Gelukkig was ik ‘s morgens ruim op tijd aanwezig want Deurne is nogal groot en de parkeerplaats was niet bepaald dicht bij de stallen. De beloofde stal was er wel, maar de stalmeester was in geen velden of wegen te bekennen. Uiteindelijk wel de stal gevonden met onze naam erop. Ik had zelfs nog wat tijd om rond te kijken en de plek te zoeken waar de demo was. Voor de eerste demo heb ik hem even warm gereden en hij was erg attent. Hij vond het dus toch wel spannend, maar bleef luisteren. Eron deed de demo waarbij ze uitlegde wat je leert op de westernopleiding in Deurne (Eron geeft daar les). Omdat Lightning erg attent reageerde en Eron hem niet zo goed kent, schrok ze een beetje van zijn gevoeligheid en werd wat nerveus. Ze trok hem erg in de krul en dat vond hij niet leuk. Toen de frisheid er wat van af was, ontspande ze zich en liet ze hem iets meer lopen. Beter ook om het “loslaten” van western te laten zien ;).
Omdat Lightning nog steeds in een snaffle (thuis meestal zelfs in de sidepull) loopt, vertelde ze maar dat hij nog maar 5 jaar was en nog niet zo getraind. Persoonlijk vind ik een paard dat op een sidepull alles doet wat hij moet doen lichter aan de hulpen dan een paard dat in de stang loopt. Door zijn nek kàn hij ook niet zelf in de krul lopen en zal dat ook met nog 5 jaar trainen niet gaan doen. Maar dat is voor een demo allemaal geen relevante en zelfs geen gewenste informatie. Haar eigen paard is verder in de training, maar zou met zijn 4 jaar overal nog van schrikken.
Later op de dag moest dezelfde demo nog een keer. Hij was toen al helemaal op zijn gemak. Alles was wat uitgelopen en daardoor heb ik hem langer warm gereden waardoor hij in de demo snel ging hangen en moe was. Door de uitloop moest hij na deze demo meteen door naar het longeren met Lammert Haanstra. Ondertussen regende het ook al een half uur en waren we beiden doornat. Bleh.
Bij Lammert (in de NH cirkel) moest ik zelf Lightning voorstellen en daarna vertelde hij het publiek wat hij zag aan Lightning’s bouw en wat dat zou betekenen voor zijn manier van lopen. De enige informatie die hij vooraf had was dat Lightning zijn rug niet gebruikte. Toen hij ging longeren vond hij dat Lightning actiever moest lopen. Klopt, ik ben te snel tevreden. Actief lopen en voor contact houden gaf het gewenste resultaat. Ik had hem de sidepull omgedaan en het was voor Lammert de eerste keer dat hij een paard bitloos longeerde. Hij zag er tegen op, maar na een paar minuten had hij het niet eens meer in de gaten. Ik wilde Lightning niet op een “Engelse” constante druk op een bit laten lopen. Ook geen dik Engels bit. Je zag de huid op zijn neus al helemaal schuiven onder de druk. Toen ik het overnam ging ik bij gevolg erachter aan – niet gewend aan zoveel druk. Maar dan viel hij meteen uit elkaar. Staan blijven dus! En oefenen met rustig een beetje losser te laten en direct weer op nemen als hij uit elkaar valt. Dat laatste is wel mijn eigen interpretatie. Ik vertik het gewoon om met een constante druk te werken.
Overigens vond ik Lammert wel echt een deskundige man.
Daarna nog naar het optreden van de Future Guys gaan kijken. Was wel leuk om te zien. Toen kwamen de Kentucky gangers nog voorbij waaronder Ijsbrand Chardon met een geleend 4-span ponies. Ze vlogen door de bak en kiepten om in een bocht…. Ijsbrand en de koetsier vlogen over de heg maar stonden meteen weer op, de tweede groom bleef liggen. EHBO erbij etc., maar gelukkig had hij niks.
Al met al een leuke dag gehad ook weer met veel complimenten over Lightning. Hij is dan toch altijd wel erg charmant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten