EK 2017

Zo, het mag er eindelijk eens van komen... een verslag over het EK 2017 dat eind augustus plaatsvond in Kreuth, Beieren. Het zou Lightning's laatste western wedstrijd zijn.

Vooraf had ik al flinke ergernis omdat ik uit mijn showmanshippakje gegroeid was. Ik had een nieuw besteld om zelf op te leuken, maar de dame die moest leveren had twee weken voor de show de bestelling de deur nog niet uitgedaan, ondanks dat ik erg duidelijk was ;). Snel snel dan maar een goedkoop gewoon pak besteld dat gelukkig paste en daar een paar steentjes op geplakt.

Vrijdag:
Het paard werd gewassen, alles ingepakt en we vertrokken op weg. Ik had erg tegen de reis opgezien, tussen de 8-10 uur in m'n eentje met trailer op de weg.... en ik had een tussenstop gepland. Lightning zou slapen op een pensionstal bij Frankfurt en ik in een nabijgelegen Gasthof. Lightning had een mooie plek bij een vriendelijke meneer en ik hoefde er niet eens voor te betalen! Ikzelf trof een spookhuis :(. We hebben het overleefd, maar ik had een betere avond gehad als ik gewoon was doorgereden.

Zaterdag gingen we weer op weg en we kwamen zonder oponthoud aan in Kreuth. Het was de afgelopen dagen 30 graden in Duitsland, dus gelukkig stonden we niet in de file. Na aankomst mocht Lightning even in de stal, in een houten gebouw dat de hitte buiten hield en een goed klimaat had. Hij stond gelukkig vlak bij de deur. We kwamen al snel vele bekenden tegen en na een wandeling met Lightning mocht hij meteen aan het werk. Ik had hem namelijk uitgeleend. Een jeugdruiter uit Israël (Yael) zou ook op hem rijden. Zij kunnen hun paarden niet zo makkelijk meenemen en aangezien zij een onzekere beginnende ruiter was, was Lightning een goede match. Gelukkig was ze een van de weinigen die Engels sprak. Op zondag moest ze al meteen showen, dus zaterdag was de enige mogelijkheid om aan elkaar te wennen. Ik deed e.e.a. voor en warmde hem op. Ze reed prima, maar uit angst trok ze hem soms onverwacht en hard aan zijn mond. Daar was ik niet zo van gediend, maar ze sloeg dicht als ik er iets van zei.

Hij plukt bloemetjes voor me ;)

Vicky was er ook met de hele familie, zowel mens als paard. Echt leuk dat ze er was, ik had het niet voor elkaar gekregen...

Dit leuke paardje is ook een dochter van Misty

Zondag was de eerste wedstrijddag en ik mocht eerst in de Amateur Ranch Riding. Het ging netjes en correct we haalden een 10e plaats! We hadden scores tussen 67-68,5 waar ik heel tevreden mee was. Iemand zei me "als het toch je laatste show is, dan laat het eens wat knallen!". Dat was niet de eerste keer dat ik het hoorde, dus ik besloot om dat te doen in de Open Ranch Riding. Helaas is dat niet iets waar ze in de Ranch Riding op zitten te wachten en ik verloor ook nog eens de fijne controle om de proef precies te rijden. We werden niet geplaatst en hadden scores tussen de 50-60. Naar mijn eigen gevoel luisteren...

Fans kijken thuis mee, zo leuk!

Ranch Riding

Tussen mijn twee proeven in mocht Yael de Jeugd Ranch Riding rijden en dat ging ook heel netjes. Ze haalden de 6e plaats!

Yael in Ranch Riding

Maandag was het de eerste dag van Showmanship voor Novice Amateur (ja, dat zijn we nog steeds) en Novice Youth. Er waren 38 deelnemers bij de Novice Amateur, dus dat was enorm! De proef ging netjes, maar niet 100% perfect en dan ben je niet bij de eerste 10.... Dit gold ook voor Yael, die zichtbaar teleurgesteld was. Ik was tevreden, we hadden het voor ons niveau op dat moment niet beter kunnen doen en we eindigden ergens halverwege het deelnemersveld (bij één jury 7e met 84,5 punten). Hij mag tijdens de draai zijn achtervoeten niet verzetten, maar door zijn artrose lukt hem dat niet meer, dus dat levert ons een bende strafpunten op. Ook mijn presentatie mag wat zelfverzekerder, waardoor ik veel punten verlies.

Voor Lightning was het een ontspannende en leuke dag, hij hoefde niet onder zadel. Tot zijn grote verbazing (zijn ogen vielen bijna uit z'n hoofd) zag hij tijdens het wassen Vicky voorbij komen. De rest van de dag keek hij intens om zich heen, maar hij zag haar niet meer. Ik wist niet of het beter was om het te voorkomen of ze juist even samen te laten, dus ik liet het van het toeval afhangen.

Dinsdag was er weer showmanship, maar nu voor de Amateurs. Dit ging super tot hij tijdens de voorlaatste draai moest mesten en eruit liep. Het niveau was erg hoog en ik eindigde ergens achteraan. Mijn scores liepen bij de 5 jury's uiteen van 31 tot 85! Tja... Aan het einde van de dag was het de beurt aan Yael die graag horsemanship wilde doen. Lightning vindt dit moeilijk, en zij kwam zelf niet goed weg met haar hulpen. Hij probeerde te doen wat de bedoeling was. "Ik moet draaien, toch?" en draaide ongeveer ;). Hij deed alles, maar werd niet geplaatst (bij de 1e 10).
Tussendoor had Yeal ook nog les gehad in trail, ze moest toch wat oefenen en warm rijden. Het ging prima, hij deed heel rustig met haar. Ze had nog steeds de neiging om plotseling te trekken, dus ik gaf dat aan, maar ze leek het niet te begrijpen.

Inspectie bij Showmanship

We staan er toch netje op, al zeg ik het zelf

Woensdag had hij eigenlijk vrij, maar ik besloot om 's avonds toch even te rijden. Hij was zo gespannen geworden van al dat getrek, dat ik hem even gerust wilde stellen. Dat lukte goed, met mentale steun van een andere ruiter op show. Het is een emotionele week, vol stress en waar het lijkt dat je tussendoor veel tijd hebt, zit je veel te wachten en loop je kilometers op en neer van stal naar hal naar auto (vaak in spanning). Gelukkig zijn er veel anderen daar die ik goed ken, waar je steun aan hebt. Toch had ik regelmatig een inzinking en was ik blij dat er genoeg plekken waren om me even (met Lightning) terug te trekken. We hebben veel gewandeld zodat hij ook lekker kon grazen. Er was helaas weinig tijd/gelegenheid over tot ontspanning en van bijkletsen is weinig terecht gekomen. Ik was erg blij dat ik mijn trouwe Lightning bij me had die zijn werk wel kent en waar je je geen zorgen over hoeft te maken. 

Donderdag was er 's morgens om 8 uur meteen de Novice Amateur Trail en ik was als een van de eersten aan de beurt, vroeg opstaan dus. Ondanks dat ik zo hard bibberde dat ik amper nog hulpen kon geven, ging het netjes. Hij tikte geen enkele balk aan en we verknoeiden maar een van de twee lope-overs! Ook hier waren er veel deelnemers (31). We werden 19e.

Yeal had weer les. Ze gingen 'lope-overs' oefenen. Dat vindt hij moeilijk en zij ook. Ze trok hem helemaal uit balans, waardoor hij uit de galop viel en in een harde draf kwam. Ze ging met twee handen remmen, maar het lukte hem niet om te stoppen omdat zijn rug hol was. Ik probeerde te zeggen dat ze hem op een cirkel moest zetten waardoor hij vertraagde en weer kon verzamelen. Haar instinct was echter "trekken", dus dat lukte niet meteen. De instructrice vond dat ik me niet zo moest aanstellen, maar zij houdt niet zoveel rekening met het gevoel van het paard als ik. Dit eindigde in een blokkade bij Yael met een flinke huilbui. Ik dacht dat ze zou opgeven. Ik wilde haar graag helpen, maar ze sloeg dicht. Voor de Nations Cup 's middags ging ik Lightning nog wassen en zag haar zitten: ze belde met haar moeder en was erg overstuur. Na het telefoontje kwam ze naar me toe en bood haar excuses aan! Ik vond het erg knap van haar dat ze zich bij elkaar wist te rapen! We praatten het uit en de rest van de week reed ze echt super fijn. Ik kan me voorstellen dat als je bang bent en op een vreemd paard rijdt, het moeilijk is om los te laten. Knap gedaan!

Stiekem bij het "podium", Yael lacht weer

Later op de dag was er de Nations Cup waarbij wij de eer van de showmanship hadden. Dat ging een beetje gehaast, maar we hadden nette scores. Uiteindelijk werden we met Nederland 6e van de 9. Dit werd afgesloten met een erg ongezellige BBQ (dit lag niet aan het gezelschap). Het eten was erg eenzijdig en toen om 22:00 de halve kantine alweer leeg was, was de live muziek nog niet begonnen. De show begon de dag erna alweer om 8:00, dus ik hield het voor gezien.

Verkleed voor de Nations Cup

Vrijdag was voor ons de laatste dag met Green Trail (een open klasse) en Novice Youth Trail voor Yeal. Yeal reed netjes en hoewel hij uit de lope-overs viel, maakte ze een cirkel (we hadden vooraf bekeken dat dat kon in de proef) en liep het vlot. Bij mij ging het ook relatief goed en hiermee sloten we zijn western carrière af. Er zat bijna niemand op de tribune en de groep Nederlanders was er niet, waardoor het stil bleef na de proef. Dat voelde heel raar, het was voor mij een belangrijk moment. Het was nog redelijk vroeg op de dag en ik besloot naar huis te gaan, ik had het helemaal gehad. Ik pakte snel alles in en we vertrokken rond 15:00. We roken de stal, reden in een ruk door en waren om 22:30 thuis.

Ze staat hier toch echt met haar bronzen medaille! 

Vicky deed het ontzettend goed op de show en wat ben ik blij dat we zoveel tijd in haar gestoken hebben als jong paard. Dat was niet makkelijk, maar nu is ze zo relaxed en haar nieuwe mensen kunnen alles met haar doen. Ze deed mee in de longe line klassen Open en Amateur voor 2 jarige paarden waarbij de gangen worden beoordeeld. Er zijn ook punten voor gedrag en bouw. We hebben daar ooit een begin mee gemaakt, maar het daarna niet verder geoefend om de gewrichten te sparen. Ze gedroeg zich voorbeeldig en haalde de bronzen medaille in een sterk deelnemersveld. Haar gangen zijn mooi vlak en ruim geworden nu ze wat gegroeid is. Bij de Open lette ze niet meer zo goed op waardoor ze meteen lager geplaatst werd en ze buiten de medailles viel (7e van de 17). Ze deed ook nog mee aan de Amateur In Hand Trail, waar wij samen zo goed in waren. Ze lette daarbij helemaal niet op en leek in slaap te vallen. Haar eigenaren weten het aan moeheid, maar ik had de indruk dat ze haar niet even wakker durfden te maken. Ik opperde nog of ik haar in de Open mocht showen, maar ze vonden het teveel voor haar. Het is fijn om te weten dat ze voorzichtig met haar zijn, maar ik denk dat ze het al door heeft ;).

WOW <3 td="">

Om Vicky daar te zien en hoe goed ze het deed was eigenlijk nog leuker dan zelf meedoen! Wat heb ik een geluk dat ze zo goed terecht gekomen is. Daar is een veulentje fokken voor bedoeld: een goed, vriendelijk paard dat netjes wordt opgevoed. Hier hebben ze een leven lang plezier van, zowel paard als mens.

Na de show heb ik ongeveer een week nodig gehad om bij te komen. Meer oefenen of gewoon niet meer doen? Zal ik volgend jaar met Roxy (en eventueel zelfs Elsa) gaan? We hebben het trainen weer opgepakt, dus wie weet....