Met sneeuw gaan er bij ons op stal weinig paarden naar buiten waardoor de weiden boven leeg zijn. Voor diegene die zijn paard wèl buiten wil zetten is het eenzaam toeven en dat doet ze ook geen goed. Ik heb geluk met mijn eigen wei en Lightning’s vaste maatje Klavier die ik gewoon buiten zet. Beau van een stalgenoot is nog jong en onbedorven en wil het liefst met andere paarden samen. Beau en Klavier hebben al samen gestaan en kennen elkaar. Als ik met de sneeuw met Lightning weg ging, hoefde Klavier niet alleen in de stal te blijven èn had Beau gezelschap. Even lekker spelen in de sneeuw deed haar zichtbaar goed. Maar waar moest ik dan tussendoor met Lightning naar toe? Zou ik het proberen? Beau is een merrie en Lightning denkt dat hij hengst is. Nu in de winter zal hij ze niet dekken, maar hij wil ze dan niet gemakkelijk meer laten gaan. Ook schopt hij dan vaak de concurrerende ruin (Klavier in dit geval) de wei uit. Nou, allemaal het halster om en huppakee, “hengst” erbij. Hij loopt zonder veel poeha naar haar toe, ze ruiken elkaar aan de neus, hij kromt zijn hals, ruikt haar tussen de achterbenen en zij doet “Hiee!”. Ok, toon gezet en ze gaan ieder van hun eigen bergje hooi eten. Geen stoer gedoe, geen geschop en geen geren. Zo gemakkelijk gaat dat normaal niet! Toen Beau na een uurtje weer naar haar stal ging, stond hij op haar te roepen. Verliefd! De dag erna hebben we ze weer samen gezet en ook toen was hij erg zielig toen ze wegging. Zo onderhand kan Lightning een behoorlijke harem gaan beginnen. Hij is zeker de populairste man van stal. Hij is rustig en hoffelijk en daar houden de dames blijkbaar van. Grappige is dat de Fjord merrie Uluru die naast hem op stal staat hem geen blik waardig gunt. Die moet hij dan ook niet.
Ik vind dat altijd prachtig om te zien als paarden zich als paarden gedragen en niet mentaal zijn afgestompt door eenzame opsluiting waardoor ze zelfs vergeten hoe ze paard moeten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten