vrijdag 30 juli 2010

Paardendag

Woensdag heerlijk paardendag. Om half 11 les op Lance, daarvoor nog naar Lightning voor zijn oefeningen en erna naar Olivier voor les op King. Het is heerlijk om de vooruitgang te merken van het rijden op verschillende paarden. Lance is zowieso al eens 10 cm groter dan King, maar ook veel lomper. Balken zijn er om op te gaan staan, toch? Wijken voor het been doet hij alleen als je sporen aanhebt. King is veel gevoeliger, maar dan ook sneller gepikeerd. King zit heerlijk in draf, maar zijn galop is lastiger. Bij Lance is het precies andersom. Met Lance rij ik "all round" en met King "reining". Beiden zijn ze erg lief, rustig, 4 jaar oud, goed doorgereden en fijn "broke".

Lance
King

dinsdag 27 juli 2010

zaterdag 24 juli 2010

Ardennen

We moesten van avontuurlijk rijden houden was ons verteld. Het was een georganiseerde rit in de Ardennen van 6 uur. Zou toch wel meevallen?? Ik had beter moeten weten. Na een uur zat de paniek er al goed in en keerden we weer terug naar het basiskamp. Ik ben het zo zat, ik keer gewoon niet meer om. Paniek of geen paniek. Dan donder ik er maar af. Boos op mezelf, beledigd en een smak geld lichter voor niks. Er was ook nog niks aan de hand. Lekker galopje, ik had een super braaf  paardje dat zich gemakkelijk liet rijden en hij zat nog heerlijk ook.

Buiten dat hadden we dus fijne paarden om mee te gaan. Ik een anglo-arabier van 17 (links), mijn vriendin een zwangere buckskin paint (midden). Het kudde instinct zat er wel heel erg in. Voorop liepen de paarden goed door. Daarachter twee kleine pony's die steeds moesten bijdribbelen. Dus gingen de paarden daarachter ook maar in draf en de onze dus ook. Een groep van 9, dus dat was stap - dribbel, stap - dribbel, stap - dribbel, stap - dribbel, stap - dribbel, stap - dribbel, stap - dribbel, stap - dribbel. Ik werd er redelijk geïrriteerd van en de spanning bouwde zich op... De gids wist van geen ophouden en was geenszins van plan met wie dan ook rekening te houden. Tja, klantvriendelijk zijn ze daar kennelijk niet.  
Eenmaal terug kregen we ook nog de wind van voren van de vrouw des huizes. Toen was ik er klaar mee en zijn we maar weer gegaan. Voor de paarden ga ik terug, voor de mensen niet.

donderdag 22 juli 2010

Dikke maatjes

De eerste week hebben ze elkaar de weide uit gevochten en nu roepen ze naar elkaar. 
Knuffel, knuffel :)

zondag 18 juli 2010

Stormschade

Ik was blij dat ze buiten stonden. Maandag waaide een tak van de boom op het huisje, woensdag een andere tak. Toen was de hint duidelijk en hebben ze de hele boom maar omgezaagd.

zaterdag 17 juli 2010

CHIO

Alsof we vandaag nog niet genoeg gelopen hadden van hindernis naar hindernis op het CHIO in Aken, ben ik nog maar even met Lightning in het bos "heuveltje op - heuveltje af" gaan doen.
Het CHIO was spannend: alleen al van het kijken naar eventing (cross) krijg je last van plaatsvervangende zenuwen. Het OH en AAH van het publiek als het bijna mis gaat is ook grappig. Daarna de marathon: ook spectaculair om te zien hoe ze daar met 4 paarden en koets met 3 man door die krappe hindernissen vliegen.
Foto's volgen.

donderdag 15 juli 2010

Toon helpt met longeren


En doorlopen dat ie doet als je met de zweep overweg kan.
Hij loopt aan de dubbele lijnen, maar dat zie je niet op de foto.

Les op Lance


Gisteren weer les op Lance. Door de les van de vorige week kon ik makkelijker stoppen met hem en gingen de overgangen veel beter. We hebben ons dit keer gericht op mijn concentratie. Elk moment, 100% van de tijd opletten: loopt hij mooi rond, wat ben ik aan het doen, maak de draai af, gebruik die impuls voor een voorwaarste overgang, gebruik zijn weerstand in je voordeel, TRAIN je paard. Concentratie, discipline, consequent. Ik dacht altijd al dat paardrijden moeilijk was. Kwam meer omdat ik mezelf in de weg zat. Ik had verwacht dat het makkelijker zou worden naarmate ik beter werd. Niet dus. Paarden: een eindeloze uitdaging – echt iets voor mij!

dinsdag 13 juli 2010

Tweewieler

Maandag was ik nog eens met Haflinger Nicky voor de tweewieler door het Limburgse landschap. Nicky had twee standen: langzaam of knallen. Laat maar gaan Nikcy, dat gaat geweldig op zo'n tweewieler. Ik heb daar zo'n plezier van, gillen als in de achtbaan. Zo voelt het ook wel een beetje als ze met z'n tweeën op dat karretje achter een stormende Haflinger aan hangt. Jammer alleen van de vele beesten. Mond dicht houden en hopen dat je niet gestoken wordt.
(Dom dom, geen foto.)

vrijdag 9 juli 2010

Beter

Met Lightning is er de laatste dagen veel vooruitgang te zien. Hij begint zijn achterhand te gebruiken, al schrikt hij wel nog van zichzelf als hij het doet. Ik ben begonnen met longeerwerk aan de dubbele lijnen. Gelukkig hoef ik nu met deze aanhoudende hitte niet veel met hem te doen. Hij geniet van zijn vakantie.

donderdag 8 juli 2010

Veel geleerd

Gisteren had ik les van Olivier van den Berg op aanraden van de fysiotherapeut. Hij zou goed zijn in het zien wat de ruiter anders moet doen. Het is best een eindje rijden, maar ik vond het de investering wel waard. Totdat ik daar kwam. Mijn eerste indruk gaf me geen goed gevoel. Trots op je sportstal? Prima, maar wat vinden die paarden daarvan? Ook voor mezelf had ik een beetje het idee dat ik als “niet reiner” niet mee kon doen.
Maar dat is allemaal waarschijnlijk veel te filosofisch voor een gewone les. Dus ik zei tegen mezelf: “ga nu maar gewoon rijden!” En het was 100% waar wat er voorspeld was. Ik heb in 1 uur nog nooit zoveel vooruitgang gemaakt. Hij zag alles. Foetelen was niet aan de orde. Werd ik gespannen, paardje liep niet meer. Hulp geven, maar niet loslaten – hij had het gezien. Het werkte super. Tegen het einde kon ik zelfs stoppen in draf zonder voorover te vallen. Ik heb echt goed kunnen voelen hoe het zou moeten, al was het maar af en toe. Het mooie was ook dat dit paardje het ook simpelweg niet deed als ik niet consequent was. Een betere leermeester kun je niet hebben. Vooraf had hij me wel gewaarschuwd. We moesten maar even kijken of het wel zou klikken met dit paard. O-O! Ik heb maar niet gevraagd wat hij dan deed. Maar voor mij was hij erg braaf.
Het paardje was een 4 jarige bruine ruin. Klaar voor de reining en zelfs al geshowd. De eigenaresse vond het goed dat ik erop reed. Ik vond hem wel een Burnt Starlight (bekende reining hengst) uitstraling hebben en hij bleek er een zoon van te zijn. Leuk dat je dat toch vaak kunt herkennen. Het is altijd zo gek om op paarden te rijden die hun nek kunnen bewegen. Moderne sport gefokte Quarters zijn eleganter en zo hebben ze dan ineens een smalle flexibele hals met relatief grote oren. Groot verschil ten opzichte van stock type Lightning met zijn stijve dikke nek.
Foto in bericht hieronder.

Veel geleerd


Op dit fijne paardje.