dinsdag 30 december 2014

Paints zonder vlekken?

Ora, ons veulen van dit jaar, is een Paint Horse zonder vlekken. De meest gestelde vraag: “wat maken die vlekken nu uit?”

Eerst maar eens beginnen met de op één na meest gestelde vraag: “wat is een (American) Paint Horse?”
Een Paint met meer dan genoeg witte vlekken
Kort gezegd is een Paint Horse een (American) Quarter Horse met teveel wit op het lichaam, oftewel een "stock horse" met vlekken.

Quarter Horses kennen de meeste mensen wel, en terecht, het is het grootste stamboek ter wereld. In de beginjaren van de Quarters werden er echter ook paarden geboren met witte vlekken, het was immers een mengelmoes van alles wat immigranten mee naar de USA hadden genomen. Deze paarden mochten geen Quarter zijn en er werd een nieuw stamboek in het leven geroepen: de American Paint Horse. Verwar dit niet met Pinto, Pinto is een verzamelnaam (en er is ook een registratie/stamboek) voor alle rassen met witte vlekken. Zowel het Quarter als het Paint Horse stamboek is gericht op afstamming (ras), het zijn géén prestatiestamboeken.

Paints mogen gekruist worden met Quarters en met Volbloeden. Zolang een van beide ouders een Paint is en de ander een Quarter of Volbloed, mag je de nakomeling als Paint Horse registreren of die nu bont is of niet. Hier is wel een máár aan: bonte Paints worden in de Regular registratie opgenomen, de niet-bonte krijgen een stempel “Solid Paint Bred” (vroeger Breeding Stock). Hiermee mag je wel fokken, maar op wedstrijd mag je niet in dezelfde klasse starten als de Regular Paints (met witte vlekken). “Onzin”, denk je misschien, maar zo zijn de regels.

Om hier nog een schepje bovenop te doen: een Quarter met teveel wit is een Paint, maar een Paint met te weinig wit is géén Quarter Horse. Sinds een aantal jaren heeft het Quarter Horse stamboek de regels versoepeld, waardoor Quarters met teveel wit toch nog Quarter mogen zijn. Ook mogen ze nog steeds als Paint ingeschreven worden, waardoor deze paarden een dubbele registratie hebben. Zo heb je meer mogelijkheden voor de fok en voor wedstrijden. Hierdoor zijn deze paarden relatief meer waard.
Drie American Paint Horses: twee met (genoeg) witte vlekken en het veulen dat geen witte vlekken heeft

Een Solid Paint (zonder vlekken) is, zeker als het een ruin is, juist minder waard dan een Regular Paint, ongeacht zijn kwaliteit! Dit is de reden dat fokkers het liefst bonte veulens willen en je relatief goedkoop een super goede solid kan kopen. Je kan natuurlijk Paints fokken die altijd witte vlekken doorgeven, maar dan is het opletten dat je niet alleen op kleur fokt. Daarnaast zijn er verschillende vlekkenpatronen die niet allemaal zomaar gecombineerd kunnen worden omdat ze dodelijk kunnen zijn. Solid Paints zul je dus altijd blijven houden en gelukkig worden ze steeds meer geaccepteerd. Wij hebben liever een goede solid, dan een minder goed paard met vlekken. Op kleur kun je immers niet rijden!
een wedstrijd waar het niet uitmaakt: Quarters en Paints rijden samen

www.apha.com

zaterdag 27 december 2014

Pavo 18+

In onze weides loopt een 18-plusser rond.... Furi is zelfs 30 geworden dit jaar, net als haar eigenaar! Pavo had een nieuw voer ontwikkeld voor 18-plussers en zocht testers, dus meldden we  Furi aan. Al gauw waren we drie zakken voer rijker, de test was serieus!

Het voer is aangepast aan de veranderende behoefte van het oudere paard:

Vanaf een leeftijd van ongeveer 18 jaar verandert het lichaam van een paard. De spijsvertering wordt minder efficiënt, voedingsstoffen worden minder gemakkelijk verteerd en opgenomen. Daar merk je eerst niets van, veel paarden kunnen nog prima werken op hogere leeftijd. Ook de behoefte van je paard wordt anders: zo heeft het lichaam meer proteïnen nodig om de spieren in conditie te houden en kan het steeds minder goed suikers verwerken. Op het moment dat je een verandering waarneemt aan de buitenkant, is dat proces al vergevorderd. 
Met Pavo 18Plus verzorg je het ouder wordende paard met alles wat het lichaam vraagt zonder het systeem onnodig te belasten. Deze stofvrije muesli helpt jouw senior om vitaal en fit te blijven. En wanneer er op latere leeftijd gebitsproblemen ontstaan is Pavo 18Plus in combinatie met Pavo SpeediBeet het complete voer voor de dagelijkse verzorging. 

Wat is er dan anders ten opzichte van normaal voer?
  • Boordevol goed verteerbare vezels ter compensatie van verminderde spijsvertering
  • Met essentiële aminozuren voor conditiebehoud
  • Aangepast suiker/zetmeel gehalte voor oudere paarden
  • Extra omega 3- en 6-vetzuren
  • Aangepaste calcium-fosforverhouding
  • Anti-oxidanten ter ondersteuning van de weerstand
  • Extra vitaminen en mineralen
  • Kleine brokjes die gemakkelijk uit elkaar vallen voor paarden met gebitsproblemen
  • Kan droog én nat gevoerd worden
Pavo 18+ mikt daarmee vooral op het lange termijneffect. Persoonlijk denk ik dat je het inderdaad van dit lange termijn effect moet hebben. Op korte termijn merkte ik zelf dat Furi het heel lekker vond en wat zelfverzekerder overkwam. Verder heeft de in totaal 9 kilo pulp die ze krijgt (per dag) ook een enorm effect. Het weer speelt bij haar een grote rol en stress zie je meteen aan haar. Ik heb wel gezien dat ze niet zo snel achteruit gegaan is dit najaar als vorig jaar.

Onder de foto's staat het verslag over Furi en het 18+ voer, geschreven door haar eigenaar.

Zo kennen we Furi!



Hallo lezers,

mijn naam is Tiny en ik ben de trotse eigenaresse van mijn 30 jarige merrie, genaamd Furi.
Furi mag dan het predicaat 18+ hebben, dit gelooft ze zelf niet. Ze is een temperamentvolle jongedame met een frisse geest, alleen werkt het lijf niet altijd mee. Een van de problemen die ik altijd voor probeer te zijn, is het snel afvallen en mager worden van mijn 18plusser.
Met name de winters zijn vaak lastig. Furi staat in een kleine kudde 24/7 buiten op wei, rijdt enkel met mij recreatief in het bos (maximaal 1x in de week) en gaat 2x per jaar naar de paardentandarts. Geen overbodige luxe, want ze heeft amper tanden en een zeer slecht gebit. Ze krijgt naast haar dagelijkse portie hooi dan ook een grotere hoeveelheid bietenpulp en in de winter is dit meer en krijgt ze aanvullend mais of muesli erbij.
Hetgeen ik eigenlijk miste in haar voeding waren de vitamines. Door het vele aanbod weet je vaak niet wat je paard op haar of zijn oude dag nodig heeft. Ik was dus al nieuwsgierig naar de 18+ van Pavo. We hebben dit voer nu bijna 2 maanden uitgeprobeerd.
Furi is overigens sinds 2 jaar gediagnosticeerd met PPID (Cushing) en ook dit heeft zijn invloed op o.a. haar weerstand. Ook haar vacht werkt niet meer optimaal, waardoor ze in de koudere en natte periodes een deken op heeft en extra voer krijgt om de interne kachel aan te houden. Ik heb even gewacht met het beginnen van het voeren van de 18+ aangezien ik net Furi haar medicatie verhoogd had en dus zeker wilde zijn dat een en ander elkaar niet zou beïnvloeden. Furi heeft de afgelopen tijd haar portie bietenpulp gekregen twee maal daags en daarbij per dag 1 kg 18+.
De eerste proeve:
Wat valt op als ik de eerste zak open maak? Een heerlijk uitziende en geurende muesli! Ik zou er spontaan een kom van pakken met wat yoghurt erbij ;). De structuur voelt olieachtig aan, maar niet te vet. Mijn eerste vraagteken of dit droog goed naar binnen gaat bij Furi, wordt al meteen beantwoordt. Furi deelt namelijk graag haar voer al strooiend met iedereen in een straal van 5 meter om haar heen. Daarnaast heeft ze met haar slecht gebit moeite met sommige brokken of muesli ’s. De eerste portie die droog gegeven wordt, gaat er uitstekend in! Ze knoeit niet en eet alles smakelijk op. De eerste keer dat ik de slobbervariant heb geprobeerd (klaargemaakt met kokend water) was tevens een succes. En ook natgemaakt ziet het product er nog smakelijk uit. Wat dat betreft al een pluspunt!
De 18+ wordt iedere dag van te voren klaargemaakt in een grote bak samen met de bietenpulp gemengd, de verhouding water die erbij gaat is aangepast ivm de 18+ aangezien dit behoorlijk wat water op lijkt te absorberen. En ik uiteraard het risico niet wil lopen dat de bietenpulp niet goed genoeg weekt. De 18+ houdt zich ook na een dag weken nog steeds goed. Een voordeel voor mij is tevens als ik Furi wat extra’s wil geven, ik makkelijk een extra portie, droog of geweekt, kan geven.
Over het resultaat na 2 maanden kunnen Furi en ik kort zijn, aangezien Furi nooit dik zal worden en ze niet is afgevallen, is het voor ons geslaagd! Ze ziet er goed uit, zit lekker in haar vel en dat in de winterperiode! Ik ga in ieder geval de 18+ doorvoeren.


Les met twee paarden

Een week na de clinic besloot ik dat het een goed idee was om les te blijven houden. In mijn eentje verval ik te snel in oude gewoonten en ben ik niet duidelijk genoeg wat ik van ze wil.

Vorige week zaterdag ging ik op pad met Lightning en Misty naar de rijhal in de buurt. Nadieh zou Misty rijden zodat er een wat beter stuur op kwam en ik reed op Lightning. Echt ideaal was dat niet want je kunt maar een ding tegelijk, ook als je les geeft, maar om en om ging prima. 

Misty had wat moeite met het zijwaartse werk, maar al heel gauw had Nadieh haar in een mooie verzameling lopen en was verkocht. Ze is het betere paard ten opzichte van Lightning door haar goede bouw en Lightning's beperkingen, maar de stand van haar voorbeen gaat op langere termijn waarschijnlijk problemen opleveren als je haar intensief gaat rijden. Het grappige is dat als je op Misty rijdt, een goed gevoel krijgt. Daar gaat zoveel positieve energie van uit! Ze leert super snel, laat zich door niks van de wijs brengen en zit ook nog eens heel lekker.

Lightning had het deze keer moeilijker, De winter is voor hem echt begonnen en dat uit zich in verzet. Of het stijfheid is, verzuring of iets anders, daar kom ik maar niet achter. Supplementen helpen niet (en weigert hij ook pertinent te eten) en zijn voer is compleet (volgens de fabrikant althans).  Hij vond het heel moeilijk om zijn rug te gebruiken en werd heel zwaar in de mond. Toch moet ik vasthouden, terwijl mijn hele lijf vindt dat ik hem lòs moet laten. Daardoor krijg je een op een neer gezwengel wat voor beiden frustreert. Ik krijg zo voor mezelf een bevestiging dat ik het niet kan en verlies mijn vertrouwen. Toch had ik een paar momenten (ook op Misty even mogen voelen) dat het met de juiste gedachten wèl lukt. Straks hebben we weer les, ik hou het patroon er gewoon even in. 

Buiten de techniek, rij ik ook te weinig. Nu in de winter ben ik blij als 2 keer per week lukt, maar meestal is dat maar één keer. Dat is natuurlijk niet voldoende om enige vooruitgang te boeken als je wil dat je paard sterker wordt en je jezelf wil verbeteren. Met werk, studie en de verzorging van de hele bende, heb ik simpelweg te weinig tijd over. Toch is dat ook een kweste van discipline. Dan moet ik toch maar wat minder slapen of iets verzinnen zodat ik een avond weg kan (en het ook gewoon doen!). Op deze manier lukt het studeren maar 80% en het rijden ook. Ik ga er dus komend jaar voor om mijn energie in het rijden (van Lightning) te steken en geen vervolgstudie te doen. Meteen een goed voornemen voor 2015 :D. En een tweede goed voornemen is om uit te zoeken hoe Lightning met minder pijn kan lopen. Er is iets dat in gras zit, wat niet in hooi zit en maakt dat hij in de winter zo chagerijnig is. 

PS: het volgende bericht wordt er weer een met foto's.... de blog wordt wel heel saai zo ...

vrijdag 26 december 2014

Lala op bezoek

Vandaag kwam Lala op bezoek en kon met Misty kennis maken. De twee dames en Lightning gingen op pad voor een mooie kerstrit op het plateau van Puth. Wat gingen ze goed samen! Misty heeft er een nieuwe vriend en vriendin bij, al vond ze het niet leuk om toe te kijken hoe Lighting samen met Lala uit één hooibak at. Dat doet hij normaal nooit! Nadat Lala weg was, miste Lightning haar wel, zij is toch zijn eerste echte vriendin.


In de schaduw zie je drie paarden naast elkaar :D


PS: vorige week had ik een stukje geschreven dat helaas verschwunden is.... Nu ben ik vergeten wat ik wilde schrijven.... :(

zondag 21 december 2014

Work in progress

Steeds een beetje comfortabeler.... nu zijn alle stallen ook aan de achterkant dicht en regent het niet meer in :D.
Lightning doet maar meteen een dutje

dinsdag 16 december 2014

Clinic Westpoint Stables

Zondag was er een clinic bij Westpoint Stables waarbij je les kon nemen bij Frans van der Meer en Nadieh Haarsma. Van Nadieh had ik al vaker les gehad, maar van Frans nog nooit. Daar begonnen we mee om 9 uur en daarmee was ik als 2e aan de beurt. Een vroege start dus. We hadden les met twee personen tegelijk en er werd eerst aan gymnastiseren gewerkt, daarna aan spierontwikkeling en nog een enkele reiningoefening. Met gymnastiseren was Lightning erg stijf en ik ben weer een paar oefeningen rijker. Daarna moesten we doorrijden! Oei, wat viel dat tegen. Door! Door! Door! Drijven! Drijven! Drijven! Ik hield hem zelf (in gedachten) tegen en zodra ik daarmee ophield, ging hij lópen! Bij het spinnen werkten we aan losse onderdelen en waar hij dat sowieso al best goed kon, kan hij dat nu nog beter.

Na de lunch had ik les van Nadieh en ik koos voor trail. Ook daar kregen we waardevolle tips bij twee figuren: een soort S achteruit en het vierkant. Ik kreeg ook tips om te zorgen dat hij wat minder wiebelig werd omdat hij soms niet wacht op de hulp, maar vast begint.

Tot Lightning’s verassing kwam hij nog een oude bekende tegen: Reata was er ook. Toen hij haar zag, reageerde hij meteen. Toen zij hem zag, hinnikte ze en kort daarna was ze hengstig... Die twee wisten nog waar ze elkaar van kenden!

vrijdag 12 december 2014

Staan paarden graag in een stal?

Hoezo "paarden staan niet graag in een stal als je ze de keuze geeft"?

Rotslecht weer vandaag, volgens de weerman, en ik tref 4 kurkdroge paarden aan. Ze hebben hier de keuze, en vandaag kozen ze ervoor om tijdens de regen onder het afdak te staan.

Paarden horen niet eenzaam opgesloten te in een kleine stal, niet omdat ze daar zelf voor zouden kiezen, maar omdat het mentaal een fysiek slecht voor ze is.

Zoals het argument dat ze zelf niet binnen zouden gaan staan als de keuze hebben, geen argument mag zijn om ze geen schuilhok te geven, mag het feit dat ze nu wel binnen staan ook nooit een reden zijn om ze op te sluiten.

Maak de schuilstal aantrekkelijk genoeg voor een paard (d.w.z. ruim, droog, beschut een voorzien van hooi), en ze benutten de mogelijkheid.

dinsdag 18 november 2014

Routine

Sinds we de wei van de buren mogen gebruiken, sloot ik die 's nachts af voor de paarden. Het was een beetje dieetmanagement met al dat lange koeiengras, maar de wei zou ook iets langer meegaan. Ze bleven dan 's nachts met hooi in de paddock en 's morgens maakte ik de wei open.

Sinds zondag is de hele wei in gebruik en het gras is kort genoeg om ze er ook 's nachts op te laten. De gewoontedieren hadden dat niet door en stonden de volgende ochtend aan de poort: "of ik de wei even open wilde maken", hahaha! Aan de hopen mest in de paddock en het enthousiasme waarmee ze die wei in rennen te zien, hadden ze het echt nog niet zelf ontdekt.

De dag erna (vanmorgen) was er één slimmerik (Lightning) die in zijn eentje op de wei stond. De drie dames stonden aan de poort te wachten en werden met luid gehinnik begroet toen zij de wei in gingen.

Ik ben benieuwd wat ik morgenvroeg zal zien.... als ze het een keer door hebben....

dinsdag 11 november 2014

St. Maarten

Vorig jaar was Lighting het paard van St. Maarten voor een basisschool in de buurt. Omdat hij dat zo leuk deed, spraken we dit jaar weer af. Helaas dreigde een hoefzweer roet in het eten te gooien. De smid was al geweest, maar het kr*ng brak niet door en Lightning was erg kreupel. De school had geen veilig alternatief :(.

Deze morgen ging het enigszins en we spraken af dat we toch zouden komen, met de trailer dit keer, en meester Wim zou ernaast lopen. De schooldirecteur vond het een goed idee dat meester Wim zelf met Lighting liep. Hij zag dat zelf niet zo zitten en schotelde me visoenen voor van op hol slaande paarden en bijbehorende ongelukken. Ik beloofde plechtig kortbij te blijven en de stoet vertrok.

Net als vorig jaar liepen er een paar honderd kinderen achter ons aan. Het is best een leuk spelletje als je met een stuk of wat brutale jongetjes van 8 jaar de lampion in het achterste van het paard probeert te steken. Lang leve de lampjes in plaats van kaarsjes waar ik vroeger mee liep... Lighting keek niet op of om en de bewondering van de meester groeide.

Tot volgend jaar!

Na afloop kreeg ik een mooi compliment: dat het wel veel tijd en moeite moest kosten om een paard zo te trainen :D.  

maandag 3 november 2014

zondag 2 november 2014

Work in progess: dakgoot

Men neme een meid die zichzelf vooraf héél handig vindt.... een doos gereedschap en een dag waarvan de plannen in duigen vielen....

Na veel gehannes, gevloek en blauwe plekken (ik vond mezelf niet meer handig), is hier het resultaat :-D
Bijschrift toevoegen
Een beugel hangt...
Tada!
Het werkt!

Met Misty en Furi op buitenrit

Zelf had ik buiten alleen nog maar met Misty gestapt, daarna was ze alleen nog door iemand anders gereden terwijl ik op Lightning zat. Dat kriebelt dan toch wel. Omdat Misty wel lekker doorloopt (en Lightning niet) en omdat Lightning zondag toch mee naar Galen zou gaan (maar helaas gaf mijn versnellingsbak net de geest :(), nam ik Misty mee om met Furi een wat langer ritje te maken.

Nu heb ik mijn eigen ervaring met haar! Ik was toch wel bezorgd, maar gelukkig maakte dat niet zo veel uit voor haar. Ze kijkt als een bezetene om zich heen en wil daarbij nogal wel eens onhandig doen. Haar stap zit als een schommelstoel, haar draf lijkt nergens op (flap, flap, flap, flap, struikel, struikel) en haar galop (een heel klein stukje!) zit heerlijk en doet ze super :D. Voorop gaat prima, achterop heeft ze in die korte tijd al een flinke kuddedrang ontwikkeld en breekt vrij letterlijk haar nek om erbij te blijven. Oefenen dus.... samen met wijken voor het been....

Ze is nog steeds bijna nergens bang voor, behalve toen er iets plofte achter een heg en een half pipe op een schoolplein was ook niet te vertrouwen. Leuk paardje om te rijden :D. Ben zo trots op haar :D.
beetje vaag, maar toch leuk


Misschien moet ik over die arme Lightning ook nog maar eens bloggen. Geen nieuws is goed nieuws, zullen we maar zeggen en verder is hij "rond en gezond".

zaterdag 1 november 2014

Buck's 7 clinics

Als de man van huis is (die niks om paarden geeft), heb je een mooie gelegenheid om de dvd's van Buck te gaan kijken. De serie heet 7 clinics. Ik heb ze gekregen naar aanleiding van de clinic die ik in november vorig jaar gezien heb. Ik heb mijn reserveringen tegenover hem zelf en de manier waarop hij zich opstelt, maar ik kan het niet ontkennen dat hij geweldig met paarden om kan gaan en ze goed lopen op een lichte hulp. Kan ik zeker wat van leren.

De dvd's hebben een vrij hoog "abracadabra-gehalte" voor mij, maar er worden toch wel al wat meer dingen duidelijk dan in de clinic. Ik wil te snel te veel. De dvd geeft duidelijkere stappen. Hij corrigeert ook in deze opnames zijn studenten niet, vind ik echt vreemd...

Edit: het blijft "druk-en-loslaten", hoe je het ook wendt of keert. De vraag is alleen: welke druk geeft hij en hoe? Hij maakt er een show van, en misschien is hij zich er zelf niet eens zo van bewust waaròm het werkt wat hij doet. Ik moet dus goed kijken hoe hij zich opstelt en druk geeft en weer los laat. Net die verkeerde timing of per ongeluk naar achteren stappen in plaats van naar voren, maakt een wereld van verschil. Het is die paardentaal die ik af en toe mis bij de simpele methode van McLean. Misschien nog eens in zijn boek gaan grasduinen wat daarover vermeld wordt.

Binnenkort mogen Lightning en Misty er ook aan geloven en pakken we het weer op. Na de clinic van vorig jaar heb ik het ook een tijdje geprobeerd, zonder veel nieuw resultaat. Nu weet ik weer iets beter waar ik op moet letten. Word ik lui van, paarden achterom in de wei.... een a twee keer per week een buitenritje.... af en toe eens les... Een beetje inspiratie is goed voor me! Misschien best ook even de lamp in de bak repareren...

zondag 26 oktober 2014

Kleine meisjes worden groot

Al is ze nooit een klein meisje geweest.... klein niet en een meisje ook niet.... Eerst heette ze liefkozend "Ukkie", maar dat werd al gauw Prinses of Koninging. Deze zelfverzekerde dame wist wat ze wilde, dat krijg je als je talent hebt.

Dit talent, samen met een betoverende snoet en haar goede stamboom, viel een fokker op in Duitsland. Sinds vannacht woont ze daar! 

In het begin aarzelde ik nog wat, eerst maar eens zien of het vanzelf ging met de verkoop van Ora. Er waren mensen in mijn omgeving die interesse hadden, maar de knoop niet wilden doorhakken. Begrijpelijk... je koopt niet zomaar een paard. Op het NK Paints had ik al een advertentie opgehangen, waar één reactie uit kwam. Daarna op FB, ook één reactie, al wel zeer serieus. Op het Q14 in Aken (het Duits Quarter Horse kampioenschap) had ik er ook een opgehangen. Donderdag belde iemand. Zij waren op de show met een Quarter, maar fokten Paints, en waren op haar advertentie gevallen. Vrijdag kwamen ze kijken. 

Ora toonde meteen haar "true colours" en bokte naar me. Dat vonden zij wel een goed teken, een sterk karakter! Haar nog even laten bewegen, waarbij ze netjes haar mooie gangen toonde en nog wat informatie uitwisselen. 

Een fokker, waar de paarden altijd lekker buiten lopen, en die ook nog af en toe showt (en ze verder volgens mij erg verwent), wat wil ik nog meer. Dit was het huis waar ik van gedroomd had voor haar. Aangezien ze al erg zelfstandig was, en ze daar met andere veulens kon spelen, heb ik niet lang geaarzeld en haar laten gaan. 

En nu is het stil in de wei. Dag kleine meid, het ga je goed! 

Ik pak zelf het touw wel hoor


Het klikte echt tussen die twee

Arme Misty, sorry :(

Aan de ene kant lijken ze niet op elkaar...

.... aan de andere kant wel


donderdag 23 oktober 2014

Ora's eerste keer de weg op

Afgelopen zondag hadden Marc en ik Ora weer getraind. We waren wel langzaam klaar ermee... ze loopt netjes mee, draven lukte ook al na een paar keer proberen en ze wijkt netjes voor druk. Veel meer wil ik haar op dit moment niet leren, een nieuwe eigenaar mag beslissen wat ze met haar willen doen. Het belangrijkste vind ik dat ze goede manieren heeft en dat je met haar kan omgaan. Wat ze nu leert vergeet ze nooit meer en we zijn dagelijks in contact met haar.

Toen Janka en Furi een ritje gingen maken, leek het mij een goed idee om met Misty en Lightning (gereden door mijn zusje die nog nooit zelfstandig op een paard gezeten had) mee te gaan. Ora moest dan ook mee :D. Dit is het resultaat...

De eerste meters probeerden we haar nog met de groep te beschermen, maar daar moest ze niks van weten. Zelfverzekerd als ze is, wilde ze voorop.

Ora voorop!

Ze wordt zo snel groot


De video: bij ons in de straat is het altijd een drukte van jewelste op een zonnige zondag. De eerste auto is nog een beetje zorgwekkend, daarna niet meer.

dinsdag 7 oktober 2014

Misty

Voordat Misty haar veulen Ora kreeg, had ik er een paar keer op gezeten. We hadden gestapt en gedraafd en een keer buiten gereden. Na haar veulen was het even stil, ze had ook een hoefzweer.

De eerste keer weer aan het werk was geen probleem, Ik reed haar een paar keer kort in de bak, met of zonder Ora erbij, die dan altijd wilde helpen door aan de teugels te komen trekken. Galopperen had ik in mijn smalle rijbakje nog niet gedaan, dat lukt haar aan de longeerlijn al amper.

Wat ik eerder al schreef over haar training, dat ze zo gemakkelijk alles probeert te doen wat je vraagt, zit er nog steeds in. Ze is absoluut nergens bang voor en leert snel. Wijken voor het been begint langzaam te komen, maar daar wil ze nog wel eens kiezen voor die ene boom, hahaha.

Toen Ora drie maanden oud was en vanaf het begin al erg zelfstandig bleek, gingen een vriendin en ik met haar en Lightning naar buiten. In plaats van dat ze achter Lightning kroop, ging ze onverschrokken voorop, Daar heeft Ora dat van! De knopjes voor vooruit, stop, links en rechts, zaten erop. We zouden het wel merken als het niet ging. Drie kwartier gingen we zo rijden, terwijl Ora achterbleef. Dat had drama kunnen zijn, maar ging perfect, zelfs op al onze super stijle hellingen. Af en toe een hinnik, maar daar bleef het bij.

Sindsdien gaan we bijna wekelijks en hebben we zaterdag, op een prachtige nazomerdag, een rit gemaakt van 2,5 uur (15 km), langs beken, over bruggen en wegen, over roosters, etc. Ze loopt voorop of achter, in alle gangen en begint ook steeds rechter te lopen. Dat op een paard waar nog geen 15 keer iemand op heeft gezeten! Ze begint het goed te snappen, ze begint vanalles uit te proberen :o. Zo trots op mijn lieve merrie!

Ik blijf me verbazen dat ik precies het paard heb gevonden dat ik graag erbij wilde hebben. Ze heeft zo'n gouden karakter en is een super goede moeder! Dat ze zich na 15 jaar probleemloos laat rijden, vind ik echt geweldig en best bijzonder. Ze moet wel braaf zijn dat ik haar heb kunnen inrijden en een vriendin haar nu doorrijdt in het bos. Laatst is ze ook mee naar de les geweest en ook dat was allemaal prima, ondanks de vreemde omgeving :D.  

Afgelopen zaterdag naar Vaesrade en weer terug.

Elke week een nieuwe route, steeds een stukje verder.
Deze route liep zelfs langs onze wei. 

Oei, de verkeerde, hihi. Misty liep niet zuiver, dus werd het lol met Janka. 

Janka hinnikte thuis zo hard, dat we het tot beneden aan de berg konden horen (2e keer uit pas).



Eerste keer: daar gaan we dan!

Mama: zo moet dat!

Vierlandsherenrace

Voor wie van knallen houdt :s

Maar goed, we hebben het overleefd, de omgeving is prachtig en het bleef grotendeels droog! Volgend jaar weer? Waarschijnlijk niet. Als we het toch weer wagen, wordt het een rit om paard en ruiter aan chaos te laten wennen en parkeren we wel ergens anders...

Na een halve nacht regen, twijfelden we erg of we wel zouden gaan. Misschien viel het weer mee, en het was een mooie rit, dus waarom niet? De eerste reden merkten we al direct na aankomst: de massaal opgetrommelde parkeerwachten stonden te slapen en die wel wakker was stuurde me direct de diepe modder in waar ik vastliep. Nou, dan blijft ie hier maar staan!

Lala was er al en was gelukkig niet vastgelopen. Het humeur zat er al goed in. Na inschrijven gingen we op weg, terwijl we naar de file van trailers en vrachtwagens keken van mensen die na ons kwamen. Meteen zaten we in 3 groepen tegelijk, er waren zoveel deelnemers dat er altijd wel iemand vlak voor je in galop ervantussen ging of je in volle vaart van achteren naderde. Dit is voor gevorderde boscrossers! De tocht is gekend voor koetsen, die ons ook in grote getalen achterop kwamen gedenderd. Laten we ze inhalen?? Lightning werd het even helemaal te veel, Lala bleef kalm.

Na een tijdje stabiliseerde het zich iets en leken we in een gat te rijden. Al gauw ontstond er file en begon het gedonder opnieuw. Op een lang en breed zandpad, waar we graag een galopje hadden gedaan werd het echt een orgie en stapte ik af om op de kaart een kortere route naar huis te vinden. De gps bood uitkomst. Als aflsuiter kregen we nog even twee sulkies die ons in een razende vaart, al half vallend, tegenmoet kwamen. De koetsen gingen meestal nog wel, maar vele ruiters leken hun paarden niet onder controle te hebben. Wonder boven wonder gebeurden er geen ongelukken. Hoeveel paarden wij al zijwaarts galopperend voorbij hebben zien komen? En in hoeverre kun je in zo'n tocht nog wel verwachten dat iedereen rekening met elkaar houdt??

Doordat we een kortere route terug namen, waren we als eerste op het parkeerterrein. Hierdoor konden we op ons gemak alvast de auto's gaan halen en daarna op straat de paarden opladen. Inmiddels regende het wel, hahaha, de regen bleek niet onze grootste uitdaging te zijn! En alweer schudde Lightning niet met zijn hoofd, jippie.

Het verslag van de vorige keer, alweer 5 (!) jaar geleden: http://lightningph.blogspot.nl/2009/10/vierlandsheren-rit.html. Hier heb ik het ook over een (enkele) stampede... de rit is enorm in populariteit gegroeid!

maandag 6 oktober 2014

Tè goed voeren

Omdat Misty opnieuw geïnsemineerd werd, ging ik met Misty en Ora naar een dierenarts met uitstekende reputatie (Hanna Remans) in België. Daar sprak ik mijn zorgen uit over de beenstand van Ora die toen nog (ze was een maand oud) ietwat kromme beentjes had. Zij vertelde me dat dat kwam doordat de botten harder groeien dan de pezen kunnen bijhouden. Dat kwam dan weer door tè goede melk door tè goede voeding van de moeder. Ze vroeg wat ik voerde: ik voerde braaf het aantal aanbevolen kilo’s van Pavo Podolac, het speciaal voer voor drachtige en zogende merries. Daar moest ik mee stoppen en Misty op een onderhoudsbrok zetten. Zeker bij Quarters was dat voer te eiwitrijk. Er staat zelfs in de productbeschrijving dat de melkafgifte voor sommige merries te sterk wordt. Aangezien ze geen gewicht verliest, is een basisbrok voldoende voor haar.

Maar wie voert er tegenwoordig nog een basisbrok?? Je zorgt toch alleen goed voor je paard als je speciaal voert wat voor hem/haar het beste is?? Op z’n minst moet het toch wel een smakelijk uitziende muesli zijn. Of niet? Zou die boer waar ik ooit stond en felle discussies mee had over Lightning’s eten toch gelijk krijgen? Dat die basisbrok die hij aan alle paarden voerde prima was? Als ik eerlijk was, deed Lightning het daar ook goed op.

Ik voerde mijn voorraad op tegen sterk gereduceerde hoeveelheid en kocht Pavo Basic+ voor nog geen 10 euro per zak. Sinds een paar maanden krijgt Misty dat (met nog Care4Life erbij). Niet alleen ziet Misty er beter uit, Ora’s benen zijn kaarsrecht! Bovendien is ze nu goed in verhouding en ziet eruit als een klein paard i.p.v. een uit de kluiten gewassen veulen. Op termijn is dit veel beter voor haar ontwikkeling en krijgt ze stevigere botten. Ook een basisbrok kan speciaal zijn voor wat voor je paard het beste is.

vrijdag 3 oktober 2014

Zoef

Wat gebeurt er als je pony al de hele week op een wei staat met vers koeiegras? Dan heeft hij héél veel energie. Woensdag was ik dan maar een ritje gaan maken en we waren zo terug! Hij ging zelfs snel de berg af. Geen moment had ik het gevoel dat hij niet onder controle was en hij schrok ook nergens van, het ging alleen in een razend tempo. In het begin nam ik steeds tempo terug, maar daar raakte hij geïrriteerd van en begon te knarsen met zijn tanden. Toen heb ik zijn positieve energie maar aan het werk gezet en hem zijn rug laten optillen (de drive van achteren was er al :D). Arm paard was helemaal bezweet ;).
Na afloop og grote neusgaten van het hijgen.

donderdag 25 september 2014

Bloggen

Ik heb al meer dan een maand niet meer geblogd! Dat is me, volgens mij, sinds ik ermee begon nog niet gebeurd. Het is een feit dat je het met 3 paarden ineens een stuk drukker hebt dan met 1. En de stapel activiteiten waarover ik zou willen bloggen groeit... Maar waarover blog ik nu eerst? Ora, die zich tot zelfverzekerd klein paard ontwikkelt? Misty, die al bijna een volleerd (ahum) buitenrij-paard aan het worden is. Of Lightning, waarvan ik het voorwaartse knopje (achterhand gebruiken!) heb ontdekt?

Laten we maar beginnen met een paar foto's zonder lange verhalen....

Is een verhaal dat al 2 jaar duurt... de korte versie: we mogen
een stuk wei van de buurman gebruiken in de winter, dus we zijn
hard aan het werk om het te omheinen.

Lightning die steevast in slaap valt als we gereden hebben.
Dit was na een doorstap-training. Hij kan het ècht!
 
De smulrit van Schimmert. Ook heerlijk gereden
met z'n 8-en. Lightning's bange fase is gelukkig voorbij.

Vind ik leuk.

Stiekem snacken na een rit.

maandag 18 augustus 2014

Super rit

Gereden in de regen zonder hoofdschudden!
Roll backs geoeffend in de bak!
In galop over het stoppelveld!
Trailer geladen zonder mokken!
Soms heb je van die dagen :D

zondag 17 augustus 2014

Motivatie

Een paard dat in een kudde staat op een wei met voldoende eten en beschutting is het gelukkigst. Ze kunnen hun eigen keuzes maken. Wat zou zo'n paard dan nog motiveren om door een mens aan het werk gezet te worden? Daar heeft hij niks aan, vanuit het paard gezien. Je moet hem dan toch meenemen (dwingen) of zodanig belonen dat het de moeite waard is.

Sinds ze hier wonen, vind Lightning het niet met leuk om mee te gaan, zeker niet alleen. Ik doe het toch, hij komt er wel weer over heen en we zijn geen liefdadigheidsinstelling.

Met Ora is dat een ander verhaal. Elke keer als er een mens komt, gebeurt er iets dat zij niet zelf in de hand heeft. Waarom zou ze toelaten om gekriebeld te worden als er geen vliegen zijn? Waarom zou ze het halster om laten doen ook al is ze dat gewend? Voeg daaraan toe dat ze door de vier andere paarden niet gecorrigeerd wordt en je hebt je handen vol.

Het is aan de mensen om haar te leren wat de grenzen zijn. Dat is niet makkelijk aangezien ik ongeveer 1/3e van haar weeg en haar paardentaal beter is.

Het is belangrijk om te voorkomen dat het een gevecht wordt. Alleen werken met druk en loslaten motiveert haar onvoldoende. Ze loopt dan gewoon terug naar mama. Als ze bijt en je duwt haar weg (straffen) is ook al niet positief. Toelaten gaat echter niet.

Samen met etholoog Marc Pierard ging ik aan de slag met een beloning voor haar die werkt. Het goede gedrag belonen met iets lekkers. Zelf denk ik daar niet aan omdat dat bij Lightning niet goed werkt (je hebt hem dan al gauw in je nek zitten). Eerder deze week had ik al geprobeerd wat ze lekker vond door haar met een mandje mee te voeren samen met de anderen. Elke keer als ze iets goeds deed, kreeg ze een hapje. Dit hebben we gecombineerd met een clicker zodat je de beloning preciezer kan timen en op afstand kan doen. Het duurde even voordat ze het door had, maar daarna was het ineens wel heel fijn om bij ons te staan. Het werkte goed voor haar, ze koos er zelf voor om zich te laten sturen, aanraken, etc., zonder dat ze opdringerig werd.

Marc werkt volgens evidence based training. Deze methoden zijn wetenschappelijk bewezen dat ze werken en diervriendelijk zijn. Klinkt ingewikkeld, maar ze zijn zo opgezet dat ze eenvoudig toe te passen zijn. Anders kun je ze niet beschrijven en onderzoeken...

Marc, bedankt voor de hulp en waardevolle tips! Als je nog aanvullingen hebt...

woensdag 6 augustus 2014

Twee dagen terug van vakantie


Op maandag meteen Lightning en Misty rijden.... Misty werd geholpen door Ora die mee mocht lopen. Zo kon ik meteen met touw en lange zweep langs Ora bewegen zodat ze daar ook aan went. Mocht ze daarvan bokken, dan zou ik er veilig buiten blijven! Ze deed overigens helemaal niks en ook Misty wist alles nog precies!


Naar aanleiding van een FB post werd ik geïnspireerd om Lightning's teugels om de knop te hangen en zonder te rijden. Dat was een erg goede ervaring, we waren beiden zelden zo ontspannen! Hij verzamelde zichzelf zelfs naar de galop toe! Dat gaan we vaker doen :D.


Gisteren gingen we een buitenrit maken. Zouden we Ora meenemen of niet? Omdat ze zo zelfstandig is, besloten we haar thuis te laten. Mocht het niet gaan, konden we haar altijd nog gaan halen. Ora heeft het evenwichtige niet van een vreemde en Misty stapte onverschrokken voorop naar volledig onbekend terrein. Smalle bospaadjes door, bergaf, over boomstammen, buren met ladders, honden, mensen, paarden, auto's, fietsers, allemaal géén probleem! Wat een geweldige merrie. Dan te bedenken dat daar nog geen 10 keer iemand op gezeten heeft. Heel even hinnikte ze toen we bijna thuis waren, maar dat was alles. Ook dat gaan we vaker doen :D.

zondag 13 juli 2014

So cute!

Dan smelt je toch?

Een "tussen-de-buien-door" weekend

Sinds Lightning anderhalf jaar geleden begon met hoofdschudden, kon ik niet meer met hem rijden als het regende (of hard waaide of sneeuwde of er vliegen waren). Om te voorkomen dat ik af moet stappen (soms is het zo erg dat hij ervan omvalt of zichzelf begint te schoppen), begin ik er meestal maar gewoon niet aan. Gisteren dacht ik: "ik gok het erop", het bos in aan de overkant voor wat horse agility ;). Altijd goed. Helaas begon het na nog geen kwartier te regenen. Tot mijn grote vreugde schudde hij niet met zijn hoofd! Jippie, zo blij! Zou het langzaam over gaan?



ziet er zo niet zo spannend uit, maar was een rottige boomstronk op hoogte

Op 200m lopen vinden wij dit horse agility park met een hoogteverschil van 100m op nog geen halve kilometer breed: goed voor de bilspieren van paard en mens

Net was het ook weer even droog en was Misty de klos. Al een week gaat Ora niet meer mee met voeren en zit er een hek tussen moeder en kind. Ora gaat zelf in de wei al een hele tijd haar eigen gang en kwam alleen bij mama om te eten en te slapen bij droog weer. Als het regent staat Ora in de stallen met een babysit, terwijl Misty op de wei staat!. Voor de duidelijkheid: dit kunnen ze zelf bepalen.

Omdat ik eerst Misty's grondwerk wilde herhalen, had ik niet zoveel zin in een veulen ertussen, en bleef Ora in de wei. Op een beetje zacht gehinnik, ging dat prima en op een gegeven moment hoorde ik ze niet meer en was ze zelf terug naar de wei gewandeld op zeer korte afstand door oppas Lightning gevolgd. Weer kon ik het niet laten om er toch op te gaan zitten :D. Ze rijdt zo heerlijk en voelt zo stevig!

Tevreden met dit trainingsweekend :)!

zaterdag 12 juli 2014

Door het water

Voor de fotoshoot zou Lightning in het water moeten. Ik twijfelde niet dat hij dat zou doen, maar vond het een leuke aanleiding om nog eens te gaan rijden met Lala in de velden van Hulsberg. (Helaas werd de fotoshoot verzet naar een andere, waterloze locatie, maar dat mag de pret niet drukken!)


Volgende keer in galop!

Ora is niet gauw onder de indruk


Nadat Misty's voerbakje per ongeluk over haar hoofd zakt nadat ze ermee speelde, schrikt ze niet, maar zoekt uit hoe ze ervan af komt. Als dat niet lukt, maar blijkt dat ze er wel mee kan drinken, vindt ze het prima dat dat daar hangt.