woensdag 30 oktober 2013

Eenzaam

Lightning protesteert altijd in meer of mindere mate als hij aan het werk moet (bij het zien van het zadel, tuig of longeerlijn). Ik relateerde dat altijd aan fysiek ongemak. Sinds anderhalve week echter, zijn zijn vriendinnen weg en ineens is het anders. De weerstand is veel minder! Blijkbaar is het nu minder erg, omdat het alternatief (met Furi op de wei staan) ineens niet meer zo aantrekkelijk is. Wel nog aantrekkelijker dan werk natuurlijk, maar niet zo aantrekkelijk als met zijn dames Jenny en Reata. Hij zoekt nu meer toenadering bij Furi, maar die heeft daar geen boodschap aan. (Hij hinnikt ook op haar, maar ze is doof en reageert er niet op ;))

Dit doet me denken aan een trainingsmethode die me ooit verteld werd door een trainer (die er overigens niet al te vriendelijke maar wel erg duidelijke methodes op nahield): zet een paard dat niet wil werken alleen in een stal waar hij geen andere paarden kan zien en laat hem daar een paar dagen staan. Elke keer als je hem eruit haalt zal hij het werken waarderen.

Ik heb nu onbedoeld deze methode in een lichte vorm toegepast. Dat maakt wel dat ik blij om te zien dat hij het op de wei naar zijn zin heeft gehad met zijn meisjes en dat het niet per sé fysiek ongemak is. De meeste tijd moet hij toch daar doorbrengen en vind ik het logisch dat hij dat liever doet dan gereden worden. Bovendien komt er zaterdag alweer een merrie bij! Janka is een Schwarzwalder Fuchs (we hebben blijkbaar patent op vossen) van 22. Deze struise dame kent hij al en hij is er een tijdje “samen” mee geweest, voor hij Jenny leerde kennen. De “eenzaamheid” is van korte duur.

zaterdag 26 oktober 2013

Spontaan (het beste van Sweikhuizen met Galen)

Er was mooi weer voorspeld voor vandaag, en wat doe je dan met al die mooie herfstkleuren in een zacht zonnetje? Juist, paard rijden?

Het was alweer een jaar geleden dat we nog eens met Galen waren gaan rijden, hij woont namelijk in Geel in België. http://lightningph.blogspot.nl/2012/08/route-limburgse-kempen-rit-met-galen.html
Vandaag kwam hij naar ons om alle mooie bospaadjes te proberen en dat is goed gelukt, we hebben heerlijk gereden!








zondag 20 oktober 2013

Houden van paarden

"Ik hou van paarden", hoor ik regelmatig iemand zeggen. Ik denk daar dan altijd achteraan: "houdt dat paard daar ook van, dat jij van paarden houdt?"

Wat bedoel ik daarmee?
Bijvoorbeeld: het paard kusjes geven en knuffelen is voor mensen een uiting van liefde, maar voor paarden niet. Sterker nog, die krijgen instinctief een roofdier om de nek waarvan ze alleen maar geleerd hebben om aan dat voor hun vreemde gedrag te wennen.

Nog een voorbeeld: "mijn paard vindt buiten rijden leuk, want dan is hij zo lekker voorwaarts en zet de oortjes erop". Wie zegt dat voorwaarts zijn en de oortjes erop zetten voor het paard een uiting zijn van vrolijkheid of leuk vinden??? Het is een interpretatie van de mens, en je kan maar heel moeilijk bewijzen of dat zo is of niet. Een paard dat ergens iets ziet, doet zijn oren naar voren. En vlot doorlopen kan ook vluchten zijn.

Vindt een paard überhaupt wel eens iets LEUK, vraag ik me wel eens af? Een paard doet zijn ding, mits niet gestoord door de mens: eten en socialiseren met zijn soortgenoten (kort gezegd). Gelukkig voor de mens heeft het paard een gen waardoor ze aan dingen kunnen wennen, waaronder een mens in zijn buurt of op zijn rug (zebra's hebben dat bijv. niet). Maar ergens aan gewend zijn, maakt niet automatisch dat het leuk is. Een paard kan gewend zijn aan 24 uur per dag in een stal opgesloten staan, maar is dat leuk? Ik zeg wel eens, om aan te tonen hoe ver die gewenning kan gaan, dat als je je paard elke dag om 8 uur een klap geeft, hij na een week ervoor klaar staat.

Toch betrap ik mezelf er ook wel eens op, dat ik zeg "dat vindt hij niet leuk". Misschien kun je wel zeggen dat een paard dingen NIET leuk vindt? Dan moet je al weten welke signalen daarvoor zijn. Oren in de nek leggen? Het wit van de ogen zien? Zwaaien met de staart? Noem ze maar op, om nog maar te zwijgen van bokken of steigeren, signalen die aangeven dat je paard het er niet mee eens is. En is dat dan gebrek aan training (lees: gewenning) of doet het ergens pijn?

Ik heb zelf toevallig een erg expressief paard die het me met enige regelmaat duidelijk maakt dat hij liever met zijn meisjes in de wei staat, dan dat hij gereden wordt. Dat ligt natuurlijk aan mij: niet regelmatig genoeg gereden worden en hoogstwaarschijnlijk zit hem vaak iets dwars met die nek van hem. Of ik heb ervoor gezorgd dat hij zich zo gedraagt omdat ik erop reageer als hij me iets probeert te vertellen? Onderschat het vermogen van training niet!

Hou ik dan wel van mijn paard? Dat denk ik wel, misschien is regelmatig rijden niet mijn ding, maar ik probeer er in ieder geval zo goed mogelijk voor te zorgen dat hij zo weinig mogelijk ongemak ervaart en zo veel mogelijk paard kan zijn.

Gisteren ben ik daar niet in geslaagd. Zijn beide vriendinnen zijn verhuisd :(. Wij mensen nemen soms beslissingen voor onze paarden waar ze genoegen mee moeten nemen. Toch heb ik dan buikpijn als ik hem 's nachts hoor roepen omdat hij niet begrijpt waarom ze weg zijn. Hij is niet alleen achter gebleven, hoor, Furi is er ook nog, maar hij roept toch nog maar een keer. Ik hoop dat de dames hem en hun plekje niet zo missen. Komt wel goed hoor, weer iets om aan te wennen!

zaterdag 19 oktober 2013

Mijn trouwe hulp: Whiskey


Zijn broer Fluffy is ondertussen muizen vangen.

Eg en sleep

Van de week maar weer eens met de eg aan de gang...

Daarna vond ik het een goed idee om de sleep eens te nemen en het geheel gelijk te trekken. Verder dan 15 meter kwam ik helaas niet. De sleep zat vol modder en Lightning kwam niet meer verder. De modder er maar weer uit gehaald en omgedraaid. Ik hoop dat het in de wei wel werkt, maar hoe ik de sleep tot daar krijg?? Je tilt hem met 2 personen nauwelijks!   

Clinic Nadieh Haarsma (13 okt)

Het weer leek een beetje tegen te zitten, maar achteraf heeft bijna elke deelnemer het droog gehouden. Ik was na de lunch aan de beurt, dus Lightning mocht nog even grazen. Op het veld stonden oude bekende Klava en zijn halfzus Bambi (die hij niet kende).
Later kwam daar Kaunos nog bij, een ruin en bekende van Bambi. Het was grappig om te zien dat Kaunos vond dan Lightning vooral uit de buurt moest blijven van Bambi. Ze hebben trouwens dezelfde vader, niet dezelfde moeder.

Anyway.... terug naar de les! Trail stond op het programma. Het enige dat er bij Lightning nog te sleutelen valt is het over balken stappen: "klong klong", klinkt het steevast. Daar wist Nadieh wel iets op: de balk hoger leggen zodat hij denkt dat hij zijn voeten altijd moet optillen. Dat werkte super, maar niet erg lang voor onze slimmerik. Het enige dat bij mij nog te sleutelen valt (nou ja, enige...) zijn de lope-overs. Ik vind dat eng. Toch is het een paar keer goed gelukt! Bedankt Nadieh, voor de leerzame dag!

(Inmiddels ligt er in onze "bak" een verhoogde balk. Als ik daar elke keer een paar keer overheen rijd, dan blijft het vast een keer plakken.)

zaterdag 12 oktober 2013

Lespaard

Zaterdag diende Lightning als lespaard om een ruiter kennis te laten maken met een western getraind paard. Hij is er echt wel het paard voor om dingen op uit te proberen, al is doorlopen niet zijn sterkste kant! 

maandag 7 oktober 2013

Wandelen

Vandaag zijn we nog eens gaan wandelen. Dat hadden we al een hele tijd niet meer gedaan, te druk met rijden en in de wei werken. Er was wel een directe aanleiding om het nog eens te doen: afgelopen week zaten we bijna met de koets in de struiken omdat hij weer niet langs een rooster durfde. Rustig aan komen lopen, even laten ruiken en na 5 minuten stond hij er al blazend met 2 voeten op. Nog 10 minuten rond gestapt, erover, erlangs, erover, stoppen, achteruit. Geen probleem! Nog 50x doen en het wordt gewoon.
Met de koets ver uitwijken is echt geen optie!

Stapje voor stapje.

Hij kan het wel! Dappere vent.

Nog even van de zonsondergang genieten.