woensdag 26 juni 2013

Lightning & Reata: de deken



Omdat ik de dag erna (26 mei) les had en er regen voorspeld was, deed ik de deken op zodat hij niet helemaal nat en modderig met een zadel op moest. Reata dacht daar het hare van, getuige deze video.

zaterdag 15 juni 2013

Elschot Stables

Ik lig behoorlijk achter met het plaatsen van berichten, maar deze gaat even tussendoor. Afgelopen zaterdag gingen we met een groep rijden bij de Elschot Stables in Herselt. Zij verzorgen buitenritten op brave westernpaarden, dus ik durfde dat wel aan.

Toen we daar aankwamen, maakte het geheel een onverzorgde eerste indruk. De paarden stonden onverzorgd en alvast gezadeld op stal met soms overduidelijk niet passende zadels, in hun eigen mest. Sommigen keken je nogal paniekerig aan en een pony werd nog even gelongeerd. Buiten stonden andere paarden op een mesthoop in de weides, alleen de mesthoop bleek hun hooi te zijn. Een spierbevangen paard stond alleen vooraan en her en der liep er nog een tussen waarvan je je afvroeg wat die zou hebben.


Als je beter keek, zag je overal schuilstallen en geen mest in de wei. Die werd er dus uitgehaald. Misschien stonden de paarden wel nooit op stal? Gras stond er niet in, maar dat is met 40 (of meer?) paarden ook bijna niet te doen. Geen enkel paard was te mager of dik.Ik ging het vragen voor ik een verkeerde conclusie trok: bijna zichzelf verdedigend, vertelde een van de gidsen dat de paarden altijd buiten stonden, maar dat dat heel goed voor ze was!

Bar-be
Iedereen kreeg een paard toegewezen en ik trof een zwart witte Paint Horse merrie, Bar-be. Toen we naar buiten liepen kreeg ik nog mee hoe een van de mannen iets over een ander paard riep: "kijk uit met die, die kan gevoelig lopen, ze is pas gekapt en bevangen geweest". Het paardje hinkelde naar buiten en sprong een keer van de pijn. "Aha, die is goed wakker, gaat prima". Tja... Een van onze paarden had de hoefijzers verkeerd om vanwege hoefkatrol en "mijn" merrie liep blootsvoets erg gevoelig op de soms scherpe stenen. Een vriendin kreeg te horen dat ze met haar paard achter moest blijven omdat die gemeen was. Ook dat paard liep er erg vreemd bij (en bokte ook in galop). 

Ik was al sceptisch voor we begonnen, maar dat vond ik niet vreemd. Ik testte de rem van Bar-be... die deed het niet. Ach, de kont van het paard voor me kon als stopkussen dienen. Ze kenden de weg en het trucje, dus wegrennen was ik niet zo bang voor. In het begin was ik (natuurlijk) een beetje bezorgd, maar al snel ging het als vanzelf en Bar-be bleek erg lief. Ze keer echt nergens van op en luisterde erg goed (behalve dan die rem...). Ze lette goed op en zat ongelofelijk lekker! Je merkte bijna geen verschil tussen draf en galop en in stap liep ze lekker door.

Na een kleine bui klaarde het op en reden we door de groene bossen, gezellig kletsend. De paarden lieten zich niet gek maken. We genoten er allemaal van. Overal waar het pad het enigszins toeliet, gingen we in draf of galop. Dat de takken soms erg laag hingen, was blijkbaar normaal. Ik dacht "als mijn voorgangers er onderdoor kunnen, dan pas ik ook", en dook met mijn hoofd in haar manen. "Zit ik nu in galop? Ja, dus!" Zo lekker liep ze. Ook dat vond ze allemaal prima. Ze leek in veel opzichten erg op Lightning, en ik ben dan ook officieel verliefd!

De meeste paarden liepen lekker en gemotiveerd en we waren al veel te snel weer terug. Mijn eindconclusie was dat we heerlijk gereden hebben op fijne paarden. Het was er niet sjiek&sjoen, maar de meeste paarden waren rustig en kenden kun werk. Er rekening mee houdend dat een verzorging als Bonfire niet te betalen is voor zo'n plek, kregen de paarden goed te eten, en stonden in kuddeverband altijd lekker buiten.
 










pauze!

de hele bende