zondag 29 september 2013

Zondag

Wat doet iemand die zijn paard thuis heeft staan op zondag?

's Morgens:
een heerlijk ritje met de koets maken door het Limburgse landschap

's Middags:
roosters maken voor de hooibakken om "Tasmanian Devil" Reata iets af te remmen.
best trots op mezelf!
test: goedgekeurd!


kan ik die camera ook eten?

's Avonds:
bloggen...

NK Paint Horses 2013

Vorig jaar hebben we overgeslagen nadat we in 2010 en 2011 naar het NK waren geweest. Dit jaar waren we er weer bij. Alle "in hand" onderdelen waren op zaterdag, dus hoefden we maar één dag te gaan. Onder zadel hebben we nog geen NK niveau...

Toevallig kwam ik een oud stalgenootje tegen op de wedstrijd in Wanroij (DWRF). Zij heeft een black overo paint merrie (Sioux) en wilde ook graag showen, maar heeft geen vervoer. Het was een puzzel, maar met mijn auto, haar geleende trailer en haar vriend's rijbewijs, konden we toch samen gaan! Iedereen blij.

Lightning en Sioux kenden elkaar niet en zij had zoiets van "hiiii!". Merries, hè? Beiden vrij kort vastgezet en op naar Nieuwegein.
Nog even snel de achterkant wassen!

Wij zijn er klaar voor :)

Halter

Sioux en Lightning

Line up van de Showmanship: Lightning links, Sioux rechts

Sjoen bajke :D

De halter ging voor ons beiden niet zo geweldig. Ik had alle tips van de jury toegepast, maar we werden niet geplaatst (normaal eindigt hij ergens middenin). Die tips gaan dus weer de deur uit! "Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg", was mijn motto gisteren! Ook in de showmanship probeerde ik tè hard mijn best te doen. Van gekkigheid wist ik niet meer naar wie ik nu moest knikken en waar ik moest staan, waardoor ik als een soort onzekere knikkende tot 3 keer toe aan de verkeerde kant stond! Er waren 11 deelnemers (dacht ik) en we werden toch nog 5e. Met zulke grove fouten moest de rest dan nog wel nestjes zijn gegaan. Ik zal de video op ons YouTube kanaal zetten.

Sioux vond het erg spannend en wilde haar figuren niet doen. Ze draafde niet mee en ging in plaats daarvan de lucht in. Oei!

Daarna was het nog vrij lang wachten voor de in hand trail. Dat ging heel aardig op wat "klong klong" na. Dat geluid hoor ik altijd als Lightning over balken gaat. Na afloop vertelde de jury ons dat als je als leider van je paard in of uit de figuur stapt, je dan strafpunten krijgt :(. Dat was duur, dacht ik toen. We werden 3e en 4e geplaatst. Best netjes. Ook Sioux verbeterde zichtbaar en liep heel ontspannen en soepel rond het parcours.

Allemaal erg moe en niet zo heel erg voldaan, gingen we weer naar huis. We hebben een gezellige dag gehad en weer veel paarden met vlekken gezien :D. Tussendoor kon ik het nog even niet laten om een keel op te zetten tegen iemand die zijn paard met een leren band hard op zijn neus sloeg! Het paard beet, volgens hen. Prima dat je hem dan corrigeert, maar van mij mag dat paard de volgende keer harder bijten! Misschien proberen ze dan een iets minder zware straf :s.

de dag erna, lekker slapen in je (open) stal
het wit zit er nog op ;)

zaterdag 21 september 2013

woensdag 18 september 2013

Een beetje tè geliefd...

Reata is hengstig. Lightning heeft nauwelijks interesse in half zus Jenny als ze hengstig is, maar met Reata weet hij wel raad!

Vanmorgen vroeg ik me al af waarom Reata modder plekken op haar rug en zij had. Nu weet ik waarom: Lightning is aan het kleien geweest ;). Niet zo handig.... nu slapen de tortelduifjes, dus het is even rustig.

Hier is de link naar de video op YouTube. Met opzet plaats ik de video niet hier direct, voor als er mensen zijn die dit liever niet zien...
Video Lighting dekt Reata

PS: Lightning is ècht een ruin, dus hier komen geen veulentjes van.

Van gevreesd naar geliefd


Was Reata in de lente nog een paard waarvoor iedereen aan de kant ging, nu heeft ze zich ontpopt tot allemansvriend, Alles moest voor haar wijken, als je met eten kwam, maar ook als je je paard uit de wei wilde halen: andere paarden, mensen, honden en zelfs de katten zetten het op een lopen. We namen uit veiligheid de zweep mee de wei in en vreesden voor de omheining. 

Ze is daarna weer in training gegaan en kwam begin september terug. Ondanks dat ze elkaar al kenden, hebben we ze voorzichtig geïntroduceerd. Wat het precies geweest is, kan ze niet zeggen, maar ze is lief tegen iedereen. We maken met een blij gezicht en een beetje ongeloof foto's van iedereen waarmee ze samen eet en knuffelt (zelfs de kat). Ze staan vaak met z'n drieën in de stal of samen te eten. Vanmorgen mocht ook Furi samen met haar eten :D

dinsdag 10 september 2013

Ruiterroute Schinnen

Ondertussen jaren geleden stond ik op een stal bij een boer die de koeien had ingeruild voor paarden. Toen was ik nog erg onzeker om te rijden en deed mijn eerste stapjes (alleen) op buitenrit. De boer reed zelf ook paard en was daar in mijn ogen erg avontuurlijk in. Hij vertelde over lange ritten over mooie paden door dichte bossen. Daar droomde ik toen alleen nog maar van.

Een route die hij beschreef, ging over een brug over de snelweg, door de bossen van Schinnen, over een zandpad dat 3 km lang zou zijn. Tot aan en zelfs iets over die brug ben ik ooit nog wel geweest (http://lightningph.blogspot.nl/2009/09/zo-braaf.html), maar daarna vond ik de weg niet en ging terug.

Inmiddels wonen we midden tussen de ruiterroutes van Schinnen en heb ik (nog steeds na enig zoekwerk te paard en op de fiets) vorige week het pad gevonden. Het was inderdaad een vrij lang zandpad, lekker breed en langs de beek. Erg mooi! Ik kon niet wachten om te gaan. Zondag gingen we met Lightning en Furi op weg. Eerst hier de berg af, dan een mooi maar niet zo fijn pad (steentjes), dan langs de beek over of onder de brug door, langs de stroopfabriek, langs de school, en dan is het er! De moeite wel waard en daar gingen we dan eindelijk! Nu nog een keer langs het strand rijden en dan is mijn lijstje afgevinkt.   

vrijdag 6 september 2013

Onderzoek bij de Bosdreef

Een tijdje geleden had Lightning last van neusbloedingen. De dierenarts constateerde toen een ethmoïdaal hematoom na endoscopie. Ook ik zag de roze bult in zijn neus. Ik bracht het ook meteen hoopvol in verband met zijn hoofdschudden, immers een hematoom is te opereren, gissen naar de oorzaak van hoofdschudden niet.

Woensdag trok ik bezorgd met Lightning naar de Bosdreef in Moerbeke, een rit van dik 2 uur. Hij stond ingepland voor een vooronderzoek en zou dan waarschijnlijk daar blijven om de volgende ochtend geopereerd te worden. De endoscopie liet hij zich rustig ondergaan, maar er waren geen abnormaliteiten te zien. Die dikke roze bult was er (rechts toch behoorlijk groter dan links), maar dat was blijkbaar een normale structuur in de neus van een paard. Het is me ontgaan wat het precies was. De hele toegankelijke inhoud van zijn hoofd werd nagepluisd, maar er was niks abnormaals te vinden.

Sinusgebied
Daarna werd er nog een röntgenfoto gemaakt van het “sinusgebied”. Omdat we toch daar waren, wilde ik dan ook nog wel een goede foto hebben van zijn nek. Dat is iets dat ik namelijk steeds opnieuw moet uitleggen omdat geen deskundige zonder foto gelooft dat hij zijn nek ooit gebroken heeft (en nog recht staat!). Ik heb wel een foto, maar dat is een “echte” en die is niet (meer) zo duidelijk.

De eindconclusie is dat hij geen hematoom heeft (die zijn schijnbaar groenig om te zien, niet roze). De dierenarts was hier erg blij mee en gaf aan dat de operatie toch wel risicovol is en de kans op terugkeer aanwezig. Eventuele medicatie is ook heftig. “Neem maar liever dat hoofdschudden”, was zijn mening. Ik ben in ieder geval erg blij dat hij gewoon gezond is en dat ik hem weer mee mocht nemen. Voor het hoofdschudden zoeken we verder!

Om nog even op zijn hals terug te komen. In de link staat een normale hals, op de foto die van Lightning. De eerste wervel (rechts) is sowieso anders van vorm dan de tweede, maar zou twee gewrichten moeten hebben: een om te knikken en een om te draaien. De laatste is aan elkaar gegroeid. De dierenarts was er wel van onder de indruk en zei dat deze foto materiaal voor lezingen was! Een wonder dat hij er bijna niks aan overgehouden heeft, hij kan alleen zijn hoofd niet draaien en door een beperkte doorgang voor zenuwen en bloed naar achteren toe, kan hij nog wel eens struikelen! De vergroeiing is stabiel en het zou niet meer erger worden. Hier wordt hij oud mee :).
Foto normale halswervels.

Halswervels C1 en C2 Lightning (hoofd rechts)

woensdag 4 september 2013

Vrede in de wei

Afgelopen zaterdag kwam Reata weer terug naar ons. De eerste dagen hebben we haar samen met Jenny apart gehouden om gedonder te voorkomen omdat het de vorige keer niet zonder slag of stoot gegaan is. Eerst was ze hengstig en reageerden Lightning en Reata erg op elkaar door het hek. Nog maar even wachten dus. Vanmorgen heb ik de twee groepjes weer samen gelaten en dat verliep erg leuk.

Ondanks dat ik hooi had gegeven, liep Furi meteen naar Reata toe die daar lief op reageerde.Ik kreeg het erg gewoon warm van, het was zo leuk en lief om te zien.
Hey homie, daar ben ik weer!

Zo stonden ze na 2 minuten, de drie dames samen. Laat die vent maar staan!

Reata ging op onderzoek uit en vond meer hooibakken. Dat Lightning daar ook bij stond, was geen probleem.

Ik vind jou ook nog leuk hoor Jenny!

Reata gaat op onderzoek, maar Furi gaat mee!

maandag 2 september 2013

Clubkampioenschappen Houtem

Twee wedstrijden in één week! Op woensdag het DWRF en op zondag de clubkampioenschappen van de club waar ik lid van ben. We hebben daar best veel western ruiters en er waren maar liefst 9 deelnemers in het western onderdeel. Springen en dressuur waren eerder op de dag ook vertegenwoordigd, maar daar hebben we ons dit jaar niet aan gewaagd.

We kregen een trail proef voorgeschoteld en Lightning deed zijn ding :D. Buiten het aantikken van de nodige balken (hoe leer je je paard dat af?), deed hij alles erg goed. De score was 70 en we werden er 2e mee. We wonnen een trofee en een hoofdstel. 

Het was een gezellige middag met allemaal western paarden bij elkaar. Iedereen had zich moeite gedaan om er mooi op te staan. Ook was er een halfzus van Lightning en probeerde hij een Appaloosa (?) merrie te versieren.

Voor de geïnteresseerden is hier de link naar de website:
RV St. Gerlach

Lintjesregen (APHA @DWRF)


Afgelopen woensdag de regular APHA dag van het DWRF (Dutch Western Riding Festival) in Wanroij.





De dag van te voren begin ik al druk: paard wassen, zadels en hoofdstellen poetsen, alles in de auto laden.... 







komen we daar aan... sta ik gewoon alleen in de Halter en Showmanship. De verdere startlijsten zagen er niet meer belovend uit.

Mijn eerste reactie was: "ik ga wel weer naar huis, dit heeft geen zin". Het is voor iedereen jammer, de paar deelnemers en de organisatie ook. Ik besloot om er maar het beste van te maken en van de gelegenheid gebruik te maken om in een mooie bak te oefenen. 

Ik zag al snel een bekende en overtuigde haar om in te schijven voor de Showmanship. Zo was ik daar al niet meer alleen. We deden een nette proef (en alwéér moest ik hem achter me aan slepen!), maar de verkeerde, dus werden we 2e geplaatst.

Omdat er zoveel tijd over was, kregen we na de Halter een clinic. Zo werd ons door de jury uitgelegd wat we beter konden doen. Héél leerzaam en uniek! Over de showmanship mochten we ook vragen stellen en hebben we het inspectie stukje gedaan waarbij de jury om jou en je paard heen loopt. Blijk ik gewoon verkeerd te staan. Ik richt me op de jury i.p.v. het paard en sta te dichtbij. Zo heb ik geen ruimte om om te stappen :s. Tja, daar liep ik ook steeds tegen aan! Geen idee hoe ik aan die slechte gewoonte gekomen ben, maar zo leren we steeds bij.

Daarna was de HUS (Hunter under Saddle). Daar was ik ook alleen, dus schreef ik me om naar de open waar ook maar een deelnemer was. Lightning liep niet zo lekker en gooide wat met zijn hoofd in de overgangen. Verder viel me wel op dat hij qua tempo net loopt zoals die anderen. Daar werden we ook 2e geplaatst.

Verder naar de Western Pleasure. Helaas moest ik hem echt trainen, maar dat vind ik op dit moment niet zo erg. Zijn tempo was wel goed en hij liep best verzameld. Achteraf zei de jury ook: "he needs to be more broke in the bridle, but he's a good mover". Daar was ik erg blij mee. We (de 2 deelnemers) hadden een deelnemer die voor de Reining en Horsemanship kwam gevraagd om ook mee te doen en dat deed hij. Leuk voor hem won hij ook. Zijn paardje liep ook mooi en hij won daarna ook de Horsemanship. Daar werden Lightning en ik 2e. Alle drie de deelnemers liepen een vergelijkbare proef, waarbij ik weer dezelfde opmerking kreeg. Ook zat er een wissel in die we nog niet kunnen. De 3e had helaas een verkeerde galop.

Als laatste was er nog de trail waar we weer met 2 waren. Alle hindernissen waren van olifantenmateriaal. Super dikke balken en een loodzwaar hek. We gingen overal vrij soepel doorheen, op de lope-overs na en de krappe bochten in de draf. Ook van de L hebben we een V gemaakt ;). Een lichte aarzeling voor de brug en klaar waren we. Helaas was het paard van de andere deelnemer bang voor het hek. Wij wonnen zo deze trail en hebben een paar kleine puntjes mee naar huis en een ENORME berg linten.

Bij al die linten had ik wel een vreemd gevoel. Moet ik daar blij mee zijn? Vier linten, een sjerp en een beeldje om als enige deelnemer in de Halter van jezelf te winnen? Hang ik die nu op? Onze naam staat er ook op. Prachtig natuurlijk, maar ik vind het zo zonde... Al met al heb ik 14 linten, 2 sjerpen en 2 beeldjes mee naar huis genomen!! Het zag eruit alsof we minstens wereldkampioen waren.
Och, niet zo zeuren! We hebben een leuke en leerzame dag gehad.



zondag 1 september 2013

Verliefd


Reata is terug in Sweikhuizen. Dit keer verloopt het anders: ze is hengstig!