Rijden?

Omdat het beter is voor zijn conditie, had ik me voorgenomen weer meer met Lightning te gaan werken. Door het hoofdschudden en al het werk in de stallen had ik niet meer zoveel gedaan, maar daar zou het ook niet beter van worden. Maandag was ik al in het bos gaan wandelen, goed voor de bergop en -af oefeningen, maar onder zadel kun je soms beter richten.

Omdat de bak òf bevroren òf spekglad is, had ik het idee opgevat om naar Geraedts te gaan in Beek waar je in de hal vrij kan rijden. Een kwartier met de trailer en we zijn er al. Donderdagavond zou ik gaan, er moet immers ook een auto voor de trailer en die heb ik niet altijd. Helaas gooide een flinke sneeuwbui roet in het eten en ben ik niet geweest. Dan zaterdag maar een flinke buitenrit maken met oefeningen erin, nam ik me voor. Met rijden schudde hij namelijk tot nu toe niet zo erg.

Vanmorgen trok ik opgewekt naar de wei... had hij zich net in de natte modder gerold. De dikke klonten hingen overal, ook daar waar het zadel hoort. "Ik laat het wel een uurtje opdrogen en ik ga wat later". Het droogde alleen niet, dus besloot ik vanmiddag te gaan. De lucht werd al zwart, ondanks dat er geen regen voorspeld was, dus ik ging hem gauw halen. Hij schudde niet met zijn hoofd, gelukkig.

Tijdens het poetsen begon het te druppelen, regenen, hagelen en nog harder regenen :(. We stonden onder het afdak te schuilen, want zelfs als ik de pad (of zadel) was gaan halen, was die doorweekt geweest. Ongeveer drie kwartier duurde het. Helaas was hij wild met zijn hoofd gaan schudden toen het begon te regenen. Omdat ik daar toch maar wat stond, heb ik gemasseerd, geaaid, hem bemoedigend toegesproken, het hielp allemaal niet lang. De stress in zijn ogen is akelig om te zien en ik heb gewoon geen idee wat er mis is. Halster af of om maakt niet uit. Was het dan de regen? En waarom zou hij daar niet meer tegen kunnen?

Toen de bui iets gekalmeerd was, ben ik toch gegaan. Ik stap op en hij schudt zo hard dat ik bijna niet kan rijden. Hij begint er ook bij te hopsen, dus ik stap maar weer af en loop er even naast. Steeds probeert hij de rechterkant van zijn hoofd aan te bieden. Dat doet hij bijvoorbeeld ook als er een vlieg zit (dan haal ik die weg en dat weet hij) of als hij jeuk heeft o.i.d. Alleen zit daar nu niks. Ik word er zo wanhopig van dat ik zijn hoofdstel af doe. Het helpt niet. Ondertussen loop ik maar gewoon verder met de teugel om zijn hals in de hoop dat het minder wordt. Na een tijdje lopen wordt het inderdaad minder, maar hij blijft zijn hoofd aanbieden. Ik krab hem dan maar een beetje.

Op een gegeven moment is hij rustig en ga ik er weer op. Hij begint meteen weer te schudden en loopt onder me uit. Ik moet echt even streng zijn, maar dan is het goed en kan ik een tijdje normaal rijden. Totdat ik hem in draf zet en hij valt, op zijn knieën. (Gek hoor, beide voeten aan de grond als je op je paard zit). Ik doe er luchtig over, maar dat was het niet. Het was alleen het minst erge op dat moment, vergeleken met mijn zorgen om hem.

Hij springt zelf weer op en is natuurlijk geschrokken. Dit zet hem aan tot wild schudden. Stress is misschien niet de oorzaak, maar het maakt het wel erger! Ik kijk het een tijdje aan en stap dan maar weer af. Sta ik daar, midden in het bos, met zijn hoofd onder mijn arm om hem te kalmeren. Dan hou ik het niet droog hoor. Ik voel me zo machteloos. Hij heeft duidelijk pijn, maar waaraan?? Ik weet niet meer wat ik moet doen? Nog meer dierenartsen? Niet meer rijden, NOOIT meer rijden? Of juist meer rijden? Pijnstillers geven? Maar weer maanden lang alleen maar wandelen? In training zetten bij iemand anders?

Daarna moeten we nog een stukje bergop. Dat maakt het schudden weer erger en hij schopt nu zelfs met zijn eigen voorbenen naar zijn hoofd. Eenmaal boven is hij weer rustig.

Eenmaal thuis voer ik de paarden en de katten en ga naar binnen. Poort dicht, deur dicht, gordijnen dicht. Ik schrijf het van me af en hopelijk gaat het morgen beter.