Resultaat: Lightning een beter paard, ik een betere ruiter.
We hebben al onze onderdelen verbeterd en er lukte veel wat voorheen nooit gelukt is :-D. De dag duurde van 10-17 uur met een uur pauze. Het is dus net alsof je 6 lessen achter elkaar hebt! En na elke les wat bijgeleerd hebt :-). We waren met vier deelnemers en de meeste hindernissen waren in stap, dus gelukkig was het tempo vol te houden.
We begonnen met "trot-overs". "Klong, klong, klong!" Na oefenen met een verhoogde balk en precies kijken waar je moet kijken (target), op tijd in de goede gang (transition), recht richten (approach), take off en lift off, ging het voor ons allemaal beter dan de eerste keer. Daarna werden de balken hoger gelegd en daarna werd er een tussenuit gehaald (huh?). Nooit gedacht dat wij dat vloeiend zouden kunnen! Lightning's passen pasten er ook precies tussen.
Daarna gingen we naar het vierkant. Na tips hoe te zitten, waar te kijken en vooral wannéér, ging dat ook veel soepeler. Let er vooral op waar zijn benen zijn en hoeveel passen waar gezet moeten worden. Trail is een precieze sport!
Na de lunch kwamen de walk-overs die veel moeilijker bleken dan de trot-overs. De afstand tussen de balken lag volgens de wedstrijdregels, dus de paarden moesten hun voeten optillen in plaats van strekken. Ook daar hadden we een verhoogde balk om te oefenen, maar was het ook de bedoeling om ook in het rijtje balken (8 of zo?) om te draaien als hij een balk aanraakte. Dat vond ik altijd maar niks (stel je voor dat hij struikelt), maar het hielp wel. Hij keek wel uit om de balken nog aan te raken.
Bij de brug bleek het vloeiende de grootste uitdaging, en ervoor zorgen dat je twee (!) passen kreeg voor de eerste balk. Achter of voor de brug liggen vaak twee balken. Nooit geweten (beter de regels lezen :-s) dat tussen de twee balken één pas zit en tussen de balk en de brug twéé. Na een paar keer proberen, lukte dat ook.
Op naar de L vorm. Al gauw hadden de paarden het spelletje door en wilden ze zelf achteruit door de L. Het vloeiende gaat verloren op het moment dat je paard het beter denkt te weten en de L vorm wordt mikado. Dat is iets om thuis verder te oefenen.
Het hek had een touw. Blijkbaar mag je op twee handen ook het touw
bij de teugels houden zodat je met twee handen kan blijven rijden. Weer
wat geleerd. Ook dat werd in opbouwende moeilijkheid (kaal en met
beperkingen voor de richting) geoefend.Het lukte zelfs om te kiezen welk
been het paard eerst over de balk zette!
Als laatste de lope-overs. Ik had het wel eens gedaan maar vindt ze doodeng. Thuis oefenen doe ik dus niet en op wedstrijd laat ik het op hoop van zegen gebeuren en accepteer strafpunten. Drie weken geleden durfde ik helemaal niet te galopperen, maar de spreekwoordelijke schop onder mijn achterwerk heeft wel geholpen. Met de tips van eerder op de dag en complimenten hoe goed Lightning dat kon (net muziek!), gingen wij vloeiend over een balk en daarna zelfs over twee (ze lagen in een kruisvorm van 10 meter totale breedte). Uiteindelijk heb ik zelfs een paar rondjes gedaan waarbij ik er maar af en toe een miste (dan valt hij niet naar binnen). Dat ik hem wel 50 keer een overgang heb laten maken en niet onder de indruk was van rennen en hoofdgooien, heeft ons echt vooruit geholpen. Dat was een mooi moment om te stoppen, ik was super trots op ons! Het gevoel dat wij dit kunnen is gelukkig weer helemaal terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten