woensdag 17 mei 2017

Nog meer spannende tijden!

Ik loop al maaaaaaanden te twijfelen of ik een van beide meisjes zal verkopen.... De zusjes, de hele familie eigenlijk, zijn zo leuk samen en ze groeien zo mooi op, maar........ het lukt me onvoldoende (vind ik) om ze de training en aandacht te geven die ze nodig hebben. Uiteindelijk kan ik maar op een paard tegelijk rijden. En welke verkoop ik dan? Vicky is rustiger en kijkt bijna nergens van op. Nog een jaartje oefenen en ze is bombproof. Die ongevoeligheid is makkelijk, maar ook een nadeel, want ze kan zomaar besluiten ook op mij niet te reageren. Roxy is juist heel erg gevoelig, wat ook een voordeel en nadeel tegelijk is. Ze schrikt best snel, maar reageert alsof ze 10 kilo weegt. Vicky lijkt me wat sterker van gestel, Roxy beweegt wat soepeler. Tja..... Uiteindelijk gaan ze beiden hun training nodig hebben en vind ik ze allebei erg leuk.

Ze stonden niet te koop en net op de dag dat ik hardop zei dat het maar eens concreet moest gaan worden dat er eentje een ander huis kreeg, melde zich iemand spontaan: "of Roxy te koop was?" "Euh, ja, Roxy of Vicky". Laat de potentiële koper dan maar kiezen als ik het niet kan. Van beide meisjes heb ik alle informatie doorgestuurd en om een lang verhaal kort te maken, kwamen ze kijken. Had ik er al bij gezegd dat ze in Oostenrijk wonen?

Vanaf de foto's, video's en ander info, kozen ze in eerste instantie voor Vicky. Vicky?? Iedereen viel toch op Roxy?? Op 22 april haalde ik ze van het vliegveld en de klik met Vicky was er meteen. Het was ook wederzijds. Niet dat Vicky daar moeilijk over doet, maar Roxy bleef uit de buurt.Op zaterdag en zondag brachten ze veel tijd met haar door en Vicky toonde zich op haar best, ware het niet dat ze begon te hoesten en er dikke witte klodders uit haar neus kwamen :s. De koop werd toch gesloten, maar ze moest uiteraard beter zijn en eerst gekeurd worden.

We vonden een dierenarts die Duits sprak, maar deze was er bij voorbaat al van overtuigd dat alle Quarters stuk waren. Hij wilde ook een endoscopie maken voor de verkoudheid. Dit voelde niet zo lekker, en we zochten en vonden een andere die iets pragmatischer te werk ging zonder gebreken te negeren. Dit alles nam heel wat tijd in beslag, buiten dat de verkoudheid leek te blijven hangen (het bleek een irritatie te zijn van slecht hooi), en uiteindelijk werd ze vorige week woensdag met vlag en wimpel goedgekeurd!

Voor mij was de druk nog niet van de ketel, eerst zien, dan geloven... Het duurde nog een paar dagen voor de resultaten bij de kopers waren, die ze nog eerst met hun dierenarts door wilden nemen. Het weekend ging eroverheen, maar gisteren kwam er verlossend antwoord. Ondertussen werd ook een contract opgesteld en de contacten met vervoerders werden concreter.

Gisteren kreeg ik nog even een paniekaanval toen ik ging opzoeken wat ik voor export allemaal moet regelen. Ik zal jullie de details besparen, maar de instructies waren 12 pagina's lang, met maagzweer inbegrepen! Ze hadden namelijk een vervoerder uit Hongarije uitgezocht, waarbij ik zelf voor de documenten moest zorgen. Dat bleek een bijna onmogelijke opgave en ook nog een kostbare. Hopelijk kiezen ze voor een Nederlandse vervoerder die voor alle rompslomp zorgen, maar dat wachten we nog even af.

Op dit moment is het contract rond, maar nog niet getekend. Voor mij kan er nog van alles gebeuren, maar dat is dan zo. Wat een stress levert het allemaal op door de constante onzekerheid. Nog even volhouden. Met een beetje geluk wordt ze volgende week opgehaald.


Dit klinkt allemaal heel zakelijk, maar het gaf wel ruim de tijd om aan het idee te wennen. Tijdens hun bezoek kreeg ik regelmatig een knoop in mijn maag: "wat als ze Vicky kopen?" Het zijn echter hele leuke mensen die weten wat ze doen en ze gaat er een mooie toekomst tegemoet, dezelfde toekomst als ze hier ook zou hebben. Ze hebben meerdere Paints: voor elk familielid nu één. Ze showen af en toe en fokken af en toe. Ze hebben een biologische pensionstal en besloten spontaan, na het zien van hoe wij onze paarden houden, om hun eigen paarden naar de loopstallen te verhuizen. Vrije beweging, weidegang en sociaal contact is voor hun ook een voorwaarde.

Wordt vervolgd...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten