Vanmorgen kwam de staleigenaar naar me toe om me te melden dat ik toch echt weg moest. Hij wilde er niet meer over praten en ook niet zeggen waarom. Vanwege een ruzie kan dat toch niet zijn? We zijn toch zeker geen kinderen meer? Geen waarschuwing, geen reden, geen opzegtermijn, geen kans meer, gewoon weg. Dat vind ik toch echt wel heel erg jammer. Lightning en Klavier hebben het er zo naar hun zin samen. Kan ik me weer die stress op de hals halen om een nieuwe stal te zoeken. En dat arme dier is weer de dupe. Geen enkele stal doet wat ze belooft en over twee weken gaan we op vakantie.
Ik moest ook meteen weg. Ja, daaaaaaaaaaaaaaaaaàg! Tis geen hamster! Geen auto ter beschikking en een zadelkast van 200 kilo.... zie je het voor je?
Dat zijn van die momenten waarop ik denk "hij gaat met pensioen, ik ben het gez**k beu!".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten