woensdag 18 januari 2017

Ontspannen

Iemand kan je zeggen "ontspan je", maar dat leidt er maar zelden toe dat je dat werkelijk doet. Herkenbaar?

Ik zeg het ook tegen mezelf als er niemand in de buurt is die het zegt. Helpt ook niet...

Vandaag was ik buiten gaan rijden: mooi weer, bak bevroren. Ik probeer mijn comfortzone langzaam te vergroten in mijn eeuwige strijd tegen mijn angst. Het lijkt wel een verslaving.

Het idee is dat ik hierdoor meer vertrouwen krijg. Omdat je het heel langzaam doet, is de kans dat je gekke dingen uithaalt niet zo groot en daarmee de kans dat het fout gaat ook niet. Mijn gevoel wil hier nog lang niet altijd in mee, maar dan heb ik mijn focusoefeningen ter afleiding. Ondertussen loopt Lightning leiderloos over de vlakten :s. Arm dier heeft wat met me te stellen!

In het begin waren we beiden gespannen: hij schrikt zich lam van een ander paard LOL en een fietser is levensbedreigend. Ach ja.... Ondertussen probeer ik oefeningen te doen: hou ik mijn voeten op de goede plek, hakken omlaag? Ja, dat gaat ondertussen goed. Laat ik de volgende stap toevoegen: mijn navel richting zadel duwen (het zal je verbazen hoe goed ik voorover kan zitten met mijn hakken netjes omlaag!). DUW DUW DUW DUW ------------- ONTSPAN JE      grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.

Zo gaat dat ongeveer een half uur waarbij ik me afvraag hoe die houding in hemelsnaam vol te houden is. Ik denk aan de talloze trainers die me toeriepen: "ontspan je", "ga op je kont zitten", "navel richting cantle", Het helpt niet, tot ik me realiseer dat ik mijn prachtig achterste aanspan! Ik duw mezelf ongemerkt 5 cm uit het zadel. Op het moment dat ik dat loslaat, vloei ik in het zadel en zit ik recht. Goh, was dat al die 16 jaar nou zo moeilijk? De rest van de rit heb ik daarop gelet. Extra bonus: paard zag geen spoken meer!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten