Ik was best gespannen omdat hij weer bij zijn merrie weg moest (maandag was dat drama!) en omdat hij zondag niet echt controleerbaar was. Ik dacht "ik probeer het gewoon, en als het niet gaat stap ik af". Hij riep wel wat toen we weggingen, maar deed verder niks. Al snel was hij ze vergeten en stapte hij ontspannen door. Ik reed het stuk van de Kattevennen, dat erg drassig is. Gelukkig glijdt drassige zandgrond veel minder erg dan modderige klei, zeker op blote voeten. Ik heb hem ook wat kunnen laten draven om voor het donker thuis te zijn! De route was ongeveer 10 km. Gek genoeg was hij heerlijk om te rijden, dat had ik totaal niet verwacht. Hij liet zich gemakkelijk sturen, tempo op de zit en ontspannen. Mijn spanning gleed ook zo weg, en ik betrapte me er op dat ik zat te zingen. Ik heb ook maar een paar foto's gemaakt onderweg. Er staan namelijk op dat stuk veel eventing hindernissen. Leuk om naar te kijken, en daar laten we het dan maar bij.
Ik kwam zelfs langs het stuk waar hij zondag op hol sloeg. Dat zag er al lang niet meer zo eng uit als toen, maar toch besloot ik om af te stappen en aan de hand naar boven te gaan. Er was helemaal geen reden toe en volgende keer blijf ik er op! Zeker op de foto zie je de diepte niet :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten