vrijdag 30 mei 2014

Even schrikken...

..., maar het loopt goed af!
Deze wilde ik even met jullie delen, maar er komen natuurlijk nog veel meer foto's en belevenissen van Ora. De kleine meid wordt snel groot!

Vanavond stond ik nog te kijken naar wat Ora allemaal uitspookt. Het is een zelfverzekerd veulen en daarom moet je je "moves" wel oefenen natuurlijk. Dat gaat alleen soms mis en na een paar keer proberen valt ze zomaar op haar neus. Ik schrik me rot omdat ze vervolgens blijft liggen. Maar blijkbaar raak je daar als veulen niet van slag van en kun je zo beter bij het gras. Daarna valt ze zelfs echt in slaap. Ik ben erbij gebleven, maar na een tijdje stond ze zelf weer op en ging weer drinken en wilde met me spelen.

Kijk eens wat ik kan! BOEM, OEPS
Nou ja, dan eet ik toch wat gras als ik toch hier ben...

Of ik doe meteen een dutje

Als geruststelling voor het mens, ben ik toch maar even gaan staan


Gaan we spelen?? Mama is zo saai!

zondag 18 mei 2014

Training veulen

Dat klinkt heel moelijk, maar alles wat een veulen in de eerste paar weken leert, vergeten ze nooit meer. Het is dus belangrijk dat ze mensen als positief ervaren en de training absoluut stress en drukvrij verloopt.

Sinds haar geboorte ben ik al bezig met aanraken. Elke dag ging dat makkelijker. Dit is nog pure gewenning, druk komt er nog niet aan te pas. Ze vindt een kriebelbeurt zelfs al fijn. Ik mag haar hoofd en voetjes vasthouden.

Het was nog maar een klein stapje naar het halster... en zelfs dat heb ik eerst een paar keer rond haar neus gedaan voordat het helemaal om ging.

vrijdag 16 mei 2014

Ora (dag 3)

Ik had het geluk dat ze net geboren was toen ik van zondag op maandag 's nachts ging kijken in de wei. Ora kwam naar me toe en ik mocht haar nog overal aanraken. Dat heb ik ook kort gedaan en raak haar steeds even kort aan elke keer als ik de wei in ga. Misty is gewend (de afgelopen 12 jaar) om in een stal te bevallen en dan alleen met veulen of met een andere merrie de wei op te gaan. Ze werd steeds minimaal een keer per dag naar binnen gehaald om het veulen te laten wennen. Ik merk nu aan haar dat ze zich in de wei niet op haar gemak voelt en zeker niet bij de anderen wil (die zijn opdringerig en nieuwsgierig).

In de wei heb ik ze gisteravond weer kort samen gelaten (zie video's met Furi van dag 2). Misty verdedigt Ora natuurlijk, maar ze krijgt serieuze straf als ze een ander paard benadert (Misty bijt haar hard). De ochtend erna kreeg ik meteen een (voor mij onverwachte) trap van Ora: ze had van mama geleerd dat anderen straf betekenen. Ze kon alleen het onderscheid nog niet maken dat die regel voor mij niet gold. Ik heb daarna Misty steeds eerst benaderd en al snel snapte ze dat mama niks deed als ik in de buurt was. Nu mag ik haar weer gewoon aanraken.

Een uitzondering hierop zijn "vreemden". Dan gaat Misty haar veulen afschermen. Vreemden laat ik er dus alleen van afstand bij, zodat Ora zo niet leert dat mensen slecht zijn. Ik vind wel dat ze daar langzaam aan mag wennen, daar mag ze mij ook in leren vertrouwen. Misschien is het goed om het bezoek Misty te laten aaien van de kant waar het veulen niet is? Grappig is ook dat ze daarna "boos" op mij is.

Bijzonder moment 's morgens: Misty gaat liggen! Ora kan haar zo eens van een andere kant bekijken. Ik hou afstand vandaar dat de foto onscherp is.


Ze begint van alles uit te proberen, maar wat wil je met die lange benen!



Stappen op de oprit. 


dinsdag 13 mei 2014

Video's Ora dag 1 en 2

Dag 1: "Oei, lopen, hmm, hoeveel benen heb ik eigenlijk?" "Hmmm, wat is dat groene spul?"
Dag 2: "Hey kijk: ik kan ook galopperen!"

Furi en Ora

Een serie video's waarbij Furi het veulentje (Ora) iets te leuk vindt.


Ora

We hebben het veulentje ORA gedoopt. Het is ook de naam van een wind aan het Gardameer.

Ups and downs (Misty's veulen dag 1)

Herken je dat? Dat sommige dagen een week lijken te duren en sommige weken een dag? Dit was zo'n dag die een week geduurd leek te hebben.

Mooi veulen <3 br="">

Mooie mama

In het begin van de dag ging alles voorspoedig. Er was al wat kraamvisite geweest (de buurvrouw bracht beschuit met muisjes :)) en ik leerde dat Misty dat liever niet had. Ik mocht eraan komen, maar niet meer nadat er visite was geweest. Die houden we dus op afstand.

Het veulen was nog maar een halve dag oud toen de regenbuien begonnen. Misty bleef stug bij haar veulen staan en die ging liggen waar mama stond. Dat kwam erop neer dat ze niet van de plek kwamen, ook al kwam het met bakken uit de lucht. Onder struiken of bomen wilde ze niet staan. Daar word ik wel bezorgd van! Pak hooi open gemaakt, bakken in de schuilstallen gevuld en Misty+baby verhuisd onder protest. Daar heeft ze misschien 5 minuten gestaan en ze stond alweer midden in de paddock. Verhuizen was een heel gedoe want ze moest langs de anderen en dat vertrouwt ze voor geen meter. Weer water omgezet, hekken dicht en open gemaakt, etc. Ik was rijp voor de sloop en ging uitgeput naar bed.

De hele nacht had het flink geregend en het veulen lag in de natte modder te rillen. Leuk hoor, paarden "natuurlijk" houden. Goed voor je zenuwen is het iig niet. Ze stond nog regelmatig recht en bleef goed drinken. Ook trakteerde ze me op een onderzoekend tochtje (gevolgd door een bezorgde Misty) door de paddock. Alles sliep verder, dus ik liet ze maar weer.

De dierenarts kwam even voor controle. Misty was wat uitgescheurd en het veulen loopt aan een kant op haar teen. Daarvoor moest ik met haar op het harde stappen. Verder zag alles er goed uit: mama èn baby. Hij vond dat ik ze binnen moest zetten, maar dat durf ik echt niet. Dat zijn ze helemaal niet gewend en Misty struikelt al zo vaak over die kleine beentjes.... een gebroken beentje is ernstiger dan regen. Lekker zit het niet. Ik heb allerlei gedachten in de zin van "dat doe ik nooit weer", "die nieuwe dekking zeg ik af" en meer van die dingen. Het weer moet maar gewoon beteren!

Vanavond klaarde het gelukkig een beetje op en Misty ging met haar rond wandelen, draven en galopperen: zo leuk om te zien. Het leek alsof ze alles even ging laten zien. Ik heb ze toen meegenomen naar onze oprit en heb met ze op en neer gelopen. In het begin ging dat niet zo goed met het beentje, maar ik zag zelfs al verbetering. Toen ze wilde gaan liggen op de stenen heb ik ze terug gezet. Ondertussen heb ik Misty een beetje geborsteld en het kleintje ook :D. Dat soort momenten maakt veel goed.

Braaf allebei :D

de weg terug was erg lang, dus doe je onderweg een dutje (is het een spin of een veulentje?)

Misty ging voor het hek staan en wilde naar de anderen toe, leek het wel. Ik maakte het hek open en jawel hoor, daar ging ze. Prima! Furi kwam voorzichtig kijken, steeds een stapje dichterbij. Het veulen ging ook bij Furi kijken, maar dat mocht niet van mama!! Ze kreeg een flinke beet en werd vooruit gejaagd, weg bij Furi. Furi ging erachteraan, maar kreeg met flinke dreigingen de wind van voren. Toen droop Furi af. Voor vannacht zet ik ze toch weer even apart, is toch rustiger dan dat ze steeds weer overeind moet springen.

Furi is nieuwsgierig

Vredig tafereel


Wordt vervolgd....

Ik heb een apart bericht gemaakt met video's:
http://lightningph.blogspot.nl/2014/05/videos-ora-dag-1-en-2.html
http://lightningph.blogspot.nl/2014/05/furi-en-ora.html

maandag 12 mei 2014

It's a girl!

Sinds zaterdag kegelde ze, maar geen baby.... Zaterdagnacht twee keer opgestaan, geen baby.... Afgelopen nacht had ik het niet meer verwacht, maar voor de zekerheid toch opgestaan... Daar stonden geen vier benen, maar acht! Het was nog erg donker in de wei, maar het silhouet was duidelijk zichtbaar. Mijn hart sloeg een paar slagen over!

Alles was heel onrustig, het veulen kwam meteen naar me toe. Ik zag dat ze ook naar de andere paarden toe ging alsof ze niet wist wie haar mama was. Misty was erg onrustig en probeerde de anderen op afstand te houden en haar veulen bij haar. Dat lukte niet zo goed en ze bleef geen seconde staan. Snel heb ik de anderen in een andere wei gezet, maar Furi wilde niet mee. Ok, dan Misty maar in een andere wei. Furi ging heel onrustig op en neer rennen, oei, dat had ik geen uur later moeten doen.

Het veulen probeerde te drinken en wat moest ik op mijn tanden bijten om niet te helpen! Ik ben maar water voor Misty gaan halen en heb gewacht op daglicht. Ik mocht het veulen overal aanraken, maar heb ze zoveel mogelijk met rust gelaten. Ik vind het alleen belangrijk dat ze niet bang voor me is. Gelukkig lukte het drinken al snel en iedereen was alweer gekalmeerd. Ik denk dat ik dit even zo laat, om moeder en dochter een band te laten kweken.


Het veulentje is heel lief en gaat gewoon liggen waar ik bij ben (ook in de mest). Ik ben er ook maar naast gaan zitten met Misty aan de andere kant. Als ik haar aai of kriebel, begint ze gezichten te trekken: ze vindt het lekker! Ze probeert ook al te galopperen en gekke sprongen te maken. Ze heeft hele lange benen en moet moeite doen om onder mama's buik in te komen. Dan is een helling wel handig...

Wat is het nu geworden? Een dun solid merrie. Voor Misty is het de 6e merrie op rij (ze heeft nog nooit een hengstveulen gehad) en ook de 6e dun.
(de winnaar van de pol is al geïnformeerd!)
Een naam heeft ze nog niet.... iets met wind gezien het gure weer? 

zaterdag 10 mei 2014

Nu wordt het echt spannend!

Vanmorgen om 9 uur... nog niks


Om 10 uur: harsdopjes!

Ze sleept heel wat met zich mee.

Om 20:00: druppels!
Dat wordt een lange nacht!! Nu nog maar even gauw gaan kijken.
Ik vind het weer veel te slecht, dus ik hoop dat hij nog even blijft zitten.

een ochtend in Sweikhuizengaap

gaap!


zullen we toch maar opstaan dan?


op naar de wei voor ontbijt

dan gaan wij ook mee

netjes ritsen...

Trailer poetsen



zondag 4 mei 2014

Trail clinic Eron Dampier

Resultaat: Lightning een beter paard, ik een betere ruiter.

We hebben al onze onderdelen verbeterd en er lukte veel wat voorheen nooit gelukt is :-D. De dag duurde van 10-17 uur met een uur pauze. Het is dus net alsof je 6 lessen achter elkaar hebt! En na elke les wat bijgeleerd hebt :-). We waren met vier deelnemers en de meeste hindernissen waren in stap, dus gelukkig was het tempo vol te houden.

We begonnen met "trot-overs". "Klong, klong, klong!" Na oefenen met een verhoogde balk en precies kijken waar je moet kijken (target), op tijd in de goede gang (transition), recht richten (approach), take off en lift off, ging het voor ons allemaal beter dan de eerste keer. Daarna werden de balken hoger gelegd en daarna werd er een tussenuit gehaald (huh?). Nooit gedacht dat wij dat vloeiend zouden kunnen! Lightning's passen pasten er ook precies tussen.

Daarna gingen we naar het vierkant. Na tips hoe te zitten, waar te kijken en vooral wannéér, ging dat ook veel soepeler. Let er vooral op waar zijn benen zijn en hoeveel passen waar gezet moeten worden. Trail is een precieze sport!

Na de lunch kwamen de walk-overs die veel moeilijker bleken dan de trot-overs. De afstand tussen de balken lag volgens de wedstrijdregels, dus de paarden moesten hun voeten optillen in plaats van strekken. Ook daar hadden we een verhoogde balk om te oefenen, maar was het ook de bedoeling om ook in  het rijtje balken (8 of zo?) om te draaien als hij een balk aanraakte. Dat vond ik altijd maar niks (stel je voor dat hij struikelt), maar het hielp wel. Hij keek wel uit om de balken nog aan te raken.

Bij de brug bleek het vloeiende de grootste uitdaging, en ervoor zorgen dat je twee (!) passen kreeg voor de eerste balk. Achter of voor de brug liggen vaak twee balken. Nooit geweten (beter de regels lezen :-s) dat tussen de twee balken één pas zit en tussen de balk en de brug twéé. Na een paar keer proberen, lukte dat ook.

Op naar de L vorm. Al gauw hadden de paarden het spelletje door en wilden ze zelf achteruit door de L. Het vloeiende gaat verloren op het moment dat je paard het beter denkt te weten en de L vorm wordt mikado. Dat is iets om thuis verder te oefenen.

Het hek had een touw. Blijkbaar mag je op twee handen ook het touw bij de teugels houden zodat je met twee handen kan blijven rijden. Weer wat geleerd. Ook dat werd in opbouwende moeilijkheid (kaal en met beperkingen voor de richting) geoefend.Het lukte zelfs om te kiezen welk been het paard eerst over de balk zette!

Als laatste de lope-overs. Ik had het wel eens gedaan maar vindt ze doodeng. Thuis oefenen doe ik dus niet en op wedstrijd laat ik het op hoop van zegen gebeuren en accepteer strafpunten. Drie weken geleden durfde ik helemaal niet te galopperen, maar de spreekwoordelijke schop onder mijn achterwerk heeft wel geholpen. Met de tips van eerder op de dag en complimenten hoe goed Lightning dat kon (net muziek!), gingen wij vloeiend over een balk en daarna zelfs over twee (ze lagen in een kruisvorm van 10 meter totale breedte). Uiteindelijk heb ik zelfs een paar rondjes gedaan waarbij ik er maar af en toe een miste (dan valt hij niet naar binnen). Dat ik hem wel 50 keer een overgang heb laten maken en niet onder de indruk was van rennen en hoofdgooien, heeft ons echt vooruit geholpen. Dat was een mooi moment om te stoppen, ik was super trots op ons! Het gevoel dat wij dit kunnen is gelukkig weer helemaal terug.