gemaakt, etc....

Het leek me al heel lang erg leuk om te doen, maar ik wist niet veel van import en export van bevroren zwemmers (dat is immers het enige dat je nodig hebt van de hengst - no offense). De laatste jaren kwam ik er steeds meer mee in aanraking doordat ik Misty liet dekken door hengsten uit de USA. Ik had dan contact met een tussenpersoon in Europa die alles regelde. Het zaad ligt dan ergens in Europa opgeslagen en het wordt naar het dekstation van jouw keuze verzonden. Zo werd langzaam maar zeker en ongemerkt mijn netwerk steeds groter.

Ik kende een aantal mensen hengsten bemiddelden en toen ik nog eens bij de eigenaar van All Time Fancy aanklopte wanneer hij nu eindelijk eens in Europa beschikbaar kwam, ging het balletje rollen. Ze vroeg of ik iemand wist die haar kon helpen. In eerste instantie verwees ik haar door naar een ervaren bemiddelaar, maar ik trok daarna de stoute schoenen aan en bood aan om haar zelf te helpen. Daar waren we snel uit, al had ik geen idee wat ik voor mijn "diensten" kon vragen.
All Time Fancy

Zo belde ik een bekende in Zweden op en vroeg haar hoe zij dat aanpakte. Zij kreeg jaarlijks een gratis dekking. Dat leek me ook wel wat, maar ik heb alleen Misty om te laten dekken en zij is al voorzien voor volgend jaar. Toeval wilde dat zij zelf ging stoppen en bood aan om de hengst die zij bemiddelde ook over te nemen. Zo had ik er ineens twee! Dit is nog niet helemaal rond met de eigenaar, dus dat hou ik nog even voor me. Ik vroeg verder nog wat rond, maar werd niet veel wijzer.

Kort daarna belde een hengsteneigenaar uit Nederland, de eigenaar van de vader van Vicky "Hes Assets Sense". Of ik wilde helpen met dekkingen verkopen. De hengsten hoeven voor mij niet uit de USA te komen, helpen kan altijd!

Hes Assets Sense
Inmiddels heb ik dus maar liefst drie hengsten in portefeuille :). Het is zo leuk om te doen! Het is voor mij een ideale kleine bijverdienste, zonder dat er een dier of mens onder zal lijden en iets dat ik goed kan. Geef mij maar een stapel papierwerk, iets te registreren en een computer. Ieder zijn ding... Lesgeven gaat 'm niet worden, een manege ook niet en trainen al helemaal niet. Hoefsmid, osteopaat, etc., het passeerde allemaal mijn gedachten, maar was het niet. Dit wel. Ik ga er niet rijk van worden, maar dat hoeft gelukkig ook niet. Het zijn alle drie hengsten waar ik volledig achter sta, gezond en mooi.

zaterdag 18 november 2017

Hobby

Wat zijn jullie nou aan het doen?

Wie, wij? Hoezo?

Nou.... je hoeft maar een hobby te hebben natuurlijk!

Op stap met de kids

Eerst met Roxy op pad en omdat het alweer bijna
donker werd, mocht Elsa nog even in de bak mee
met Lightning. Volgende keer mag zij mee naar buiten,
maar het leek me veiliger om nog even te wachten
tot Elsa vlot meeliep in plaats van stokstijf te
blijven staan ;). 

Elsa durft zich meer te permitteren nu ze vriendjes is met Lightning

Wennen aan dingen boven haar hoofd. Ze vond het wel lekker, haha.

Leren meelopen vanaf het paard. Ze zet zich niet meer schrap
bij balkjes, maar springt er nu als een springpony over, alle 4
de balken tegelijk! 


vrijdag 3 november 2017

Temperamentvolle bui

De foto's zijn slecht, maar je snapt het idee: Roxy had een van haar temperamentvolle buien ;)







Halloween

Lightning's zelfgemaakte Halloween-kostuum ook maar even op de blog :D. Geen idee waar hij ingehangen heeft, maar het was wel een grappig toeval dat hij net met Halloween zo rondliep. 

Spelletjes

"Ik ga er wel op hoor, maar waarom je dit spelletje nu weer bedacht hebt??"

De mooie foto (EK 2017)

Zijn allerlaatste westernproef. Knappe pony!

EK 2017

Zo, het mag er eindelijk eens van komen... een verslag over het EK 2017 dat eind augustus plaatsvond in Kreuth, Beieren. Het zou Lightning's laatste western wedstrijd zijn.

Vooraf had ik al flinke ergernis omdat ik uit mijn showmanshippakje gegroeid was. Ik had een nieuw besteld om zelf op te leuken, maar de dame die moest leveren had twee weken voor de show de bestelling de deur nog niet uitgedaan, ondanks dat ik erg duidelijk was ;). Snel snel dan maar een goedkoop gewoon pak besteld dat gelukkig paste en daar een paar steentjes op geplakt.

Vrijdag:
Het paard werd gewassen, alles ingepakt en we vertrokken op weg. Ik had erg tegen de reis opgezien, tussen de 8-10 uur in m'n eentje met trailer op de weg.... en ik had een tussenstop gepland. Lightning zou slapen op een pensionstal bij Frankfurt en ik in een nabijgelegen Gasthof. Lightning had een mooie plek bij een vriendelijke meneer en ik hoefde er niet eens voor te betalen! Ikzelf trof een spookhuis :(. We hebben het overleefd, maar ik had een betere avond gehad als ik gewoon was doorgereden.

Zaterdag gingen we weer op weg en we kwamen zonder oponthoud aan in Kreuth. Het was de afgelopen dagen 30 graden in Duitsland, dus gelukkig stonden we niet in de file. Na aankomst mocht Lightning even in de stal, in een houten gebouw dat de hitte buiten hield en een goed klimaat had. Hij stond gelukkig vlak bij de deur. We kwamen al snel vele bekenden tegen en na een wandeling met Lightning mocht hij meteen aan het werk. Ik had hem namelijk uitgeleend. Een jeugdruiter uit Israël (Yael) zou ook op hem rijden. Zij kunnen hun paarden niet zo makkelijk meenemen en aangezien zij een onzekere beginnende ruiter was, was Lightning een goede match. Gelukkig was ze een van de weinigen die Engels sprak. Op zondag moest ze al meteen showen, dus zaterdag was de enige mogelijkheid om aan elkaar te wennen. Ik deed e.e.a. voor en warmde hem op. Ze reed prima, maar uit angst trok ze hem soms onverwacht en hard aan zijn mond. Daar was ik niet zo van gediend, maar ze sloeg dicht als ik er iets van zei.
Hij plukt bloemetjes voor me ;)
Vicky was er ook met de hele familie, zowel mens als paard. Echt leuk dat ze er was, ik had het niet voor elkaar gekregen...
Dit leuke paardje is ook een dochter van Misty

Zondag was de eerste wedstrijddag en ik mocht eerst in de Amateur Ranch Riding. Het ging netjes en correct we haalden een 10e plaats! We hadden scores tussen 67-68,5 waar ik heel tevreden mee was. Iemand zei me "als het toch je laatste show is, dan laat het eens wat knallen!". Dat was niet de eerste keer dat ik het hoorde, dus ik besloot om dat te doen in de Open Ranch Riding. Helaas is dat niet iets waar ze in de Ranch Riding op zitten te wachten en ik verloor ook nog eens de fijne controle om de proef precies te rijden. We werden niet geplaatst en hadden scores tussen de 50-60. Naar mijn eigen gevoel luisteren...

Fans kijken thuis mee, zo leuk!

Ranch Riding
Tussen mijn twee proeven in mocht Yael de Jeugd Ranch Riding rijden en dat ging ook heel netjes. Ze haalden de 6e plaats!

Yael in Ranch Riding
Maandag was het de eerste dag van Showmanship voor Novice Amateur (ja, dat zijn we nog steeds) en Novice Youth. Er waren 38 deelnemers bij de Novice Amateur, dus dat was enorm! De proef ging netjes, maar niet 100% perfect en dan ben je niet bij de eerste 10.... Dit gold ook voor Yael, die zichtbaar teleurgesteld was. Ik was tevreden, we hadden het voor ons niveau op dat moment niet beter kunnen doen en we eindigden ergens halverwege het deelnemersveld (bij één jury 7e met 84,5 punten). Hij mag tijdens de draai zijn achtervoeten niet verzetten, maar door zijn artrose lukt hem dat niet meer, dus dat levert ons een bende strafpunten op. Ook mijn presentatie mag wat zelfverzekerder, waardoor ik veel punten verlies.

Voor Lightning was het een ontspannende en leuke dag, hij hoefde niet onder zadel. Tot zijn grote verbazing (zijn ogen vielen bijna uit z'n hoofd) zag hij tijdens het wassen Vicky voorbij komen. De rest van de dag keek hij intens om zich heen, maar hij zag haar niet meer. Ik wist niet of het beter was om het te voorkomen of ze juist even samen te laten, dus ik liet het van het toeval afhangen.

Dinsdag was er weer showmanship, maar nu voor de Amateurs. Dit ging super tot hij tijdens de voorlaatste draai moest mesten en eruit liep. Het niveau was erg hoog en ik eindigde ergens achteraan. Mijn scores liepen bij de 5 jury's uiteen van 31 tot 85! Tja... Aan het einde van de dag was het de beurt aan Yael die graag horsemanship wilde doen. Lightning vindt dit moeilijk, en zij kwam zelf niet goed weg met haar hulpen. Hij probeerde te doen wat de bedoeling was. "Ik moet draaien, toch?" en draaide ongeveer ;). Hij deed alles, maar werd niet geplaatst (bij de 1e 10).
Tussendoor had Yeal ook nog les gehad in trail, ze moest toch wat oefenen en warm rijden. Het ging prima, hij deed heel rustig met haar. Ze had nog steeds de neiging om plotseling te trekken, dus ik gaf dat aan, maar ze leek het niet te begrijpen.



Inspectie bij Showmanship
We staan er toch netje op, al zeg ik het zelf

Woensdag had hij eigenlijk vrij, maar ik besloot om 's avonds toch even te rijden. Hij was zo gespannen geworden van al dat getrek, dat ik hem even gerust wilde stellen. Dat lukte goed, met mentale steun van een andere ruiter op show. Het is een emotionele week, vol stress en waar het lijkt dat je tussendoor veel tijd hebt, zit je veel te wachten en loop je kilometers op en neer van stal naar hal naar auto (vaak in spanning). Gelukkig zijn er veel anderen daar die ik goed ken, waar je steun aan hebt. Toch had ik regelmatig een inzinking en was ik blij dat er genoeg plekken waren om me even (met Lightning) terug te trekken. We hebben veel gewandeld zodat hij ook lekker kon grazen. Er was helaas weinig tijd/gelegenheid over tot ontspanning en van bijkletsen is weinig terecht gekomen. Ik was erg blij dat ik mijn trouwe Lightning bij me had die zijn werk wel kent en waar je je geen zorgen over hoeft te maken. 

Donderdag was er 's morgens om 8 uur meteen de Novice Amateur Trail en ik was als een van de eersten aan de beurt, vroeg opstaan dus. Ondanks dat ik zo hard bibberde dat ik amper nog hulpen kon geven, ging het netjes. Hij tikte geen enkele balk aan en we verknoeiden maar een van de twee lope-overs! Ook hier waren er veel deelnemers (31). We werden 19e.

Yeal had weer les. Ze gingen 'lope-overs' oefenen. Dat vindt hij moeilijk en zij ook. Ze trok hem helemaal uit balans, waardoor hij uit de galop viel en in een harde draf kwam. Ze ging met twee handen remmen, maar het lukte hem niet om te stoppen omdat zijn rug hol was. Ik probeerde te zeggen dat ze hem op een cirkel moest zetten waardoor hij vertraagde en weer kon verzamelen. Haar instinct was echter "trekken", dus dat lukte niet meteen. De instructrice vond dat ik me niet zo moest aanstellen, maar zij houdt niet zoveel rekening met het gevoel van het paard als ik. Dit eindigde in een blokkade bij Yael met een flinke huilbui. Ik dacht dat ze zou opgeven. Ik wilde haar graag helpen, maar ze sloeg dicht. Voor de Nations Cup 's middags ging ik Lightning nog wassen en zag haar zitten: ze belde met haar moeder en was erg overstuur. Na het telefoontje kwam ze naar me toe en bood haar excuses aan! Ik vond het erg knap van haar dat ze zich bij elkaar wist te rapen! We praatten het uit en de rest van de week reed ze echt super fijn. Ik kan me voorstellen dat als je bang bent en op een vreemd paard rijdt, het moeilijk is om los te laten. Knap gedaan!
Stiekem bij het "podium", Yael lacht weer
Later op de dag was er de Nations Cup waarbij wij de eer van de showmanship hadden. Dat ging een beetje gehaast, maar we hadden nette scores. Uiteindelijk werden we met Nederland 6e van de 9. Dit werd afgesloten met een erg ongezellige BBQ (dit lag niet aan het gezelschap). Het eten was erg eenzijdig en toen om 22:00 de halve kantine alweer leeg was, was de live muziek nog niet begonnen. De show begon de dag erna alweer om 8:00, dus ik hield het voor gezien.
Verkleed voor de Nations Cup

Vrijdag was voor ons de laatste dag met Green Trail (een open klasse) en Novice Youth Trail voor Yeal. Yeal reed netjes en hoewel hij uit de lope-overs viel, maakte ze een cirkel (we hadden vooraf bekeken dat dat kon in de proef) en liep het vlot. Bij mij ging het ook relatief goed en hiermee sloten we zijn western carrière af. Er zat bijna niemand op de tribune en de groep Nederlanders was er niet, waardoor het stil bleef na de proef. Dat voelde heel raar, het was voor mij een belangrijk moment. Het was nog redelijk vroeg op de dag en ik besloot naar huis te gaan, ik had het helemaal gehad. Ik pakte snel alles in en we vertrokken rond 15:00. We roken de stal, reden in een ruk door en waren om 22:30 thuis.

Ze staat hier toch echt met haar bronzen medaille! 
Vicky deed het ontzettend goed op de show en wat ben ik blij dat we zoveel tijd in haar gestoken hebben als jong paard. Dat was niet makkelijk, maar nu is ze zo relaxed en haar nieuwe mensen kunnen alles met haar doen. Ze deed mee in de longe line klassen Open en Amateur voor 2 jarige paarden waarbij de gangen worden beoordeeld. Er zijn ook punten voor gedrag en bouw. We hebben daar ooit een begin mee gemaakt, maar het daarna niet verder geoefend om de gewrichten te sparen. Ze gedroeg zich voorbeeldig en haalde de bronzen medaille in een sterk deelnemersveld. Haar gangen zijn mooi vlak en ruim geworden nu ze wat gegroeid is. Bij de Open lette ze niet meer zo goed op waardoor ze meteen lager geplaatst werd en ze buiten de medailles viel (7e van de 17). Ze deed ook nog mee aan de Amateur In Hand Trail, waar wij samen zo goed in waren. Ze lette daarbij helemaal niet op en leek in slaap te vallen. Haar eigenaren weten het aan moeheid, maar ik had de indruk dat ze haar niet even wakker durfden te maken. Ik opperde nog of ik haar in de Open mocht showen, maar ze vonden het teveel voor haar. Het is fijn om te weten dat ze voorzichtig met haar zijn, maar ik denk dat ze het al door heeft ;).
WOW <3 td="">
Om Vicky daar te zien en hoe goed ze het deed was eigenlijk nog leuker dan zelf meedoen! Wat heb ik een geluk dat ze zo goed terecht gekomen is. Daar is een veulentje fokken voor bedoeld: een goed, vriendelijk paard dat netjes wordt opgevoed. Hier hebben ze een leven lang plezier van, zowel paard als mens.

Na de show heb ik ongeveer een week nodig gehad om bij te komen. Meer oefenen of gewoon niet meer doen? Zal ik volgend jaar met Roxy (en eventueel zelfs Elsa) gaan? We hebben het trainen weer opgepakt, dus wie weet....

zondag 15 oktober 2017

Extreme Trail Competition 7+8 oktober 2017

Tijdens de Horseman Days deden Lightning en ik mee aan onze eerste Extreme Trail wedstrijd. In 2010 deden we mee aan de Farmers Field Trail, ook iets in die richting. We deden pas in april onze eerste oefening in Duitsland en in september de tweede in Bergeijk. Vorig weekend was de tweede en laatste wedstrijd van het seizoen. Er was er nog een in mei, maar toen deden we niet mee. Het was dus zijn eerste seizoen en de Novice werd meteen overgeslagen, terwijl hij in de Western na 15 jaar nog steeds in de Novice zit!

Het is ongelofelijk hoe hij zijn eigen talent heeft ontdekt! Als ik terugkijk, draait hij zijn hoeven niet meer om voor de hindernissen die hij eerst heel moeilijk vond (zoals stoppen op een kleine blok). Nu wordt hij er al slordig in, hij kent het ondertussen wel! Was eerst de hangbrug nog reden om voorzichtig te doen, nu draait hij er 360 graden op om! Het flink heen en weer rollende scatebord was ook niet lastig, zelfs niet toen hij er 3 seconden op stil moest staan. Hij let op en zijn zelfvertrouwen groeit. 

We deden ook weer mee aan de team challenge, samen met een Paint merrie die liefkozend "Monster" werd genoemd. Dat had ik weer... Monster's eigenaar was iets te bescheiden, hun punten verschilden niet veel van elkaar.

Verder hadden we de Amateur Klasse aan de hand en onder zadel (3e en 2e plaats), de Poker Game (maak je eigen proef) waarbij hij helaas van de hangbrug kukkelde en de Surprise Class (2e plaats) waarbij de hindernissen geloot worden. 

Het was bar slecht weer en bij amper 6 graden en regen was het de hele dag buiten staan geen pretje. Toch vloog de tijd en op zondag kwam af en toe het zonnetje uit. Doordat Lightning zo moet opletten, schudt hij bij regen niet eens met zijn hoofd. We maakten nieuwe vrienden (die overigens op zaterdagavond geen reden zagen voor een feestje :( en ik in m'n uppie om 17:00 in de Bierstube van het pension zat) en namen ons voor er volgend jaar weer bij te zijn! 

Hier staat het volledige album


Easy!

Op afstand bestuurbaar

Omdraaien op de hangbrug

The Day After ;)

Gave samenwerking!

Bijschrift toevoegen


Het bubbelbad

Goed opletten!

Duidelijk plezier!