woensdag 31 mei 2017

Afwisseling (en principes van de fokker)

Een van de dingen die me in onze kleine kudde opvielen was de eenheid die de dames vormden. Het was Misty+Vicky+Roxy en dan iets erbuiten Lightning. Niet dat hij buitengesloten werd, maar de familieband van de dames was op afstand te zien. In natuurlijke kuddes worden de jonge merries weggekaapt door andere hengsten. Bij ons staat er een hek omheen, dus gaat dat niet. Dit is een van de redenen om jonge paarden te verkopen, en hoe jammer dat soms ook kan zijn, je merkt dat het de kudde goed zou doen als er wat vers bloed tussen zou lopen. Ik had verwacht dat Lightning en Roxy Vicky erg zouden missen, maar dat bleek niet zo te zijn. Ik heb Lightning zelfs nog niet eerder zo zien slapen.

Vanwege dat verse bloed ging ik vorig jaar in april bij een fokmerrie kijken. Prachtig paard, mooie bloedlijnen.... Ik aarzelde en deed het niet. Het zou een vijfde paard zijn en het was teveel. Enkele maanden later, toen Roxy verkocht zou zijn, aarzelde ik weer en kocht haar weer niet. Nu Vicky verkocht is, gingen we toch weer kijken en.... kochten haar uiteindelijk niet.

Het was nog steeds een prachtig paard en als ik dit opschrijf vraag ik me serieus af waarom ik het steeds weer niet doe! Zo erg was het toch niet? Ik ga het proberen uit te leggen....

Een belangrijke reden was vorig jaar omdat het teveel paarden zouden worden. Ze stond daar op een extreem kleine paddock (5x5m) of in een kleine stal, maar ze zou net als alle andere fok- en jonge paarden in de zomer naar de weide gaan. Ik nam aan dat die iets verderop lag, want ook de merries met de jonge veulens stonden in stallen. Toen we nu weer gingen kijken, stond de merrie nog steeds in de stal/paddock. Ze had als jaarling een blessure gehad (waar ze overigens geen last meer van had) en ze durfden het niet aan om haar op de weide te zetten. Ze had dus al bijna twee jaar geen ruimte meer gehad. Dat brak mijn hart ter plekke. Enerzijds ben je dan geneigd om haar daar weg te halen, maar voor hetzelfde geld koop ik een paard bij een fokker die daar wel goed op let. Ik beloon deze liever!

De fokker zal het ongetwijfeld goed bedoelen en voorzichtig willen zijn, maar ze heeft geen idee hoeveel ze het paard tekort doet. De jonge paarden die niet gereden werden stonden wel op de weide, dus het was de pech van deze merrie dat ze ooit wat had. De fokmerries stonden in de stal tot ze drachtig waren en de rijpaarden stonden daar ook altijd. De weide ligt trouwens tegenover hun huis... Toen was er nog de vraag: "hoe bracht ik die boodschap over"? Enerzijds kun je er moeilijk iets van zeggen en wil je niemand beledigen, anderzijds als je niks zegt dan verandert er zeker niks. Ik denk dat het gelukt is om het diplomatiek te brengen.

Mocht er iemand zijn die ons graag verbeterpunten aandraagt, dan staan wij daar uiteraard open voor!

Het is uiteindelijk een stukje geworden over "koop alleen een paard bij een fokker die dezelfde principes heeft als jij", maar de voorzichtige wens voor wat vers bloed in de kudde is er nog steeds. Het wordt vervolgd...

dinsdag 30 mei 2017

Vicky in Oostenrijk

Vandaag heb ik een album gemaakt van alle foto's van Vicky, nou ja, bijna alle... Jeetje, wat hebben we veel meegemaakt en gedaan de afgelopen twee jaren en dan is ze ineens weg! We zien je vast weer snel, Vicky, de wereld is maar klein.

Vicky in haar nieuwe huis

woensdag 24 mei 2017

Vicky naar Oostenrijk

Vandaag breekt een nieuwe fase aan in het leven van Vicky. Als tweejarige merrie gaat ze haar geboortekudde verlaten en gaat verhuizen naar Oostenrijk! Ik heb haar net alleen naar het transportbedrijf in Echt gebracht. Alleen geladen, zelf gereden, alleen uitgeladen. "Kan die dat?", zei de medewerkster verbaasd. Wat heeft Vicky veel geleerd en wat is ze nu braaf! Zo laat ik haar met een gerust hart over aan de volgende eigenaar die haar een vergelijkbaar huis gaan geven als dat ze hier heeft.




Met Roxy aan de wandel

Maandag hebben Roxy en ik de derde wandeling gemaakt. Mochten mensen in Zuid- en Midden-Limburg denken: "wat hoor ik toch"? "Ja dat is Roxy". Ze maakt flink wat kabaal en laat de paarden in de weide omtrek weten dat zij er ook is in de hoop dat het thuisfront antwoord geeft.

Als we tegenover ons huis het bos in lopen, dan hoort het thuisfront haar niet en geeft dus ook geen antwoord (Misty was uit logeren bij het dekstation en dat is de enige die haar uit zichzelf roept). De paarden beneden aan de berg hoorden haar wel (en gaven ook antwoord), dus dat was onze uitdaging voor de tweede wandeling. De koeien waren al niet meer eng ;). Op de terugweg kwamen nog een stel kinderen op de fiets langs en kwamen we nog paarden tegen. Daar wilde ze toch wel héél graag mee op pad, maar ze blijft zo gemakkelijk luisteren dat niemand onder de indruk is. Eenmaal thuis bleef ze bij me staan voor een knuffel, toch een heel verschil met de eerste keer.

Bij de derde wandeling besloot ik op het plateau te blijven. Het bos is geen doen met alle insecten op het moment. Daar is wel wat meer verkeer, dus we zouden zien hoe het zou gaan. In het begin was ze nog wat voorzichtig, maar na de 20e auto maakte het zelfs niet meer uit als die van achteren kwamen. We kwamen nog fietsers tegen, grote honden en andere paarden. Deze keer waren die interessant, maar ze reageerde niet meer zo fel en we bleven even staan om ze te bekijken. Deze wandeling was ook iets langer zodat het haar de gelegenheid gaf om zich eraan over te geven en te ontspannen.

Hier lopen we over het fietspad langs de weg.
Haar hoofd hangt ter hoogte van mijn heup in
plaats van boven me uit te steken. 


donderdag 18 mei 2017

Kleine wandeling

De eerste wandeling met Roxy alleen... Arme meid, wat was ze gespannen. Piafferen kan ze alvast en toen er twee nieuwsgierige koeien kwamen kijken was ze al zo gespannen dat het niet meer erger kon. Ze bleef haar best doen om te luisteren, maar ik had het idee dat dat haar alleen maar meer spanning gaf om óók nog op mij te moeten letten. Vanavond weer, hoe vaker ze het doet, hoe makkelijker het wordt.


woensdag 17 mei 2017

Nog meer spannende tijden!

Ik loop al maaaaaaanden te twijfelen of ik een van beide meisjes zal verkopen.... De zusjes, de hele familie eigenlijk, zijn zo leuk samen en ze groeien zo mooi op, maar........ het lukt me onvoldoende (vind ik) om ze de training en aandacht te geven die ze nodig hebben. Uiteindelijk kan ik maar op een paard tegelijk rijden. En welke verkoop ik dan? Vicky is rustiger en kijkt bijna nergens van op. Nog een jaartje oefenen en ze is bombproof. Die ongevoeligheid is makkelijk, maar ook een nadeel, want ze kan zomaar besluiten ook op mij niet te reageren. Roxy is juist heel erg gevoelig, wat ook een voordeel en nadeel tegelijk is. Ze schrikt best snel, maar reageert alsof ze 10 kilo weegt. Vicky lijkt me wat sterker van gestel, Roxy beweegt wat soepeler. Tja..... Uiteindelijk gaan ze beiden hun training nodig hebben en vind ik ze allebei erg leuk.

Ze stonden niet te koop en net op de dag dat ik hardop zei dat het maar eens concreet moest gaan worden dat er eentje een ander huis kreeg, melde zich iemand spontaan: "of Roxy te koop was?" "Euh, ja, Roxy of Vicky". Laat de potentiële koper dan maar kiezen als ik het niet kan. Van beide meisjes heb ik alle informatie doorgestuurd en om een lang verhaal kort te maken, kwamen ze kijken. Had ik er al bij gezegd dat ze in Oostenrijk wonen?

Vanaf de foto's, video's en ander info, kozen ze in eerste instantie voor Vicky. Vicky?? Iedereen viel toch op Roxy?? Op 22 april haalde ik ze van het vliegveld en de klik met Vicky was er meteen. Het was ook wederzijds. Niet dat Vicky daar moeilijk over doet, maar Roxy bleef uit de buurt.Op zaterdag en zondag brachten ze veel tijd met haar door en Vicky toonde zich op haar best, ware het niet dat ze begon te hoesten en er dikke witte klodders uit haar neus kwamen :s. De koop werd toch gesloten, maar ze moest uiteraard beter zijn en eerst gekeurd worden.

We vonden een dierenarts die Duits sprak, maar deze was er bij voorbaat al van overtuigd dat alle Quarters stuk waren. Hij wilde ook een endoscopie maken voor de verkoudheid. Dit voelde niet zo lekker, en we zochten en vonden een andere die iets pragmatischer te werk ging zonder gebreken te negeren. Dit alles nam heel wat tijd in beslag, buiten dat de verkoudheid leek te blijven hangen (het bleek een irritatie te zijn van slecht hooi), en uiteindelijk werd ze vorige week woensdag met vlag en wimpel goedgekeurd!

Voor mij was de druk nog niet van de ketel, eerst zien, dan geloven... Het duurde nog een paar dagen voor de resultaten bij de kopers waren, die ze nog eerst met hun dierenarts door wilden nemen. Het weekend ging eroverheen, maar gisteren kwam er verlossend antwoord. Ondertussen werd ook een contract opgesteld en de contacten met vervoerders werden concreter.

Gisteren kreeg ik nog even een paniekaanval toen ik ging opzoeken wat ik voor export allemaal moet regelen. Ik zal jullie de details besparen, maar de instructies waren 12 pagina's lang, met maagzweer inbegrepen! Ze hadden namelijk een vervoerder uit Hongarije uitgezocht, waarbij ik zelf voor de documenten moest zorgen. Dat bleek een bijna onmogelijke opgave en ook nog een kostbare. Hopelijk kiezen ze voor een Nederlandse vervoerder die voor alle rompslomp zorgen, maar dat wachten we nog even af.

Op dit moment is het contract rond, maar nog niet getekend. Voor mij kan er nog van alles gebeuren, maar dat is dan zo. Wat een stress levert het allemaal op door de constante onzekerheid. Nog even volhouden. Met een beetje geluk wordt ze volgende week opgehaald.


Dit klinkt allemaal heel zakelijk, maar het gaf wel ruim de tijd om aan het idee te wennen. Tijdens hun bezoek kreeg ik regelmatig een knoop in mijn maag: "wat als ze Vicky kopen?" Het zijn echter hele leuke mensen die weten wat ze doen en ze gaat er een mooie toekomst tegemoet, dezelfde toekomst als ze hier ook zou hebben. Ze hebben meerdere Paints: voor elk familielid nu één. Ze showen af en toe en fokken af en toe. Ze hebben een biologische pensionstal en besloten spontaan, na het zien van hoe wij onze paarden houden, om hun eigen paarden naar de loopstallen te verhuizen. Vrije beweging, weidegang en sociaal contact is voor hun ook een voorwaarde.

Wordt vervolgd...

Spannende tijden!

Misty is logeren bij Tante Hanna!


Hopelijk gaat Hanna ervoor zorgen dat Misty volgend jaar weer een mooi veulen krijgt. We waren iets te vroeg voor de hengstigheid, maar ze mocht toch daar blijven. Zonder veulen aan de voet, mocht ze op de weide :). Onderdanig als ze is, bekijkt ze haar nieuwe vriendinnen van gepaste afstand.

Voor wie het graag wil weten... we laten haar weer dekken door de vader van Roxy en opa van Vicky: Hes Got The Assets. De combinatie van deze bloedlijnen bevalt ons goed!

Roxy STTDP dag 1 of 9?

Zondag hebben we de training van Roxy weer opgepakt in het "doe 21 dagen iets met je paard" programma. Er is ook een facebookgroep van, waar de smoesjes om een dag over te slaan de pan uit reizen. Hier is het helaas niet veel beter.... zondag is het gelukt (en de vorige 8 dagen ook achter elkaar), maar maandag was het al direct na het werk met Misty naar het dekstation en gisteren was ik om 22:00 thuis van mijn werk.... Je zou zeggen dat elke dag 15 minuten wel moet lukken, maar daar blijft het niet bij. Tja, ik ga het mezelf maar vergeven.

Straks gaan we een stukje wandelen met Roxy. Nu Misty er niet is, hoop ik dat het thuisfront het haar niet zo moeilijk maakt door de hele tijd te roepen.

Zondag vond ik het een goed idee om haar te "pony-en". Dat heb ik vorig jaar met Vicky ook gedaan, maar die bleek wat avontuurlijk en niet onder de indruk van een subtiele aanwijzing (ik heb toch maar 2 handen). De laatste keer was ze erin geslaagd om op een stijl bospad het leidtouw om me heen te wikkelen toen Lightning vond dat hij best in galop naar boven kon :o.

Van bovenaf touw op haar laten vallen. Ik heb ook mijn
been over haar gelegd, maar daar heb ik geen foto van ;) 
Het voordeel van pony-en is dat je zelf hoog zit en op een paard. Vanuit die hoogte kun je ze laten wennen aan dingen die boven hun hoofd gebeuren, zeker als je rijpaard daar kalm onder blijft. Daarnaast kun je ze goed leren wijken voor druk achter de oren omdat je met je paard net wat meer kracht kan zetten. Aan de ene kant leer je ze om voor zachte druk te wijken, maar voor plotselinge harde druk moeten ze ook wijken (denk bijvoorbeeld als ze vaststaan en gaan hangen - dan wil je dat ze vooruit gaan en niet achterover klappen).



Kan ik dit ook eten?
We probeerden het eerst in de bak. In het begin bleef Roxy achter Lightning lopen, maar nadat Lightning een paar keer plots begon te draven ;), had ze het door en bleef ze netjes naast ons. Ze draafde zo netjes mee, dat ik zelfs een videootje kon maken. Het hobbelt uiteraard als een gek, maar kijk hoe los dat touw blijft hangen! Wat een trainbaar paardje!

De wereld is ok als Lightning in de buurt is, maar ze moet het ook leren zonder. Een paar dingen zullen we haar leren met de oudere paarden erbij, zoals verkeer, maar liefst leren we het haar "alleen". We hebben met Vicky gemerkt hoe moeilijk dat kan zijn als ze dan weg gaan bij de kudde.  


vrijdag 5 mei 2017

Schoonzus op bezoek

Mijn schoonzus wil graag leren paardrijden. Ze komt niet zo vaak, dus dat gaat niet zo vlot. Deze keer had ze haar zinnen gezet op de galop. Daar is Lightning het meest geschikt voor, maar ik vond dat ze toch eerst door het proces van draf moest, hoe oncomfortabel dat ook kan zijn.

De eerste opdracht was om hem zelf aan de gang te krijgen en houden. Als je niet duidelijk bent, doet hij dat namelijk niet en valt hij stil. Ik zat op Misty om dingen voor te doen, maar zij was hengstig en ze wilden alleen maar knuffelen. Dat bleek te moeilijk om hem weg te houden, dus zette ik haar weer weg.

Daarna was het doel om zonder beugels te rijden voor de balans en goede beenhouding en daarna ging ze draven. Het ging allemaal prima, dus de galop volgde al snel. Ze deden dat super met z'n tweeën, maar blijkbaar voelde dat niet zo voor haar en ze vroeg of ik het voor wilde doen. Haar benen zijn echter ongeveer een halve meter langer dan die van mij ;), dus reed ik zonder beugels en voegde er "waarom ook niet" een kleine sprongetje aan toe.

Mijn vriend werd uitgedaagd en toen kon hij het ook niet laten om nog eens een rondje te rijden.

Penny-meisje in spee

Een twee hop!

Zo moet dat ;) 

Draven is niet altijd fijn

Des te leuker als het lukt

Over de balk

En netjes in galop

Bewijs!

Zoef ;)

Lightning! Til je voeten op! Zo, kijk maar...

BFF's




Extreme trail met Lightning

Op paasmaandag was Lightning aan de beurt en slechts 8 dagen na de dag met Vicky was het weer een schril contrast. Met Vicky was het 25 graden en zonnig, maar toen we met Lightning gingen, begon het thuis al regenachtig en koud. Onderweg kwamen de auto's met sneeuw erop ons al tegemoet. Lala ging ook mee, maar hing achter een auto die niet op sneeuw berekend was en zij moesten helaas terugkeren.

Gelukkig was het ter plaatse wel nat, maar niet glad. Lightning deed alles prima, maar we kwamen erachter dat hij spetteren niet kent. En wat de boer niet kent.... De gewone waterhindernis was geen probleem, maar een waterbak (die spetterde als je je hoef erin sloeg), was voldoende om een uur bezig te zijn. De wip was de eerste keer niet eng, maar door de plassen spetterde die ook!



Hij stootte zich een keer aan een boomstam en kwam naast ons staan met zijn voet omhoog: "daar heb ik aauwa"! Paard heeft wel gevoel voor humor!

De rest van de foto's en filmpjes staan in dit album.

STTDP dag 8

Op dag 8 gingen we met Roxy een klein rondje buiten wandelen. Lightning ging mee voor mentale steun. Ze vond het heel spannend, maar deed niks. Ze mocht voorop, maar ook achter Lightning terwijl we de afstand varieerden.

De volgende dagen gaan even op zich laten wachten, er is iets tussen gekomen....


Oei, enge poort!

Kon het niet laten even een foto van mama Misty te plaatsen...
ze ziet er zo goed uit! (In de regen en niet gepoetst.)


dinsdag 2 mei 2017

STTDP dag 5,6,7

Een ding dat voor mijn paarden erg moeilijk is, is om de groep te verlaten. Hun kleine familie is zo hecht dat dat altijd de beste plaats gaat zijn. Dat is prima, ik zou ze niet in stallen of individueel willen houden omdat het voor mij makkelijker is. Het betekent wel dat de training om ze alleen mee te nemen iets intensiever is.

Op dag 5 ging ik met Roxy naar het andere einde van ons terrein, zo'n 300 meter van de kudde weg die dan ook uit het zicht is, maar niet buiten gehoorsafstand. De rest sloot ik op in de paddock. Misty maakte erg veel drama waardoor het voor Roxy er moeilijk was. Ze bleef toch goed opletten en we zijn tot het einde van de wei kunnen gaan. Ze wilde wel terug op een bepaald moment, maar het lukte om weer rustig te worden. Op de terugweg liep ze me niet voorbij, de slimmerik had al door dat we weer terug gingen: het hoofd ging omlaag en ze liep te kauwen.

Dag 6 verliep identiek, en we voegden er "enge man in enge hangmat" aan toe ;).

Dag 7 deden we weer hetzelfde, maar vandaag kwam de paardrijles van de manege in de buurt langs gekletterd. Dat was wel heel erg spannend, en ze maakte een paar mooie sprongen halverwege de berg. In een onbewaakt ogenblik verloor ik het touw en kon haar weer gaan ophalen bij het hek van de paddock ;). Een paar stappen terug in de training... maar dat bleek goed te herstellen: zie foto.



Neonkleuren zijn tegenwoordig in de mode bij hardlopers en fietsers. Ik merk dat de paarden daar veel feller (haha) op reageren. Om Roxy te testen kwam er ook nog een groep neon-hardlopers langs en ze heeft het allemaal overleefd ;).

Op bezoek bij Galen

Galen is verhuisd en woont nu in Oud Turnhout. Daar kun je mooi rijden, dus de heren mochten elkaar nog eens opzoeken. Lightning heeft zo langzamerhand een hele vriendenkring!

Het was een flinke rit en normaal vind hij het echt vervelend om op de trailer te gaan, maar ik heb er de vorige keer zaagsel in gedaan voor de schokdemping. Dat schraapt hij uiteraard aan de kant, maar ik heb toch echt de indruk dat hij er met minder grote ogen in stapt. Het nadeel is dat hij altijd plast in de trailer, dus het schoonmaken is wat meer werk. Dat heb ik er graag voor over als hij het daardoor minder erg vindt.

Zaterdag gingen we dus naar Oud Turnhout. Het was een prachtige dag en bij aankomst besloten we de heren samen op de weide te laten en eerst te gaan lunchen. Daarna hebben we een mooie rit gemaakt over zand, door bos en langs het water, en als penny-meisjes over het zandpad voor de stal gecrost LOL. Wat zijn het dikke maatjes dat dat zomaar kan! Lightning had flink wat energie in het begin en liep niet kreupel . Joepie :D.


Dikke vrienden, voor dit moment meer dan 1 meter uit elkaar ;)
Galen