dinsdag 10 november 2015

Holistisch paardrijden?

Dit stukje heb ik een tijdje geleden al geschreven na aanleiding van een bezoek van deze zomer aan de goeroe van het recht richten: Antoine de Bodt, in een poging het een plaats te geven.

Holistisch paardrijden? De ene trainer richt zich op Horsemanship (Ray Hunt etc.) en een betere band met je paard door te trainen vanuit het gezichtspunt van het paard (GEDRAG t.o.v. MENSEN), de ander kijkt puur naar hoe het eruit moet zien (TECHNIEK), nog een ander richt zich op de ruiter bij bijvoorbeeld centered riding (RUITER) en dan nu de missende schakel?: kijken naar de manier van bewegen van het paard (GEZONDHEID).

Ik ben ervan overtuigd dat bijvoorbeeld Antoine de Bodt, waar ik bij Galen mocht kijken naar zijn training in recht richten, die andere drie aspecten in orde heeft. Hij is zich daar dan òf niet van bewust, òf hij vindt het niet belangrijk om over te dragen. Ik weet ook zeker dat de paarden van mijn instructrice bijvoorbeeld perfect recht gericht zijn, ondanks dat zij zich richt op techniek en ze nog nooit bij Antoine was. Zij rijdt zeker centered en zal een paard nooit kwaad doen. Toch is er geen trainer die het allemaal aanbiedt.

Èn er is nòg een aspect dat ik mis: de aard van het paard! Wat bedoel ik daarmee? Hoe is je paard van nature? Hoe gedraagt hij zich als jij er niet bij bent? Paarden ervaren de minste stress als ze in kudde verband op een wei mogen staan (bijvoorbeeld). Let ook tijdens het rijden goed op de signalen die je paard geeft: zwiept hij met zijn staart, is er verzet, etc.? Ik moet zeggen dat er daar wel wat aan schortte: de paarden stonden alleen in een weitje of stal en de paarden daar vertoonden toch wat “probleemgedrag”: heen en weer rennen in de wei, hinniken, nerveus met de mond onder druk van de sperriem, etc.

Nu ik dit allemaal opschrijf, valt het kwartje: bekijk het vanuit de WETENSCHAP! Ik wilde eerst schrijven dat als je al de vier de schakels die ik hierboven beschrijf in orde hebt, je alles voor elkaar hebt. Ik dacht inderdaad de ontbrekende schakel gevonden te hebben. Toen besefte ik dat geen enkele van die aspecten zich afvraagt hoe het paard in wezen is, zelfs die van Horsemanship niet. Ook Ray Hunt’s paarden stonden soms alleen in een paddock! En ook hij vroeg zich niet af of het zadel wel paste. Hij had zoveel gevoel voor paarden dat hij automatisch reageerde op stress onder de man, maar wist niet waaròm zijn paarden zo goed luisterden. Ik merk zelfs in de boeken van Marc Rashid, die de aard van het paard toch echt meeneemt in zijn training, dat hij af en toe de plank misslaat. Een paard dat als 3 jarige uit een kudde wordt gehaald op een wei van 25 ha en dan achterom alleen in een paddock komt te staan gaat in paniek raken. Logisch, toch? Geen wonder dat hij dan vreemd gedrag vertoont, daar is de door hem vermoede inteelt niet de oorzaak van. De wetenschap kan dat wel uitleggen. Die geeft ook bewijs van hun bevindingen en is vaak verrassend simpel. Wetenschap kan ook uitleggen waarom paarden leren zoals ze leren en als jij dat begrijpt, je ze ook alles kunt leren. Het risico van wetenschap is dat mensen afhaken bij het idee alleen al. Daarom kun je je ook niet veroorloven om alleen daarin te blijven hangen.

En dan ben ik toch weer terug bij af: blijf open staan voor alle aspecten! Zie wetenschap als een vijfde aspect of een die alles bijeenbrengt: het doet er niet toe. Het gaat erom dat als we met z’n allen proberen te blijven leren, het onze paarden ten goede zal komen. We willen toch het beste voor ze? Een natuurtalent zal ik niet worden, maar meer dan het blijven proberen kan ik niet voor ze doen!

Het wordt tijd voor mijn eigen aspect: het filosofische!
(Nu haken er lezers voorgoed af ;p)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten