Statistieken 2009

Het vermelden waard:
Lightning en ik hebben in 2009 samen ongeveer 1237 kilometer afgelegd volgens de statistieken van mijn GPS. Dat is 338 meer dan in 2008.

Met de koets, onder zadel, ernaast.
Werk in de rijbak (binnen) is niet meegeteld en de keren dat de batterij leeg was ook niet...

In "documenten" zijn de gegevens ook toegevoegd aan Lightning's LOG.

Endurance Tessenderlo - uitslag

We zijn uiteindelijk 25e geworden van de 43. De vorige keer waren we 27e van de 50. Dat lijkt dus niet zo veel beter, maar de anderen deden het dit keer ook beter ;).
De vorige keer in Lanaken hadden we 20 strafpunten voor tijd, nu hadden we er maar 5 (3 voor tijd, 2 voor hydratatie). Had hij hypothetisch 0 strafpunten gehad, dan waren we op de 6e plaats geëindigd. Volgende keer weer beter!!

Endurance Tessenderlo - route

Endurance Tessenderlo - foto's

3. Vetgate
2. Opwarmen
1. Finish

Endurance Tessenderlo

Ik kon het toch niet laten om het op de laatste wedstrijd van het seizoen nog eens te proberen. We hadden niet hard getraind, wel de conditie goed op pijl gehouden.

We waren wel alleen deze keer, geen maatjes mee of andere Nederlanders gezien daar. Wel had ik een groom mee die niet eens klaagde. Hij hoefde niet lang te wachten want we waren na amper 2 uur weer terug.
De resultaten waren veel beter dan de vorige keer. We hebben er 2h:08 over gedaan. Dit betekende 3 min over de minimale tijd van 2h:05!! Deze keer was het wel even lang als op papier. Onze gemiddelde snelheid was 12,6 km/h. Hartslag vóor 32, na 39! Ook weer een verbetering. Jammer genoeg wilde hij niet drinken en kregen we een 1 voor vochtbalans. Iets om aan te werken.
Super gedaan jongen!

Het was een mooie rit, op plaatsen toch weer moeilijk. Wij moeten nog steeds wennen aan het duiken voor de takken.
Ik weet niet wat het was, misschien wilde hij naar huis of zo, maar hij zette het op een lopen in het begin. 20 km/h draven, mafkees! Over het asfalt, tussen de smalle paadjes en de bomen door, het interesseerde hem allemaal niet. Thuis moet ik hem vooruit schoppen en nu dit. Halverwege weer een kleine dip, hij hijgde zo hard. Toen wilde hij gelukkig wel even rustig doen. Daarna pakte hij een normaal tempo op.

Onderweg, ergens op zo'n smal paadje kwamen we een grote plas water tegen. Ik ging ervan uit dat hij daar wel doorheen zou gaan, maar hij vond het nodig te springen. Ik lag dus bijna in het water!
Ben zelf nu ook niet zo moe meer als de vorige keer. Leuk, dit gaan we vaker doen. :)

Vierlandsheren rit

24 Kilometer door de bossen van Lanaken, Rekem en Zutendaal. Met recht de fijnste plek waar ik ooit gereden heb. Geen asfalt of stenen in zicht, alleen maar brede zandpaden tussen de bomen door! En wat is paardrijden dan gemakkelijk :). Je kon ook merken dat hij het fijn vond. Hij liep lekker door, constant tempo op de losse teugel. Je hoefde je niet af te vragen waar ergens een stukje was waar je kon galopperen, het kon overal. De endurance rit die ik eerder dit jaar in hetzelfde gebied heb gereden was niet vergelijkbaar. Daar hadden ze het je erg moeilijk gemaakt door de smalste paden uit te zoeken met veel moeras en overhangende takken, gevolgd door 5 kilometer asfalt. Maar ja, een race mag ook niet te makkelijk zijn.

De tocht was erg populair en er waren veel deelnemers. Het merendeel was met de koets, waardoor we zelfs op een moment in de file stonden! Gewoon te druk. Gelukkig hiel wel iedereen rekening met elkaar en waar het kon lieten ze je netjes passeren. Af en toe had je een groep “stampeding” paarden die je om de oren vlogen, iedereen die wel eens buiten rijdt herkent ze wel. Dat ging steeds net goed!! Het was even spannend toen ze een niets vermoedende koets hadden omsingeld vlak voordat het veld weer overging in bos. Ook hadden we een aanspanning Halflingers achter ons met een zelfgemaakte huifwagen op autobanden. De koets had volgens mij geen rem en de Haflingers al helemaal niet! Na de pauze waren we ze kwijt en konden we weer rustig ademhalen.

Het weer zat mee ondanks de slechte start. Iedereen heeft het drooggehouden. De rit werd afgesloten met een lekkere BBQ.

Tot volgend jaar!

Training

Ondanks het late uur het het kapotte licht in de bak, toch maar even gereden. Hij ontspande zich aardig en liep fijn. Toen tegen het einde het licht weer aanging en er nog 3 anderen in de bak verschenen, werd de concentratie duidelijk minder. Iets om aan te werken.

Zondag is de 4 Landsheren rit en beginnen we weer met de training voor de laatste endurance race voor dit jaar. Voor volgend jaar lijkt het me leuk ons eens op Horsemanship en misschien Trail te concentreren.

Trainen bij Fred - geweldig!

Afgelopen week waren we (Lightning en ik) voor training bij Fred Thornton in Marum (Gr) en we hebben super veel geleerd! Het is echt ongelofelijk wat hij een paard kan leren in een paar uurtjes. Toen moest ik het nog doen, maar ook dat ging tegen het einde redelijk.

Ik had steeds ’s morgens les en ’s avonds ging ik losrijden op de renbaan ter ontspanning van ons beiden. Fred is gevestigd op een paardencentrum in Marum waar hij de beschikking heeft over een binnen- en buitenbak, een roundpen, een stapmolen, paddocks èn een 400m renbaan. De renbaan is op zandgrond. Ideaal om de paarden lekker te laten lopen en toch begrensd. Ook fijn om endurance te trainen omdat je bijvoorbeeld gemakkelijk 10 minuten kunt galopperen zonder een grote weg of slechte ondergrond tegen te komen. We werden elke avond gadegeslagen door een kitten en haar moeder. De training op de baan heb ik steeds opgebouwd. De eerste dag alleen los stappen en draven. Naarmate Lightning meer leerde, deed ik af en toe iets wat hij al goed onder de knie had. Zo heb ik opgebouwd totdat hij op de laatste dag lekker zelf een beetje beter in balans kon galopperen. Af en toe even verzamelen en weer loslaten. Vooral dat loslaten was mijn leerpunt voor de week. Kon net zo goed dressuur gaan rijden zei Fred…
Op de eerste dag moest ik voorrijden om te laten zien wat we zoal deden op een gemiddelde dag. Fred zei niks terwijl ik zo’n 3 kwartier afwachtend door de bak dwaalde. Ziet hij me überhaupt wel, vroeg ik me af? Toen zei hij: ”Je bent aan het babysitten, niet paardrijden”. Klopt. Ik hield hem overeind met mijn benen en handen. “C’mon, I’ll show ya”. Dat heb ik veel gehoord, haha. Hij kwam er vervolgens het eerste uur niet meer vanaf! Maar toen hield Lightning het bit niet meer vast en liep weer zelf. Reageerde beter en sneller. Op die eerste dag heeft Fred hem leren stoppen op de afzonderlijke delen van de hulp (bitdruk, beide benen weg en WHOA). En de neck rein. Van daaruit heeft hij de training opgebouwd. Als hij kan stoppen met de benen eraf, redeneerde Fred, dan gaat hij draaien als je één been eraf haalt (en de neck rein aanlegt), want hij stopt immers maar één been! En het werkte. Vanuit de stop met de teugels (bitdruk) werd gewerkt aan de back up.
Daarnaast moest Lightning leren zichzelf te dragen. Lightning sprong altijd een snellere gang in. De overgangen moesten geleidelijker gaan. Vanuit de stap naar galop was hij net een raket. Met veel verzameling lukte het uiteindelijk en ging het steeds beter. In de verzameling mocht hij dan niet zoeken naar aanleuning en moest ik vooral niet met mijn benen duwen. Hij moest met zìjn benen duwen! Klinkt logisch, niet?

Dingen die me bijblijven zijn de manier waarop Fred paarden traint. Zonder enkele dwang. Hij vraagt het netjes en ze doen het. Hij bouwt heel langzaam op en er ontstaat geen enkele weerstand. Ik dacht dat ik geen dwang gebruikte, maar duwde mijn paard toch steeds vooruit. Ik heb nu geleerd dat te vragen. Hij doet het voor mij nog niet altijd, maar dat komt ik nog wel. Een bepaalde oefening, houding of gang moet je vragen en daarbij aangeven hoe hij dat moet doen. Als hij uit zichzelf dingen doet die niet gevraagd zijn, dan zet je hem terug (niet vragen, maar doen!). En ik moet leren loslaten. Vertouwen hebben dat dat paard het zelf kan of kan leren zelf te doen.

Trots

De uitslagen van de endurance rit in Lanaken staan op de site van VET2000. We waren 27e van de 50 deelnemers! WOW! Goed van ons, hè?

Foto's endurance Lanaken

Zo vraag je er wel om...

De laatste meters

Onze mascotte Horsey.

Warm stappen. Links zie je mij en Lightning, rechts mijn maatje met Barat en in het midden een van de grooms. De andere neemt de foto!

Het volledige album
http://www.mijnalbum.nl/Album=BXNWQTM6

Against all odds

Mensen die mij en Lightning al wat langer kennen weten wat ik daarmee bedoel. We hebben de wedstrijd met succes volbracht! Wie had dat ooit gedacht? Wel gehoopt natuurlijk... ben super trots op ons. Een ooit zó ziekelijk paard en een ooit zó angstige ruiter.

We hebben er 2h:34m over gedaan. Dit betekende 20 min over de minimale tijd en 20 min onder de maximale tijd. Op papier was het 28 km, de GPS gaf 31 aan. Een gemiddelde snelheid van 12 km/h. Hartslag vóor 34, na 44. Verder geen opmerkingen. Super gedaan jongen!

Ik was er samen met een ervaren ruiter met een Arabier die ik in eerste instantie volgde. In het moeras raakte ik haar kwijt. Wij moeten nog wennen aan het duiken voor de takken en het wegzakken in de diepe modder. Ook op het 3km stuk asfalt dat volgde gingen we niet zo lekker. Hij had zich in het begin redelijk opgefokt (of ik?) en we hadden een flinke dip. Na de groomplaats waar we wat konden drinken pakte hij het weer op en kwamen we in een mooie tijd over de finish. Ik vond het wel zwaar. Het competitie-element en vreemde omgeving is best stressvol en je eist dan het uitsterste van paard en jezelf. Tja, dat hoort bij een wedstrijd.
We konden rekenen op 2 grooms die erg geholpen hebben. Bedankt, het is een hele zorg minder.