dinsdag 2 mei 2017

STTDP dag 5,6,7

Een ding dat voor mijn paarden erg moeilijk is, is om de groep te verlaten. Hun kleine familie is zo hecht dat dat altijd de beste plaats gaat zijn. Dat is prima, ik zou ze niet in stallen of individueel willen houden omdat het voor mij makkelijker is. Het betekent wel dat de training om ze alleen mee te nemen iets intensiever is.

Op dag 5 ging ik met Roxy naar het andere einde van ons terrein, zo'n 300 meter van de kudde weg die dan ook uit het zicht is, maar niet buiten gehoorsafstand. De rest sloot ik op in de paddock. Misty maakte erg veel drama waardoor het voor Roxy er moeilijk was. Ze bleef toch goed opletten en we zijn tot het einde van de wei kunnen gaan. Ze wilde wel terug op een bepaald moment, maar het lukte om weer rustig te worden. Op de terugweg liep ze me niet voorbij, de slimmerik had al door dat we weer terug gingen: het hoofd ging omlaag en ze liep te kauwen.

Dag 6 verliep identiek, en we voegden er "enge man in enge hangmat" aan toe ;).

Dag 7 deden we weer hetzelfde, maar vandaag kwam de paardrijles van de manege in de buurt langs gekletterd. Dat was wel heel erg spannend, en ze maakte een paar mooie sprongen halverwege de berg. In een onbewaakt ogenblik verloor ik het touw en kon haar weer gaan ophalen bij het hek van de paddock ;). Een paar stappen terug in de training... maar dat bleek goed te herstellen: zie foto.



Neonkleuren zijn tegenwoordig in de mode bij hardlopers en fietsers. Ik merk dat de paarden daar veel feller (haha) op reageren. Om Roxy te testen kwam er ook nog een groep neon-hardlopers langs en ze heeft het allemaal overleefd ;).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten