Na het succes op het NK hadden we de smaak te pakken en deze show was maar half zo ver weg, dus konden we niet achterblijven. Bovendien hadden ze de leuke klasse In Hand Trail uitgeschreven.
Het zou een mooie dag worden, maar ’s morgens was het nog koud. We waren de dag vantevoren al gegaan want als je tussen 8:30 en 9 uur aan de start moet verschijnen met een wit paard dat van lucht diaree krijgt dan moet je ERG vroeg opstaan. Hij stond dit keer wel op stro, maar er lag her en der nog wat kuilgras tussen – genoeg om de billen en achterbenen onder de spetters te hebben hangen. Maar dat ik niks dat een douche niet verhelpen kan, ze hadden er nog warm water ook! De hoefjes nog zwart maken mezelf afborstelen en zonder warm lopen zo de Halter klasse in. Daar heeft hij niet zo’n moeite mee, maar hij was wat onoplettend en erg geïntereseerd in een wit veulen dat daar liep. Zo’n halter klasse zal hij nooit winnen, maar leert me wel over hoe hij zich voelt die dag en wat we voor opwarming moeten doen. Ook word ik steeds beter in het goed vierkant zetten. Dit keer had ik hem wat nauw gezet van voor en achteren gezien.
Na de Halter hadden we een uurtje tijd en heb ik hem even aan de longeerlijn laten lopen. Hij was erg stijf en dwars, dus al snel weer aan de hand draven om hem op te warmen en soepel te krijgen. In de Showmanship was hij toch nog steeds stijf, je zag zo de banden over zijn rug lopen. Ik denk dat hij toch ook wat spanning van mij oppikt. Na de klasse waren de banden nl. als sneeuw voor de zon verdwenen. We waren met drie deelnemers waarvan ik eerste of tweede kon zijn (na zelf te kijken). Hij wilde namelijk niet meedraven en dat kwam drie keer voor in het parcours. Hij doet dat op houding, maar ik moet door spanning (ik was niet echt nerveus, maar toch) een verkeerde hulp gegeven hebben. Dan sleep je je paard achter je aan en wordt het niks. Ook liepen we bijna de pion ondersteboven, maar dat deden alle deelnemers!! De andere kreeg de draai niet rond en dat vond de jury blijkbaar erger want we wonnen toch de klasse. Weer een punt erbij!
Toen had ik wat meer tijd en voor de In Hand Trail voelde ik geen druk. Géén APHA klasse, géén punten te halen, géén focus op verzorging (wat als hij zich viesmaakt?!) èn de eerste keer – gewoon voor de lol. Daarom besloot ik tot pauze en heb hem in z’n stal gezet en ben zelf wat gaan eten en drinken. Daarna nog weer even warm lopen, we hadden ruim de tijd was ik was als laatste aan start. Ik heb de meeste deelnemers voorbij zien komen. Het ging van heel aardig tot volledig zonder controle, leuk om te zien. Veel mensen gebruiken deze shows om de paarden te laten wennen. Dat hoeft Lightning gelukkig niet meer (been there - done that) en je plukt er nu de vruchten van.
De Trail was een uitdagend parcours met o.a. zig-zag verhoogde drafbalken, een gound tie (10 sec) en een achteruit U vorm naar een erg krap vierkant voor 1,5 draai. Je moet dus links van je paard blijven en mag er niet aan komen! Ook niet als zijn achterhand ook naar links moet bewegen. Maar hij deed het allemaal heel netjes en soepel en alles voelde onder controle. Op de video zag het er gemakkelijk uit en dat is uiteindelijk de bedoeling. We haalden zo een eerste plaats van 9 deelnemers! De scoresheet zag er ook goed uit. Drie van de 6 manoevres +1/2, de anderen 0. Zes keer een balk aangetikt, dus 3 strafpunten; totaal 68,5. Niet slecht voor een eerste keer.
We wonnen ook nog een waardebon van Paard en Naald waar we ter plekke meteen een staartzak van hebben gekocht. Bedankt!
Voor mij is een show een manier om te laten zien wat we samen kunnen en om te leren wat er nog beter kan. Dat is zeker geslaagd en ik was ook erg blij met de ontwikkeling tijdens de dag zelf.
Foto’s volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten