zaterdag 27 januari 2018

Voetbalteam

In eerste instantie was Elsa het meest geïnteresseerd, maar dat was snel over. Toen kwam Roxy eens kijken die al snel doorhad dat ik haar beloonde als ze ertegen duwde. Dat was een leuk spelletje! Het loopt bij ons af, waardoor de bal wegrolt, dus ik moet er wel bijblijven. Het lukte Roxy toch om de bal tussen Elsa's benen te schoppen. Ze stond net in een hoek waardoor ze van schrik maar met vier benen de lucht in ging! 
Om het uitleggen van de spelregels iets vlotter te laten gaan, had ik een paar snoepjes gepakt. Dit had Lightning wel door en dit leverde dit leuke plaatje op! Lightning ging spontaan zijn ooit met snoepjes aangeleerde oefeningen uitvoeren, maar dat van de bal snapte hij niet. Niet erg, het is toch voor schriktraining van de veulens... Misty kijkt op afstand toe, ze vindt de bal eng en doet sowieso nog steeds nergens aan mee. 
(Januari 2018, ietjes later pas geschreven....)



woensdag 24 januari 2018

Zorg dat je paard het antwoord weet voor je de vraag stelt

Dit is een van de speerpunten van de werkwijze van Warwick Schiller, waar ik graag iets van "leen". De training van vandaag was een mooi voorbeeld. Elsa en Roxy kregen voor het eerst een deken op. "No biggy", denk je misschien, maar realiseer je een wat een paard daar allemaal voor moet kennen?? Om nog maar te zwijgen van de harde wind die over ons erf waaide....

De deken knispert en wappert en wordt er met een zwaai opgegooid, er worden clips rond de benen en buik gedaan en klittenband vast (en weer los) gemaakt. Bovendien sluit het ze helemaal op. Nu kennen ze beiden al heel veel. Met van alles in hun buurt zwaaien zijn ze gewend, aan de binnenkant van de benen aanraken en onder de buik zijn ze gewend en klittenband ook. Het waren een aantal dingen tegelijk, maar het was niks nieuws. Dat bedoelt Warwick daarmee. Leg geen deken op (behalve op hoop van zegen), als je paard die dingen die erbij horen niet kent. De dames kenden het allemaal al, dus was de deken eigenlijk een overbodige training, maar wel een mooie bevestiging van wat ze al kennen. Beter een tussenstapje te veel dan te weinig.

PS ik heb ze niet gepoetst, het duurde al lang genoeg met de hoeven kappen erbij

Eerst de zachte deken
Dan de knisperende regendeken


Nog een oefening, voor de eerste keer bandages om. Je weet
maar nooit waar dat ooi een keer goed voor is. 

Wow, ik heb iets aan waar ik in kan bijten, joepie!


Afgelopen weekend met Elsa op pad en de bandages om. Boeie! 





maandag 22 januari 2018

Logo

Een tijdje geleden bedacht ik me dat de "fokkerij" wel een naam mocht hebben. Het is wel erg bescheiden met 3 veulens in 5 jaar, maar dat mag de pret niet drukken. Al snel kwam Dutch Mountain Ranch in me op, we wonen immers bovenaan de Bergstraat in een heuvelachtige streek. Eerst vond ik dat Ranch wel een heel groot woord was, maar ik heb in Europa al kleinere "Ranches" gezien en "Stables" hebben we niet en willen we niet, dus "Ranch" mocht blijven. Trots ben ik namelijk wel op ons stekkie :).

Uiteraard hoort bij een Ranch ook een brandmerk, of logo. Ik denk niet dat de paarden het brandmerk snel zullen dragen, maar de rest kunnen we er wel mee versieren! Het duurde even voordat ik een ontwerper had gevonden die in mijn smaak iets kon maken (kritisch als ik ben) en toen was ik weer niet blij met mijn eigen idee. Tja.... Ik wilde er namelijk graag een D en een M in zien. De R hoefde niet per sé. Ik bedacht iets met twee heuveltjes die dan op een D en een M leken en het werd zo nadat de ontwerper het gemaakt had:













Het was me te "camping" en te weinig "paard" en we gingen opnieuw naar de tekentafel.

Het was de bedoeling om er ook iets van paarden of western rijden in te herkennen, maar geen bitten, sporen of hoefijzers, het mocht iets unieks zijn. Ineens hadden mijn vriend en ik een ingeving! In een M kun je ook een cowboyhoed zien (of andersom).... Dit is het resultaat en ik ben er heel blij mee. Het is precies wat ik zocht en geeft weer hoe ik het hier zie: een vrolijke cowboy/girl! De hoed is de M en het gezichtje de D op z'n kant. Beetje fantasie...

Met dank aan Edgar Spekman voor het maken van het logo en zijn geduld.




PS de website is in ontwikkeling, ahum. Wat daar ontzettend leuk aan is, is dat ik ALLE foto's doorgekeken heb om leuke eruit te zoeken. Wat hebben Lightning en ik een hoop herinneringen!