"Ik hou van paarden", hoor ik regelmatig iemand zeggen. Ik denk daar dan altijd achteraan: "houdt dat paard daar ook van, dat jij van paarden houdt?"
Wat bedoel ik daarmee?
Bijvoorbeeld: het paard kusjes geven en knuffelen is voor mensen een uiting van liefde, maar voor paarden niet. Sterker nog, die krijgen instinctief een roofdier om de nek waarvan ze alleen maar geleerd hebben om aan dat voor hun vreemde gedrag te wennen.
Nog een voorbeeld: "mijn paard vindt buiten rijden leuk, want dan is hij zo lekker voorwaarts en zet de oortjes erop". Wie zegt dat voorwaarts zijn en de oortjes erop zetten voor het paard een uiting zijn van vrolijkheid of leuk vinden??? Het is een interpretatie van de mens, en je kan maar heel moeilijk bewijzen of dat zo is of niet. Een paard dat ergens iets ziet, doet zijn oren naar voren. En vlot doorlopen kan ook vluchten zijn.
Vindt een paard überhaupt wel eens iets LEUK, vraag ik me wel eens af? Een paard doet zijn ding, mits niet gestoord door de mens: eten en socialiseren met zijn soortgenoten (kort gezegd). Gelukkig voor de mens heeft het paard een gen waardoor ze aan dingen kunnen wennen, waaronder een mens in zijn buurt of op zijn rug (zebra's hebben dat bijv. niet). Maar ergens aan gewend zijn, maakt niet automatisch dat het leuk is. Een paard kan gewend zijn aan 24 uur per dag in een stal opgesloten staan, maar is dat leuk? Ik zeg wel eens, om aan te tonen hoe ver die gewenning kan gaan, dat als je je paard elke dag om 8 uur een klap geeft, hij na een week ervoor klaar staat.
Toch betrap ik mezelf er ook wel eens op, dat ik zeg "dat vindt hij niet leuk". Misschien kun je wel zeggen dat een paard dingen NIET leuk vindt? Dan moet je al weten welke signalen daarvoor zijn. Oren in de nek leggen? Het wit van de ogen zien? Zwaaien met de staart? Noem ze maar op, om nog maar te zwijgen van bokken of steigeren, signalen die aangeven dat je paard het er niet mee eens is. En is dat dan gebrek aan training (lees: gewenning) of doet het ergens pijn?
Ik heb zelf toevallig een erg expressief paard die het me met enige regelmaat duidelijk maakt dat hij liever met zijn meisjes in de wei staat, dan dat hij gereden wordt. Dat ligt natuurlijk aan mij: niet regelmatig genoeg gereden worden en hoogstwaarschijnlijk zit hem vaak iets dwars met die nek van hem. Of ik heb ervoor gezorgd dat hij zich zo gedraagt omdat ik erop reageer als hij me iets probeert te vertellen? Onderschat het vermogen van training niet!
Hou ik dan wel van mijn paard? Dat denk ik wel, misschien is regelmatig rijden niet mijn ding, maar ik probeer er in ieder geval zo goed mogelijk voor te zorgen dat hij zo weinig mogelijk ongemak ervaart en zo veel mogelijk paard kan zijn.
Gisteren ben ik daar niet in geslaagd. Zijn beide vriendinnen zijn verhuisd :(. Wij mensen nemen soms beslissingen voor onze paarden waar ze genoegen mee moeten nemen. Toch heb ik dan buikpijn als ik hem 's nachts hoor roepen omdat hij niet begrijpt waarom ze weg zijn. Hij is niet alleen achter gebleven, hoor, Furi is er ook nog, maar hij roept toch nog maar een keer. Ik hoop dat de dames hem en hun plekje niet zo missen. Komt wel goed hoor, weer iets om aan te wennen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten