Ik hoopte dat ze Roxy zou wegjagen door de pijn rondom haar uier, maar de hormonen bleken sterker dan de pijn. Ze heeft 4 gapende wonden waar het wondvocht uit drupt (wonden van tumoren groeien blijkbaar niet dicht en moeten opdrogen), de grootste van ongeveer 10 cm! Daar mag Roxy niet aankomen, dus helaas gaan ze een tijdje LAT-ten.
Voor de gelegenheid gingen ze op twee weiden naast elkaar en dat ging prima. Doordat het tussenstuk pas is ingezaaid, breng ik ze daar aan de hand heen. Dat brengen en halen gaf flinke stress, maar eenmaal naast elkaar gaat prima. Lightning maakt nog het meeste drama, hij graaft frustratiegaten naast het hek!
Nu staan ze in de paddock met een draadje (3 lagen breed lint) ertussen, zodat ze allemaal hooi en een stuk stal hebben. Roxy en Vicky waren onrustig toen ik Lightning bij Misty had gezet, dus hij staat nu weer bij de meisjes. Op een "Roxy meets electric fence" paniekmoment na, waarbij ze bijna over de hooibakken sprong, gaat het tot nu toe goed.
Je merkt dat ze uit hun doen zijn. Wat een stress.... Ik moest lachen toen een collega vroeg: "ga je nog wat leuks doen dit weekend?" "Haha, ik ben bang van niet!" Tijd heelt de meeste wonden, dus nog een paar weken geduld hebben en dan is alles weer bij het oude. Begin januari moet ze nog een keer terug voor een 2e behandeling met cisplatin (de chemo).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten