maandag 22 april 2013

Brunssummerheide


Met twee ontspannen paarden en ruiters heerlijk rijden over de Brunssummerheide.

Vanuit de Brunssummerheide zijn we (na en beetje zoeken) via een oversteek onder de provinciale weg door naar de Teverenerheide gereden. Daar was het landschap verrassend anders met naaldbomen en meertjes. We waren wel illegaal zonder nummertje aan het hoofdstel en reden ook niet altijd op het ruiterpad (een schande in Duitsland) omdat we een beetje zoekende waren naar de juiste weg. De ruiterpaden waren daar wel erg mooi aangelegd. Daar gaan we zeker nog een keer naar toe. Je kon er heerlijk op galopperen, fijn tempo, ontspannen paardjes, lachende ruiters!

Al met al zijn we dik 4 uur onderweg geweest en hebben meer dan 20km gereden (we hadden de gps bij ons).

zaterdag 20 april 2013

Jenny slaapt

Vaak als ik in de loop van de ochtend de wei in loop, ligt Jenny. Wat nog het meest opvallende is, is dat ze zich dan totaal niet stoort aan haar omgeving. Je mag haar kriebelen, de stallen gaan schoonmaken, de heg snoeien: ze blijft gewoon liggen. Dat levert wel schattige plaatjes op!







Les van Nadieh

Donderdag had ik weer les van Nadieh.

Omdat Lightning en ik een dipje hadden (en ik op vakantie ga), had ik bedacht dat het goed zou zijn om hem een maand bij haar in training te zetten. Ik wilde eigenlijk alleen weten of ik hem moet rijden, ja of nee. Het blijft door mijn hoofd spoken dat ik het misschien beter niet kan doen: hij liet de afgelopen weken zoveel spanning zien, plus het hinniken, hoofdschudden en het bijten naar me als ik wil zadelen of tuig opleggen. Steeds is het op en af met hem. Maar ik weet ook dat als ik niet met hem werk, het snel slechter wordt.

Na de les hebben we nog even nagepraat en overlegd over de training. Nadieh gaf aan dat ze nu al antwoord op mijn vraag kon geven. Hij toont tijdens het rijden geen enkel verzet en doet rustig wat er van hem verlangd wordt. Ook is er goede verbetering zichtbaar. Ik moet alleen zelf consequenter worden in de training. Misschien lukt dat met geen enkel paard, maar ik heb het beeld in mijn hoofd dat ik het paard uit de wei trek en ga rijden zonder dat dat moeite kost. Hij kent zijn werk immers… Iemand zei vroeger al wel eens dat ik dan beter een houten hobbelpaard kon kopen. Veel wijze woorden sprak hij verder niet, maar ik denk dat ik hem in dit geval gelijk moet geven. Och, en als ik een tijdje wat minder gemotiveerd ben, is dat ook geen ramp. Ik heb geen haast en Lightning ook niet.

Mijn dip komt grotendeels doordat mijn angst in volle omvang terug is. Geen idee waarom… maar het werkt verlammend. Nadieh negeert dat in zoverre dat ik niks hoef te doen wat ik niet wil, maar ze me wel volledig serieus neemt als ruiter. Misschien moet ik dat zelf ook eens gaan doen! Ik praat mezelf ook enorm omlaag. Het is zeker geen kwestie van een angst niet onder ogen durven te zien, maar het gebruiken als reden om mezelf vooral maar niet serieus te nemen. Verder vroeg Nadieh wat hielp om de angst onder controle te krijgen. Kijken helpt heel goed, kijken hoe anderen op Lightning rijden (een trainer of een klasgenoot die hem mee naar buiten neemt) of naar een wedstrijd kijken of zelfs kijken hoe hij voor de koets loopt. Zo kan ik zien dat er niks gebeurt. Verder helpt visualiseren ook goed, maar de angst is vaak sterker. Misschien helpt een oosters ritueel?

Gisteren heb ik de les afgesloten met een goed gevoel. Dat was al lang geleden. De laatste tijd was ik vooral opgelucht als ik klaar was, dat er geen ongelukken gebeurd waren en dat ik op z’n minst een dag of twee niks hoefde. Ik vind het altijd heel opvallend hoeveel beter ik rij en Lightning loopt bij les. We zijn dan nauwelijks afgeleid en ik kan en durf veel meer. Het gaat alweer iets beter… we komen er wel weer. En mijn angst?? Ik hou er maar gewoons eens over op!!

vrijdag 19 april 2013

Weer op de wei


Voorlopig alleen 's nachts voor een geleidelijke overgang van hooi naar gras, maar toch altijd een mooi moment.

vrijdag 12 april 2013

Gras

Ik zit me hier helemaal te verheugen: het zonnetje schijnt en het is warm genoeg, oftewel je hoort het gras bijna groeien!

woensdag 10 april 2013

Gasten

Toen ik gisteren de deur uit liep, hadden we onverwachte (maar welkome) gasten in onze vijver...


We hebben ze daarna niet meer gezien, dus we vermoeden dat onze katten hier invloed op hebben gehad ;)

Stress

Zondag hadden we Lightning na lange tijd nog eens voor de koets gezet. Hij had wel nog voor de slee gelopen, maar de laatste keer aan de koets had hij doorlopend gegild en vreselijk met zijn hoofd geschud. Nu het schudden de laatste tijd veel minder is, besloot ik het nog eens te proberen.

Ook is hij de laatste tijd erg wakker. Dat kan gewoon komen door te veel energie, maar hij is er ook erg gestrest bij en hij wordt de laatste maanden weer regelmatig gereden/gewerkt. Vorige week maandag waren we nog gaan rijden met mijn vriend op de fiets. Twee uur lang was het stress, stress en nog eens stress. Af en toe leek hij even te kalmeren, maar dat duurde vijf minuten en dan was er weer wat. Hij was zo gestrest dat hij gewoon over roosters liep terwijl hij daar normaal moeilijk over doet. Hij zag ze niet eens! Woensdag hadden we dat nog eens herhaald en de eerste anderhalf uur was hij kalm. Ik zat er niet op, maar een klasgenootje die goed kan rijden en zelf gewoon rustig is. Alles ging lekker tot hij op een gegeven moment weer ongecontroleerd begint te gillen. Dat duurde meer dan een half uur! Gelukkig kalmeerde hij weer bijna bij huis zodat we hem toch konden belonen met een goede aai en afstappen!

Bij de voorbereiding thuis begint de stress al. Hij loopt wel als je hem gaat halen, mest tig keer in een half uur bij het zadelen/optuigen, legt zijn oren plat en probeert te bijten. Zadel past niet, zou je meteen zeggen, maar hij doet dat ook bij de longeersingel en het tuig van de koets.

Toen we gisteren eenmaal onderweg waren met de koets was hij heel rustig. Ik besloot een klein rondje te gaan om dat goede gevoel te behouden. Hij draafde in een heel constant tempo, zonder te struikelen. Hij liep zo ontspannen dat hij in de draf zijn eigen spieren los trilde. Tot… ineens was de spanning weer terug. Er gebeurde verder niks, maar hij was ineens weer gestrest.
De wereld ziet er een stuk mooier uit bij een blauwe hemel en een warm zonnetje!
Buiten dat hij energie te veel heeft, kan ik me alleen bedenken dat hij stress krijgt van het bij zijn kleine kudde weg zijn. Ik ga deze week maar weer wat vaker een paar rondjes wandelen dat hij er beter aan went dat even weg zijn geen kwaad kan.

Whiskey en de paarden


Snuif: "wie of wat ben jij?"
Meehelpen: Jenny's eten is lekker en ze knoeit nogal :D

Meehelpen!

zondag 7 april 2013

Luizen

Een van de paarden in onze kleine kudde had al langer last van jeuk. Het was vorig jaar in het najaar begonnen en we dachten dat het een allergie was tegen een vliegje hier op de nieuwe plek. In de winter werd het maar niet beter en ze had er ook her en der wonden van die ook best genazen, om dan op een andere plek weer nieuwe wonden te geven. Omdat ze door haar PPID nogal zwaar in de vacht zit en ze door de medicatie van vacht zou wisselen, dachten we dat het daar misschien van zou komen. De laatste weken werden de wonden wel veel erger en vrijdag kwam de dierenarts om het te bekijken.
de wonden van Furi

Nu blijkt dat arme Furi luizen heeft! Niet zo vreemd dat ze dan jeuk heeft, ik krijg er zelf spontaan jeuk van, ondanks dat de luis gastheerspecifiek is en niet op mensen overgedragen kan worden. De andere twee paarden hebben we nagekeken en we kunnen er geen vinden. Jenny heeft echter ook jeuk, dus die moeten we goed in de gaten houden.

Furi wordt nu drie keer gewassen met steeds een week ertussen om zo ook de neten te doden die dan nog moeten uitkomen.

Weer wat bijgeleerd...