zondag 27 december 2015

Galen op bezoek

Galen is een vriend van Lightning. Ze zien elkaar ongeveer een á twee keer per jaar. Veel vrienden heeft Lightning niet, de meesten zijn een bedreiging voor hem. Hij staat van nature vrij laag in rang, maar wil toch zijn meisjes bescherming. Een slechte combinatie als het om andere ruinen gaat, maar met Galen gaat dat goed, op een paar initiële "hiiiiiiiiiiiee"-s na.

Ik durfde Galen niet in de kudde te zetten die hij niet helemaal goed kende, dus ging Galen apart terwijl wij met de veulens werkten. Met elkaar spelen over het hek heen gaat ook best :).

De training met de veulens was iets uitgelopen, dus vond de eigenaar van Galen het een goed idee om bij ons thuis te rijden. Hij mocht de nieuwe rijbak inwijden! Eerst reed zij met hem terwij wij tips gaven van de zijkant: de beste stuurlui staan immers aan wal. Toch blijft het handig met rijden als er iemand meekijkt. Daarna reed Marc even met hem en kon ik toch niet achterblijven om mijn eigen rijbak te proberen. Ik was een tikkeltje nerveus omdat Galen half Quarter, half volbloed is en vroeger nogal wel eens plotseling opzij wilde springen. Die streken lijkt hij echter achter zich gelaten te hebben en hij deed, na een beetje wederzijds aanvoelen, prima wat ik van hem vroeg.

En onze nieuwe rijbak? Die is super :).




zaterdag 26 december 2015

Wandelen met Vicky

Nog een wandeling met Vicky gemaakt vandaag. Furi mocht mee, tot groot ongenoegen van Lightning!
Wat was ze weer braaf, al vond ze het soms echt spannend. Ze leert super snel en ik kon bijna met haar lopen alsof ze volwassen is. Ze is ook al zo groot!





vrijdag 25 december 2015

donderdag 24 december 2015

Nieuwe paddock in gebruik

Na drie jaar ploeteren in de modder is de paddock vorige week maandag in gebruik genomen. Het is nog niet helemaal klaar, maar de paarden konden er vast gebruik van maken.

Ik hoopte dat ze er net zo blij mee zouden zijn als ik, en aangezien ze er niet meer weg te slaan zijn, is dat geslaagd!

Volgens alle wetenschappelijke informatie, is dit pure verwennerij: contact onder elkaar, een gemengde kudde van "hengst", merries, oude èn jonge paarden, vrije toegang tot ruwvoer, 10.000m2 vrij rondlopen en foerageren tussen struiken, hagen en bomen, ligplaats met stro, ligplaats met zand, geen natte voeten, 80m2 schuilstal, etc....


Lightning waakt 's nachts over de twee veulens.

Ligplaats met zand 
Regenwateropvang

Men at work :p

Tevreden paardjes

Complicaties - vervolg

Woensdag 9 december liep Misty een gat in haar hoef op en Nadiehtje eindigde met hechtingen in haar sprong. Na een paar dagen verzorgen ging ze alleen maar slechter lopen tot ze niet meer van de plek kwam. De dierenarts stelde tot mijn grote schrik hoefbevangenheid vast :(. Ze werd op pijnstillers en aspirine gezet en ik moest twee keer per dag koelen. Krachtvoer werd meteen geschrapt. De oorzaak was een te kort gekapte hoefwand, waardoor ze gedwongen werd om op haar zool te lopen. Normaal gezien zal een paard dan op z'n hielen gaan lopen, in plaats van op de tenen, maar met Misty's beenstand kan ze dat simpelweg niet.

Had ik het maar eerder gezien :(. Had ik maar eerder pijnstiller gegeven, maar gezien haar dracht durfde ik dat niet goed. Een NSAID (ontstekingsremmer ala paracetamol) kan schijnbaar geen kwaad, maar aspirine wel. Tja, dan gaat Misty zelf toch vóór!!

Die combinatie zorgde wel direct voor verbetering. Inmiddels zijn we weer een week verder met medicatie en is ze 70% beter. Ze moet nog twee weken medicijnen krijgen en dan zien we verder.

Langer koelen met koude handdoeken om de hoeven. 


Wat betreft Nadiehtje moest ze de eerste week antibiotica spray op de wond krijgen, maar hoefde ik die niet schoon te maken. Daarna kwam er elke dag vulketan op de wond om littekens te voorkomen, waarbij het nodig was om de wond dagelijks af te spoelen. Met hulp van mijn vriend ging dat vrij makkelijk en het kleine ding leerde elke dag meer manieren. Ze leerde zelfs zoveel dat de dierenarts gisteren de hechtingen eruit kon halen zonder verdoving! Nu is het de bedoeling om elke dag schoon te maken met zeep en water en er honingzalf en vulketan op te doen.

Wandelen met Vicky

Ik lig een beetje achter met berichten over Misty, Nadiehtje en de nieuwe paddock, maar ik kan het niet laten om eerst te delen dat we vandaag met Lightning en Vicky zijn gaan wandelen.

Haar training wordt langzaam aan belangrijk èn dringend, aangezien het plan is om haar en Nadiehtje op 30 december te verhuizen naar Duitsland, het huis van Nadiehtje. Zou ik haar wel zonder haar moeder de trailer op krijgen? En zou ze dan niet in paniek raken? Een manier om dat te proberen was een wandeling zonder haar moeder. Als ze dan niet loopt, dan doet ze dat richting trailer zeker niet.

"We zien wel hoe ver we komen".... letterlijk dan.... Tegen de wind in liepen we met Vicky en Lightning een klein rondje door het bos. Sommige dingen waren wel spannend, maar ze bleef luisteren. Missie geslaagd!

Helaas geen foto van de wandeling, maar wel van de "voorbereiding".

Thee drinken in de zon onder toezicht van Whiskey en Vicky



zaterdag 12 december 2015

Complicaties

Woensdag veranderde het bezoek van de hoefsmid in een waar bloedbad :(.

Eerst ging er bij Misty teveel zool af en daarna maakte het logeerveulen Nadiehtje drama dat eindigde in een stapel pallets. Gelukkig had de eigenaar haar zelf in handen. In eerste instantie leek de schade mee te vallen, maar 's avonds is de dierenarts toch nog komen hechten. Het kleine ding krijgt nu dagelijks twee pasta's (antibiotica en ontstekingsremmer) en spray op de wond. Je kan je voorstellen dat ze dat niet geweldig vindt.

Vandaag was haar wond een beetje ontstoken. De wond was nogal vuil geworden, maar schoonmaken is geen simpele klus, maar het moest gebeuren. Het afspoelen met de slang gaat nog goed bij het arm klein dier, maar er daarna de gasprietjes uitpulken was minder makkelijk. Dan kom ik handen tekort en kan ik de bokkesprongen niet goed bijhouden. Met flink gevloek en meer geduld is het uiteindelijk wel gelukt.

Gelukkig is Misty makkerlijker te behandelen, maar hoe loste ik dat op? Het gat is te klein en te gevoelig om een watje in te doen en verband blijft niet zitten, dus heb ik haar uiteindelijk maar met hoefzak en al op de wei gezet. Uiteraard werd dat ook eerst uitgespoeld, ontsmet en ingesmeerd. Ik bedacht me dat je aan de grote van de medicijnkast kan zien hoe lang iemand al paarden heeft :s.
 

Work in progress...

... langzaam mag het wel klaar zijn... Na twee dagen timmeren en zagen zit één van de drie stukken achterwand ertegen. Pfff.... Ik ben nu ècht klaar met het gesop in de modder, zeker nu we twee gewonden hebben. Morgen verder...

de mollen en ik hebben andere ideeën over het doel van de paddock

de eerste schroten zitten ertegen

stroomdraad tegen in- en uitbrekers


zaterdag 5 december 2015

Vele handen en een tractor....

....maken licht werk!

Vandaag hebben we met behulp van een goede buur mèt tractor, vrienden en familie de pallets en matten uit de oude stallen gehaald en verhuisd naar de nieuwe stallen. Wat was het een ongelofelijke blubber. Op wat opruimwerk na is deze loodzware klus in één dag geklaard!

Vorige week zijn de rijbak en de paddock aangelegd. De paddock heeft een onderlaag van de oude rijbak (aangestampt zand) met nog een laagje vers zand om te egaliseren. Daarover zijn grasroosters gelegd die opgevuld zijn met zand. De rijbak is eenvoudig zand op een bodem waar de graslaag vanaf gehaald is. Geen Z-dressuur het hele jaar door, maar voor licht gebruik hier boven op de berg (hopelijk) prima geschikt. De bak is zeker groot genoeg om met één paard een paar keer per week in te rijden :D.

Nu nog een omheining van in totaal ongeveer 600m + haag en een achterwand in de stallen en dan zijn we ver klaar.

Bedankt aan alle helpers!!!

wat een blubber :s

paddock goedgekeurd

rijbak: WOW wat groot! 21x38m

paddock klaar :D

woensdag 25 november 2015

Hooi, hooi en nog eens hooi


Deze roosters hebben mazen van 5cm, de helft kleiner dan de roosters van nu. De reden is simpel: ze eten te veel hooi. Ik wil ze graag continue van ruwvoer voorzien, maar geen spekvette paarden. Daarom voer ik twee keer per dag. Liever had ik dat ze er langer over deden, zodat ook de lageren in rang de kans krijgen om op hun gemak te eten.

Even was ik bezorgd dat deze mazen te klein zouden zijn. De foto is van de ochtend erna!

Chaos

De werken voor de paddock en rijbak zijn begonnen....



Dit was dinsdagochtend, vóór het begon te regenen...
De wei is inmiddels onherkenbaar nadat deze zandwagen af en aan reed en we lopen op onze tenen door het vers aangestampte zand om tot bij de paarden te komen. Het is één grote blubber, maar ik ga ervan uit dat deze mannen weten wat ze doen. Ik hoop dat ze weten wat ze doen...


dinsdag 24 november 2015

Cursus hoefbekappen

Afgelopen zaterdag deden Lightning en ik mee aan een cursus hoefbekappen. We meenden niet op één dag gediplomeerd hoefsmid te worden, maar ik wilde graag wat meer leren over hoeven en de cursus is bedoeld om de hoeven bij te houden tussen de kapbeurten van de smid in.

De cursus werd gegeven door Emma Arblaster bij Equimotion. We begonnen met theorie over de botten, pezen, zenuwen en bloedvaten in de hoef, gerelateerd aan de functie. Er werd vanuit mechanica gekeken waarom hoeven werken hoe ze werken en waarom ze de bepaalde ideale vorm zouden moeten hebben. Ook de oorzaken van veel voorkomende hoefproblemen werden besproken. We hadden als voorbeeld een kadaverhoef met een lichte hoefbevangenheid die met juist bekappen weer goed in vorm komt. Zelf  Het was erg leerzaam!

Na de lunch gingen we zelf aan de slag met onze paarden. Lightning was na 5 weken alweer aan een kapbeurt toe en het was duidelijk te zien dat hij neigt tot lange tenen en dikke steunsels. De cursus leert je conservatief te zijn waardoor de kans erg klein is dat je (onherstelbare) schade toebrengt, terwijl je toch helpt om de hoeven gezond te houden.

Zelf bijhouden deed ik af en toe al, maar een beetje theorie erbij kennen is echt wel zinvol. Het maakt me een stuk zekerder :). Ik had nog een reden om erg geïnteresseerd te zijn... Misty heeft namelijk twee platvoetjes die voornamelijk in de breedte groeien. Dat maakt dat haar hoeven standaard te kort zijn en ze snel erg gevoelig loopt. Galen (een oude vriend van Lightning) heeft ook een platvoet. Althans, hij hàd een platvoet. Door zelf wekelijks bij te vijlen heeft zijn eigenaresse de vorm helemaal goed gekregen. Dat zag ik ook wel zitten.

Lightning heeft weinig problemen met zijn hoeven. Hij is erg gevoelig is op stenen en heeft erg vaak hoefzweren, maar hij heeft een normale vorm. Daarom ging hij mee als proefkonijn. Ik moest maar eerst oefenen op iets dat normaal werkt.

Onder toeziend oog van Emma vijlden de eigenaresse van Galen en ik samen zijn hoeven. Het is best zwaar, maar Lightning gedroeg zich als normaal: een perfect, zij het nat geworden, model. In vergelijking met voorheen, maakten we zijn hoeven iets ronder en haalden zijn steunsels wat meer weg. De vorm verraadde dat die sterk groeiden en dit was een mogelijke oorzaak van de zweren. Het is nu aan mij om die wekelijks weg te halen in plaats van om de 6 weken.

De grootste verwondering kwam pas achteraf. We gingen nog een klein rondje lopen met Galen en Lightning. Hij stapte heel goed door, maar dat kan veel redenen hebben. Het bijzondere was dat hij ineens over steentjes liep. Ik ging zelf al automatisch aan de kant, ervan uitgaande dat hij opzij zou gaan voor de steentjes. Heel bijzonder! Ik ga zijn hoeven nu vaker bijhouden en hoop dat hij dan niet meer zo gevoelig loopt!

Ik vond nog wat informatie op internet over waarom het een goed idee is om zelf de hoeven bij te houden tussen de kapbeurten door:
http://paardenhoeven.info/de-5-sleutels/bekappen/

Een paar foto's:

Tekenen wat eraf mag

Doen we het goed zo?

Paard denkt er het zijne van

Vele handen maken licht werk

Best netjes na wat hulp van Emma

Braaf paard

Foto's door Equimotion



zaterdag 14 november 2015

Jeuk

Op advies van de dierenarts was ik Lightning's "gereedschap" af en toe. Helaas helpt dat niet. Heeft iemand tips wat te doen met een ruin die jeuk aan zijn zaakje heeft?? Ik vermoed dat het de huid aan de buitenkant van de koker zelf is. Zinkzalf of vliegencrème (tegen de knutjes) helpt ook niet....


vrijdag 13 november 2015

Nachtschade

Met de karren tegelijk heb ik het dit jaar uit de weide gehaald; nooit eerder was het zo erg!


Wat is (zwarte) nachtschade en waarom is het gevaarlijk?

Nachtschade is een geslacht van planten waaronder ook tomaten, aardappels en aubergines vallen. Alle nachtschades zijn giftig! Het gif is de reden dat je van tomaten alleen de rijpe rode vruchten kunt eten, je aubergines eerst moet bakken en je groene aardappels niet mag eten.

Het gif waar het om gaat is solanine. Solanine is de natuurlijke verdediging van de plant tegen schimmels en andere indringers.

Ook bij de zwarte nachtschade die bij ons overal voorkomt, is het gifgehalte in de onrijpe groene bessen het hoogst. Normaal gezien zullen dieren de planten niet eten vanwege de zeer bittere smaak (denk maar aan de geur die stengels van tomaten op je handen achterlaten). De bessen laten ook een brandend gevoel na in de keel, waardoor je hooguit een paar besjes zult eten.

Na het eten van een te hoge concentratie solanine treden er darmklachten en neurologische verschijnselen op na ongeveer 10 uur die zelfs dodelijk kunnen zijn. Er is geen tegengif bekend en behandeling is puur symptomatisch. Meestal zijn de verschijnselen weg na 24 uur.

Normaal gezien zal het voor de paarden geen problemen opleveren, maar voor de zekerheid heb ik de planten toch verwijderd.


dinsdag 10 november 2015

Holistisch paardrijden?

Dit stukje heb ik een tijdje geleden al geschreven na aanleiding van een bezoek van deze zomer aan de goeroe van het recht richten: Antoine de Bodt, in een poging het een plaats te geven.

Holistisch paardrijden? De ene trainer richt zich op Horsemanship (Ray Hunt etc.) en een betere band met je paard door te trainen vanuit het gezichtspunt van het paard (GEDRAG t.o.v. MENSEN), de ander kijkt puur naar hoe het eruit moet zien (TECHNIEK), nog een ander richt zich op de ruiter bij bijvoorbeeld centered riding (RUITER) en dan nu de missende schakel?: kijken naar de manier van bewegen van het paard (GEZONDHEID).

Ik ben ervan overtuigd dat bijvoorbeeld Antoine de Bodt, waar ik bij Galen mocht kijken naar zijn training in recht richten, die andere drie aspecten in orde heeft. Hij is zich daar dan òf niet van bewust, òf hij vindt het niet belangrijk om over te dragen. Ik weet ook zeker dat de paarden van mijn instructrice bijvoorbeeld perfect recht gericht zijn, ondanks dat zij zich richt op techniek en ze nog nooit bij Antoine was. Zij rijdt zeker centered en zal een paard nooit kwaad doen. Toch is er geen trainer die het allemaal aanbiedt.

Èn er is nòg een aspect dat ik mis: de aard van het paard! Wat bedoel ik daarmee? Hoe is je paard van nature? Hoe gedraagt hij zich als jij er niet bij bent? Paarden ervaren de minste stress als ze in kudde verband op een wei mogen staan (bijvoorbeeld). Let ook tijdens het rijden goed op de signalen die je paard geeft: zwiept hij met zijn staart, is er verzet, etc.? Ik moet zeggen dat er daar wel wat aan schortte: de paarden stonden alleen in een weitje of stal en de paarden daar vertoonden toch wat “probleemgedrag”: heen en weer rennen in de wei, hinniken, nerveus met de mond onder druk van de sperriem, etc.

Nu ik dit allemaal opschrijf, valt het kwartje: bekijk het vanuit de WETENSCHAP! Ik wilde eerst schrijven dat als je al de vier de schakels die ik hierboven beschrijf in orde hebt, je alles voor elkaar hebt. Ik dacht inderdaad de ontbrekende schakel gevonden te hebben. Toen besefte ik dat geen enkele van die aspecten zich afvraagt hoe het paard in wezen is, zelfs die van Horsemanship niet. Ook Ray Hunt’s paarden stonden soms alleen in een paddock! En ook hij vroeg zich niet af of het zadel wel paste. Hij had zoveel gevoel voor paarden dat hij automatisch reageerde op stress onder de man, maar wist niet waaròm zijn paarden zo goed luisterden. Ik merk zelfs in de boeken van Marc Rashid, die de aard van het paard toch echt meeneemt in zijn training, dat hij af en toe de plank misslaat. Een paard dat als 3 jarige uit een kudde wordt gehaald op een wei van 25 ha en dan achterom alleen in een paddock komt te staan gaat in paniek raken. Logisch, toch? Geen wonder dat hij dan vreemd gedrag vertoont, daar is de door hem vermoede inteelt niet de oorzaak van. De wetenschap kan dat wel uitleggen. Die geeft ook bewijs van hun bevindingen en is vaak verrassend simpel. Wetenschap kan ook uitleggen waarom paarden leren zoals ze leren en als jij dat begrijpt, je ze ook alles kunt leren. Het risico van wetenschap is dat mensen afhaken bij het idee alleen al. Daarom kun je je ook niet veroorloven om alleen daarin te blijven hangen.

En dan ben ik toch weer terug bij af: blijf open staan voor alle aspecten! Zie wetenschap als een vijfde aspect of een die alles bijeenbrengt: het doet er niet toe. Het gaat erom dat als we met z’n allen proberen te blijven leren, het onze paarden ten goede zal komen. We willen toch het beste voor ze? Een natuurtalent zal ik niet worden, maar meer dan het blijven proberen kan ik niet voor ze doen!

Het wordt tijd voor mijn eigen aspect: het filosofische!
(Nu haken er lezers voorgoed af ;p)

Eetgewoonten

Mandje een maatje groter voor ons logeerveulen Nadiehtje: handig om te vullen met water en over het mens te kiepen....

Het is veel gezelliger om samen met Furi te eten. Ze loopt hier helemaal heen met haar mandje vanuit de wei.

Vindt Furi het ook goed als ze mee hooi wil eten?

Vicky mag dat, maar Nadiehtje nog niet!


Nadiehtje is wel handig.

Vicky ook!!

Pakken wat je pakken kan :)

Carte blanche

Een paar weken geleden schreef ik over de ruil van grond met onze buren. Dit betekent dat we binnenkort we een nieuw stuk grond ter beschikking krijgen. Ons oude stekje leveren we in: ons paardenparadijs. Wij hebben 80m2 schuilstal, bomen, hagen, behoorlijke hoogteverschillen en verschillende stukken. Hierdoor is het voor de paarden een natuurlijk en afwisselend landschap. Dat ik daarvoor een stukje lopen moest vond ik geen probleem, fitness inbegrepen!

Ons nieuwe stuk is saai: het is grotendeels vlak en er is buiten gras, gras en nog eens gras, niks te beleven. Ik wil daar graag verandering in brengen: work in progress ;). Het houdt nooit op :p.

Eerst werd de nieuwe schuilstal gebouwd. Deze staat in de voormalige rijbak achter het huis, als verlenging van de carport. Dat mag van de gemeente. Daarna komt er een nieuwe omheining om het gebied heen. Enerzijds wil ik graag voor ieders veiligheid een “heras”-hekwerk met een dikke meidoorn haag, anderzijds is een houten/stalen omheining meer open en mooier en houdt zo’n haag een lading insecten vast waar je in de lente, zomer en herfst niet vrolijk van wordt.

Een tijdje geleden kwam ik informatie tegen over Paard & Landschap van de KNHS en ook mijn studie heeft me iets geleerd over landschapsbeheer. Als kers op de taart heeft IKL nu een actie om voor een gunstig tarief inheemse (fruit)bomen, struiken en hagen te planten.

Het wordt uiteindelijk een hek van gaas met de meidoorn ervoor. Binnenin komen geen hagen om het karakter voor de paarden open te houden. We gaan een aantal gezonde bomen planten, zoals kersen, pruimen, een es, een wilg, een linde, berken, een eik en hopelijk een populier. Walnoten, appels en een peer staan er al. Verder komt er voor de afwisseling en biodiversiteit een struikgewas.

Het wordt mooi voor de paarden, mooi voor de ecologie en mooi om naar te kijken!

Ook de rijbak wordt opnieuw aangelegd, maar gelukkig is dat op een hoog gelegen stuk niet zo'n probleem. Met de vrijgekomen grond komt er een heuvel of graft. De huidige rijbak wordt paddock en krijgt grasroosters met zand. Het moet stabiel zijn, goed afwateren maar de hoeven niet te hard slijten. Beton was voor ons geen optie en alleen zand wordt binnen de kortste keren een zooitje met 5 paarden (soms zelf 6). In de schuilstal leggen we de rubber matten terug op de kunststof pallets: altijd droge voeten. Zowel in de stal als op de paddock zelf komt een ligplek van stro, respectievelijk zand.

Het heeft een hoop voeten in de aarde gehad, maar het is erg leuk om dit helemaal nieuw in te richten. Nog een paar weken en dan kunnen de paarden er lopen.


PS: tijdens het zoeken naar allerlei informatie kwam ik nog iets tegen dat interessant kan zijn als je je paarden een schuilgelegenheid in de wei wilt geven:
https://www.knhs.nl/media/1511/brochure-schuilstallen-in-het-buitengebied-1-1.pdf
Als je een schuilstal in je wei wilt maken en je maakt je zorgen of het mag of niet, dan geeft deze folder je tips over hoe je het kan aanpakken.

zaterdag 31 oktober 2015

Nadiehtje

Vorige week had ik er nog een hard hoofd in of het goed zou aflopen. Zondag konden we kleine Nadieh bij Janka zetten en maandag ging Furi erbij. Tegen woensdag was iedereen zo gekalmeerd dat we de weiden open maakten. Ze konden nog steeds niet allemaal bij elkaar (ze stonden drie aan drie), maar wel weer de wei op en meer contact maken. Nadiehtje snapte inmiddels dat ze aan haar eigen hooibak moest eten, al probeerde ze steeds bij de anderen te gaan. Ze ontspande zich al meer en mocht zelfs in de loopstal staan.

Donderdag en vrijdag ging het nog weer wat kalmer en vanmorgen heb ik ze bij elkaar gelaten. Lightning vond het geweldig: het nieuwe meisje had zich leren gedragen! Vicky mocht er eindelijk bij! En Misty kon er eindelijk haar tanden eens in zetten ;). Je merkt dat ze steun zoekt bij Janka en Furi, die kent ze immers.

's Middags waagden ze zich aan een spelletje: Lightning, Furi en de twee kleintjes renden door de wei zonder gemeen te doen. Misty en Janka hebben belangrijkere dingen te doen: eten!

En dit is waar we het voor deden:




maandag 26 oktober 2015

Een veulen op logies

Wij hebben een veulen dat in een redelijk natuurlijke kudde staat, maar geen leeftijdsgenoten heeft.

Een kennis heeft een veulen onder dezelfde omstandigheden, en waarvan de moeder ziek is. Die moest eerder afgespeend worden.

Een en een is twee, zou je denken. Klopt, zo dachten wij ook.


Afgelopen zaterdag kwam Nadiehtje (ja, ze is vernoemd naar de instructrice) bij ons aan. Ze is even oud als onze Vicky en ook ongeveer even groot. We hadden bedacht om haar in een wei apart te zetten, samen met oma Furi. Oma Furi dacht daar helaas anders over en joeg Nadiehtje de wei uit. Omdat daar een hek omheen staat, vonden wij het niet verantwoord en haalden Furi er weer uit.

Tja, een net afgespeend veulen kun je niet alleen laten staan, dus we zetten Lightning erbij, die heel lief stond te kijken. De eerste tien minuten ging dat super goed, maar toen was hij het opdringerige gedrag zat (hij begreep niet waarom ze zo aan hem hing) en joeg haar weg. Dat had ze nog niet geleerd omdat ze altijd alleen met haar moeder had gestaan. Na korte tijd had hij haar onder het hek doorgeduwd en moest ik ingrijpen.

Kennismaking met Lightning

Alles wat ze kende was in één klap weg: de omgeving, haar moeder, al was het maar dat ze alleen maar eet samen met een ander paard. Maar die willen dat uiteraard niet! Ze zal dus moeten leren om zelf te gaan bepalen, en snel ook. In de natuur zou ze dat onder normale omstandigheden niet hoeven, dus wij helpen haar een handje. Het arm klein ding was helemaal overstuur, maar we moesten haar toch apart laten staan: ze vraten haar op!

Een milde aanval van Lightning:

In de nacht heeft ze alleen maar geroepen, maar 's morgens kon ze steun krijgen van Vicky. Zij stoot haar gelukkig niet af. Lightning was helemaal nat van het zweet, zo druk is hij met haar wegjagen (langs het hek). Zijn gedrag is erg aggressief, hij beschermt zijn kudde.
Samen hooi eten met Vicky

Kennis maken met Vicky

Zondag ging het redelijk zolang de anderen bij het hek stonden. 's Middags besloten we om het met Janka te proberen. Mocht die achter haar aangaan, dan was dat in ieder geval niet de snelste van het stel. (No offence, Janka!). We liepen eerst een tijdje met ze samen aan het halster en lieten toen eerst Janka los lopen. Die gaat haar eigen gang en trekt zich van niemand iets aan. We lieten Nadiehtje rustig kijken: ze deed Janka precies na! Ze zocht toenadering, maar ging gelukkig aan de kant als Janka boos keek. We lieten ze samen. Nadiehtje probeerde te dichtbij te komen, lette niet goed op en kreeg na een paar waarschuwingen een rake trap. Dat was voldoende en ze bleef op gepaste afstand. Janka ondernam inderdaad nog een paar pogingen om haar door de wei te jagen, maar dat lukte niet en ze gaf op.

Furi vindt haar nu ook wel ok, nieuwgierigheid wint


Vandaag ging het erg goed met Janka en haar en de aanvallen van Lightning worden langzaam iets minder. Furi was ook gekalmeerd en we besloten Furi erbij te zetten. Nadiehtje had inmiddels wat lichaamstaal geleerd, en dat ging gelukkig goed. Nu staan ze met z'n drieën en het gaat goed. Nadiehtje is rustiger, al snapt ze nog steeds niet dat ze niet meer aan een paard kan plakken. Eten doet ze niet zonder dat er iemand naast haar staat en ook naar mensen is ze erg aanhankelijk en moet ze leren afstand te houden.

Janka ziet het voordeel ervan in: Nadiehtje knoeit met eten

Met z'n drietjes: de stal mag nog niet...

Keep you posted....