Voedertijd

Elke dag krijgen de vier paarden hier een beetje krachtvoer. We hebben drie stalletjes, dus drie paarden gaan in de stal en eentje staat buiten. Ik sluit de stallen af met een draad op rol en elastiek zodat ze daar niet verstrikt in kunnen raken als de stallen niet dicht zijn.

Begin deze week hebben beide dames ontdekt dat de draad die de stalletjes afsluit bij het voeren niet onder stroom staat. Jenny wist al dat ze de draad open kon maken, maar weet nu ook dat elastiek meegeeft. Zo stond ze met elastiek om de borst naast Furi, die niet wist hoe gauw ze weg moest komen. Ook Reata ontdekte dat de draad vanzelf open ging als ze er maar hard genoeg tegen liep: "PZOJNG".

Ik vind dat een gevaarlijke situatie, met als gevolg dat ik daar als een soort keeper voor stond om te zorgen dat de dames braaf bleven staan. Met al die regen is het behoorlijk glad en kom ik met de drek achter de oren terug binnen (de dames bespelen me liefst tegelijk ;)). Dat moet makkelijker en veiliger kunnen!

Nu had ik van bevriende en ervaren stalhouders al eens gehoord van voeren met een voerzak. Je hangt dat een zak met het voer erin om hun hoofd. Ze eten daar dan uit en niemand kan aan elkaars eten. Ik kon me niet voorstellen dat dat zonder slag of stoot zou gaan, maar besloot daar eens te gaan kijken. Op internet kwam ik ook veelbelovende reacties tegen. Daar op stal hadden ze geen zakken, maar een zacht plastic emmertje aan een halster. Ze deed voor hoe het moest, en daar stonden 3 paardjes tevreden te eten!

Gisteren had ik twee emmertjes gehaald (eerst maar eens proberen voor de hele kudde zoiets om krijgt) en een verstelbaar halster voor Lightning en het geheel in elkaar gezet. Ik wilde het eerst alleen met Lightning proberen en misschien met Jenny. Toen ik in de wei kwam, stonden ze in de stallen: Furi apart, Jenny en Reata samen en Lightning ook apart. De dames bleven staan en Lightning kwam er nieuwsgierig bij staan. Zo kwam het dat ik eerst de dames voerde (Lightning moet tegenwoordig wachten!) en het voer van Reata in de bak deed (die ze normaal omgooit, realiseerde ik me nèt te laat) en Jenny als eerste uit de speciale bak mocht eten. Ik zette het emmertje op de grond en toen ze eruit at, deed ik het halster achter de oren. Toen was Lightning aan de beurt.

Geweldig, wat een resultaat! Meteen stonden er drie paarden dicht bij elkaar tevreden te eten. Ze snapten beiden meteen dat het emmertje op de grond moest blijven staan en ondanks dat ze ermee kunnen lopen, deden ze dat niet. Ik stond ertussen, en mocht er onrust ontstaan dan kon ik meteen de halsters afdoen en konden ze zo uit hun emmertjes eten. Furi had ik ook al gevoerd. Reata werkte ook netjes mee door haar bak niet om te gooien.

Toen het eten op was, liep Lightning er wel mee weg naar Furi toe. Met dat bakje om de neus, kon hij haar eten niet afpakken! Ideaal!! Geen ge-ren, geen onrust, geen draden die verwonden kunnen en geen afpakkerij. Wat mij betreft houden we dit erin. Bedankt voor de tip!!