woensdag 24 mei 2017

Met Roxy aan de wandel

Maandag hebben Roxy en ik de derde wandeling gemaakt. Mochten mensen in Zuid- en Midden-Limburg denken: "wat hoor ik toch"? "Ja dat is Roxy". Ze maakt flink wat kabaal en laat de paarden in de weide omtrek weten dat zij er ook is in de hoop dat het thuisfront antwoord geeft.

Als we tegenover ons huis het bos in lopen, dan hoort het thuisfront haar niet en geeft dus ook geen antwoord (Misty was uit logeren bij het dekstation en dat is de enige die haar uit zichzelf roept). De paarden beneden aan de berg hoorden haar wel (en gaven ook antwoord), dus dat was onze uitdaging voor de tweede wandeling. De koeien waren al niet meer eng ;). Op de terugweg kwamen nog een stel kinderen op de fiets langs en kwamen we nog paarden tegen. Daar wilde ze toch wel héél graag mee op pad, maar ze blijft zo gemakkelijk luisteren dat niemand onder de indruk is. Eenmaal thuis bleef ze bij me staan voor een knuffel, toch een heel verschil met de eerste keer.

Bij de derde wandeling besloot ik op het plateau te blijven. Het bos is geen doen met alle insecten op het moment. Daar is wel wat meer verkeer, dus we zouden zien hoe het zou gaan. In het begin was ze nog wat voorzichtig, maar na de 20e auto maakte het zelfs niet meer uit als die van achteren kwamen. We kwamen nog fietsers tegen, grote honden en andere paarden. Deze keer waren die interessant, maar ze reageerde niet meer zo fel en we bleven even staan om ze te bekijken. Deze wandeling was ook iets langer zodat het haar de gelegenheid gaf om zich eraan over te geven en te ontspannen.

Hier lopen we over het fietspad langs de weg.
Haar hoofd hangt ter hoogte van mijn heup in
plaats van boven me uit te steken. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten