Gisteren had ik les van Olivier van den Berg op aanraden van de fysiotherapeut. Hij zou goed zijn in het zien wat de ruiter anders moet doen. Het is best een eindje rijden, maar ik vond het de investering wel waard. Totdat ik daar kwam. Mijn eerste indruk gaf me geen goed gevoel. Trots op je sportstal? Prima, maar wat vinden die paarden daarvan? Ook voor mezelf had ik een beetje het idee dat ik als “niet reiner” niet mee kon doen.
Maar dat is allemaal waarschijnlijk veel te filosofisch voor een gewone les. Dus ik zei tegen mezelf: “ga nu maar gewoon rijden!” En het was 100% waar wat er voorspeld was. Ik heb in 1 uur nog nooit zoveel vooruitgang gemaakt. Hij zag alles. Foetelen was niet aan de orde. Werd ik gespannen, paardje liep niet meer. Hulp geven, maar niet loslaten – hij had het gezien. Het werkte super. Tegen het einde kon ik zelfs stoppen in draf zonder voorover te vallen. Ik heb echt goed kunnen voelen hoe het zou moeten, al was het maar af en toe. Het mooie was ook dat dit paardje het ook simpelweg niet deed als ik niet consequent was. Een betere leermeester kun je niet hebben. Vooraf had hij me wel gewaarschuwd. We moesten maar even kijken of het wel zou klikken met dit paard. O-O! Ik heb maar niet gevraagd wat hij dan deed. Maar voor mij was hij erg braaf.
Het paardje was een 4 jarige bruine ruin. Klaar voor de reining en zelfs al geshowd. De eigenaresse vond het goed dat ik erop reed. Ik vond hem wel een Burnt Starlight (bekende reining hengst) uitstraling hebben en hij bleek er een zoon van te zijn. Leuk dat je dat toch vaak kunt herkennen. Het is altijd zo gek om op paarden te rijden die hun nek kunnen bewegen. Moderne sport gefokte Quarters zijn eleganter en zo hebben ze dan ineens een smalle flexibele hals met relatief grote oren. Groot verschil ten opzichte van stock type Lightning met zijn stijve dikke nek.
Foto in bericht hieronder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten