Misty naar de kliniek

Een paar weken geleden ontdekte ik bij Misty dat een van haar sarcoïden (ze heeft er her en der een stuk of 10) opgezwollen was. Ze heeft er aan elke kant van de uier op haar been één. Een van die twee was gegroeid. Even de dierenarts laten kijken als ze komt enten....

Daar zat niet veel tijd tussen en de tumor was gegroeid van walnoot naar ei! Tja, dat moesten we wel behandelen! Geen wonder dat ze struikelde tijdens het rijden, er zat haar iets achter tussen de benen!

Helaas betekende dat voor Roxy meteen dat ze gespeend moest worden. Gelukkig wilde de kliniek (in Someren) daar wel aan meewerken en mocht ik haar een paar dagen eerder brengen zodat de uier weer klein kon worden. Dat was nodig voor de operatie omdat ze er anders niet goed bij konden en het de genezing in de weg zou staan.

Afgelopen donderdag heb ik haar gebracht en as. maandag wordt ze geopereerd. Drie dagen daarna mag ik haar weer halen. Naast het wegsnijden van de tumor, wordt het omringende weefsel met chemo (cisplatin) geïnjecteerd. Dit is zo giftig dat er drie dagen lang niemand/niks aan mag komen en ook de stalbedekking apart moet worden afgevoerd. Blijkbaar groeit de wond niet dicht vanaf de randen omdat dat tumorweefsel is en moet vanzelf opdrogen.

We maken ons nog wat zorgen of een week apart voldoende is om het spenen vast te houden of dat Roxy toch weer wil drinken of dat Misty toch weer melk gaat maken. Ik hoop (en dat klinkt crue) dat de wond zo pijnlijk is dat dat niet gebeurt. Dan hoeven we ze namelijk niet apart te houden en dat is fijner voor ze.

Het scheiden van Misty van de kudde viel eigenlijk nog goed mee. Ik had de trailer vlak bij het hek geparkeerd zodat ze er rustig op zou blijven staat tot we vertrokken. Onderweg heeft ze haar longen uit haar lijf gegild, zo zielig en zo wreed :( en ook daar bleef ze roepen. Hopelijk gaat het nu wat beter met haar. We doen maar met ze en ze kunnen het niet begrijpen.... Roxy was behoorlijk van slag en zoekt steun bij me. Ze riep een beetje, maar Lightning maakte meer kabaal. Dat duurde gelukkig maar een dag en hij is alweer wat rustiger. Roxy probeert ondertussen bij Vicky en Lightning te drinken en at de eerste dag nauwelijks, maar verder valt het mee. Ze heeft veel steun aan zus Vicky, die het allemaal niet lijkt te merken.