Nergens van onder de indruk...

Vicky is een nogal stoïcijns paardje... Ze is niet snel onder de indruk, dus ook niet van mij of de andere paarden. Hoe vaak zij een bijt krijgt van Lightning of een dreun van mij? Ik houd daarbij het 1-2-3 systeem aan; 1=klakken/lichaamstaal; 2=duwen; 3=elleboog. Ze heeft dus op elk moment de gelegenheid om weg te gaan en ik ga haar niet achterna. Ik blijf staan, maar ze moet wel aan de kant als ik dat zeg. Ook Lightning kondigt zijn ongenoegen aan als ze weer eens pontificaal tegen hem loopt. Toch wacht ze op zijn bijt. De platte oren en andere signalen boeien niet. Je moet dus continu opletten dat ze wel op jou let (de omgeving is veel interessanter), want anders loopt ze je straal ondersteboven.

Het heeft ook zo zijn voordelen. Laatst had ik de longeersingel omgedaan en het Engelse zadel opgelegd. Boejuh! Die singel is nog te groot, dus had ik er vandaag de dikke, zware, grote western pad onder gedaan. De singel heb ik zo strak gemaakt als je normaal bij een zadel zou doen. Gaatje voor gaatje, maar toch.... Boejuh! Ze heeft er eens aan geroken, maar stapte en draafde ermee alsof er niks zat. Daar stappen we volgend jaar zo op.

Ik heb met die pad ook nog flink in de rondte gezwaaid en op haar rug gegooid (sacking out, soort van ongevoelig maken voor bepaalde dingen) en van haar af laten glijden. Maakte ook niet uit. Ik denk dat ik voor haar wat oefeningen moet bedenken om haar gevoeliger te maken...

Roxy is eerder gevoelig en voorzichtig en let heel goed op. Ze heeft een grenzeloos vertrouwen in mensen en wil heel graag doen wat je vraagt, ook al vindt ze het heel spannend.

Met Roxy heb ik de beginnersvariant gedaan: sacking out met mijn jas. Zij vond dat prima, maar wel spannend. Voor haar was de jas iets dat ze graag wilde hebben. Zo graag, dat ze haar hoofd erin stak. Ik schudde met de jas en als ze een stap naar voren zette, hield ik de jas stil. Ha! Dat had ze snel door! Na 3 keer schudden sprong ze nog net niet op de jas. De jas moet in de was....