zaterdag 10 december 2016

Misty weer thuis

Vanmorgen heb ik Misty opgehaald. De operatie is goed verlopen en de wonden zijn rustig. Ze werd enthousiast ontvangen....

Ik hoopte dat ze Roxy zou wegjagen door de pijn rondom haar uier, maar de hormonen bleken sterker dan de pijn. Ze heeft 4 gapende wonden waar het wondvocht uit drupt (wonden van tumoren groeien blijkbaar niet dicht en moeten opdrogen), de grootste van ongeveer 10 cm! Daar mag Roxy niet aankomen, dus helaas gaan ze een tijdje LAT-ten.  

Voor de gelegenheid gingen ze op twee weiden naast elkaar en dat ging prima. Doordat het tussenstuk pas is ingezaaid, breng ik ze daar aan de hand heen. Dat brengen en halen gaf flinke stress, maar eenmaal naast elkaar gaat prima. Lightning maakt nog het meeste drama, hij graaft frustratiegaten naast het hek! 


Nu staan ze in de paddock met een draadje (3 lagen breed lint) ertussen, zodat ze allemaal hooi en een stuk stal hebben. Roxy en Vicky waren onrustig toen ik Lightning bij Misty had gezet, dus hij staat nu weer bij de meisjes. Op een "Roxy meets electric fence" paniekmoment na, waarbij ze bijna over de hooibakken sprong, gaat het tot nu toe goed.

Je merkt dat ze uit hun doen zijn. Wat een stress.... Ik moest lachen toen een collega vroeg: "ga je nog wat leuks doen dit weekend?" "Haha, ik ben bang van niet!" Tijd heelt de meeste wonden, dus nog een paar weken geduld hebben en dan is alles weer bij het oude. Begin januari moet ze nog een keer terug voor een 2e behandeling met cisplatin (de chemo).

donderdag 8 december 2016

Paardendag

Flinke schoonmaakbeurt van de paddock en hooibakken, Lightning gereden, hoeven gekapt, Vicky's hoeven gevijld, longeersingel omgedaan, zadel opgelegd, Roxy getraind, zadel opgelegd.... Alles wat de ene zus heeft, wil de ander namelijk ook.

Wat is dit nu weer? Oh, wacht, hier kan ik in bijten!

Vicky liep een tijdje met singel in de paddock. Nou ja, Roxy dan ook maar even. 

Als het zo weinig reactie geeft, dan halen we het Engelse zadel maar even uit de kast....
Roxy staat erachter ;)
Foto ziet er een beetje gek uit, maar Vicky liep achteruit
om te zien wat ik in mijn handen had...

Je kan best hooi eten met iets op je rug. Het is in ieder geval
minder zwaar dan Vicky die er vaak op Roxy gaat hangen! 

dinsdag 6 december 2016

Bevroren

Gisterenmiddag had ik Lightning gezadeld in de veronderstelling dat de rijbak wel ontdooid zou zijn, maar dat bleek niet het geval. Hij stond gezadeld en al, dus besloot ik tegen mijn voornemen om dat juist niet te doen, in het bos te gaan rijden. De meisjes hadden eerder al hun moeder Misty zien vertrekken (naar de kliniek) en hoewel ze het kenden dat Misty en Lightning samen kort weggingen, dacht ik dat dit teveel stress zou opleveren. Roxy was immers nog maar net gespeend.

Het was heerlijk weer en ik kon het op z'n minst proberen, dus ging ik heel dapper op weg: meteen erop en bergafwaarts, al bibberend mijn oefeningen herhalend. Lightning vond het allemaal wel prima en eenmaal opgewarmd kwamen we een grote omgevallen boom tegen. De weg eromheen ging steil omhoog. Tja, niet afstappen en gewoon erop blijven zitten... Heel rustig stapte hij naar boven. Wow, wat is hij sterk! Normaal gezien gaf dat paniek en vluchtgedrag om er zo snel mogelijk vanaf te zijn! In ons bos geen gebrek aan steile heuveltjes, dus we hadden de smaak te pakken en hebben daar wat gespeeld. Eenmaal terug stonden de meisjes gewoon lekker hooi te eten. "Oh, ben jij er ook weer?" Gelukkig kost me onnodig druk maken geen geld....

Misty update

De operatie is goed verlopen, de kliniek hield regelmatig contact. Dat was heel fijn, maar ook spannend elke keer als de telefoon ging. Vanmiddag ben ik even gaan kijken en heb een stukje met haar gewandeld. Ze was erg onrustig in haar stal, ze liep rondjes en stond in alles te bijten. Ze reageerde ook sterk op het veulen dat aan kwam lopen. Het wandelen en grazen kalmeerde haar en toen ze weer terug op stal kwam was het etenstijd.

Uiteindelijk hebben ze rond de uier 4 sarcoïden weggesneden. De wonden zijn best heftig, maar op zich ziet het er goed uit. Donderdag mag ze naar huis als alles goed blijft gaan.
Met z'n tweetjes op de foto. Soort van selfie;)

zaterdag 3 december 2016

Misty naar de kliniek

Een paar weken geleden ontdekte ik bij Misty dat een van haar sarcoïden (ze heeft er her en der een stuk of 10) opgezwollen was. Ze heeft er aan elke kant van de uier op haar been één. Een van die twee was gegroeid. Even de dierenarts laten kijken als ze komt enten....

Daar zat niet veel tijd tussen en de tumor was gegroeid van walnoot naar ei! Tja, dat moesten we wel behandelen! Geen wonder dat ze struikelde tijdens het rijden, er zat haar iets achter tussen de benen!

Helaas betekende dat voor Roxy meteen dat ze gespeend moest worden. Gelukkig wilde de kliniek (in Someren) daar wel aan meewerken en mocht ik haar een paar dagen eerder brengen zodat de uier weer klein kon worden. Dat was nodig voor de operatie omdat ze er anders niet goed bij konden en het de genezing in de weg zou staan.

Afgelopen donderdag heb ik haar gebracht en as. maandag wordt ze geopereerd. Drie dagen daarna mag ik haar weer halen. Naast het wegsnijden van de tumor, wordt het omringende weefsel met chemo (cisplatin) geïnjecteerd. Dit is zo giftig dat er drie dagen lang niemand/niks aan mag komen en ook de stalbedekking apart moet worden afgevoerd. Blijkbaar groeit de wond niet dicht vanaf de randen omdat dat tumorweefsel is en moet vanzelf opdrogen.


We maken ons nog wat zorgen of een week apart voldoende is om het spenen vast te houden of dat Roxy toch weer wil drinken of dat Misty toch weer melk gaat maken. Ik hoop (en dat klinkt crue) dat de wond zo pijnlijk is dat dat niet gebeurt. Dan hoeven we ze namelijk niet apart te houden en dat is fijner voor ze.

Het scheiden van Misty van de kudde viel eigenlijk nog goed mee. Ik had de trailer vlak bij het hek geparkeerd zodat ze er rustig op zou blijven staat tot we vertrokken. Onderweg heeft ze haar longen uit haar lijf gegild, zo zielig en zo wreed :( en ook daar bleef ze roepen. Hopelijk gaat het nu wat beter met haar. We doen maar met ze en ze kunnen het niet begrijpen.... Roxy was behoorlijk van slag en zoekt steun bij me. Ze riep een beetje, maar Lightning maakte meer kabaal. Dat duurde gelukkig maar een dag en hij is alweer wat rustiger. Roxy probeert ondertussen bij Vicky en Lightning te drinken en at de eerste dag nauwelijks, maar verder valt het mee. Ze heeft veel steun aan zus Vicky, die het allemaal niet lijkt te merken.

Lala

Vorige week zondag gingen we met de paarden Lala en Lightning naar de manege in Eijsden om in de binnenbak te rijden. Het stormde flink, dus de rit erheen was niet zo ontspannen en daar waaide het dak zowat van de hal. Je kan je voorstellen dat ik niet zo ontspannen was en Lightning had ook andere plannen. Hij reageert niet zo goed op een nieuw supplement (waar behalve vitamine E ook MSM in zit) en maakte nogal drama. De focus op één ding leggen lukte niet zo goed, maar we hielden het redelijk vol.


Bij het uitstappen wisselden we van paard (ach, waarom niet?) en dan valt ineens van alles op: Lightning was met een ander ook van slag en maakte gekke sprongen, Lala voelde ontspannen aan, maar wilde niet voor me lopen. Dat was de aanleiding voor mij om dat nog eens te proberen en vanmorgen mocht ik Lala opwarmen voor haar les. Ik had mijn Engelse rijbroek en laarzen van zolder gehaald, want met korte laarzen en jeans werkt dat toch niet zo geweldig. Lala is namelijk een KWPN-er.

De rijbak is een kwartiertje stappen vanaf haar stal en ik moest er meteen op. Ach, waarom niet.... Lala was weer lief, maar doorlopen is blijkbaar niet iets wat ik er bij een paard uithaal. In de les kwam het daar vooral op neer: niet zoveel met je zit duwen en vooruit met die handel! In het filmpje zijn we nog maar net bezig, maar het lukt uiteindelijk redelijk. "Doorzetten", zei de instructrice steeds. Tja, dat is wel mijn ding: ik bedenk me ondertussen van alles.... doe ik het wel goed, zit ik haar niet in de weg, is dat gedoe van mij  niet vervelend.... een vicieuze cirkel.... Nog meer oefenen, dan komt het wel goed! Geïnspireerd moest Lightning er ook nog aan geloven ;).



PS
Ondertussen heb ik de dosering van het supplement opgehoogd en gaat het beter met Lightning. Vanmiddag was hij prima te rijden! Nu heb ik wel spierpijn, hoe vaak rij ik twee paarden op één dag?!