Clinic Horsemanship

Tijdens een zonovergoten dag was het zweten voor de deelnemers (paard èn ruiter). Er werd rustig aan gedaan, maar als je aan de bak moest was je de klos! Iedereen had een gezellig en leerzame dag, die zeker voor herhaling vatbaar was. Gelukkig maar, want ik was toch wel bezorgd of de deelnemers Ben net zo’n fijne trainer zouden vinden als ik. Of dat de dag letterlijk in het water zou vallen. We waren met vijf deelnemers en een handjevol toeschouwers.

We begonnen voordat Ben arriveerde met het klaarmaken van de paarden. Die werden dan maar weer even op stal geparkeerd tijdens de lunch met zelfgemaakte, heerlijke tomatensoep, krentebollen en boterhammen. De clinic begon met theorie over hoe paarden zien, denken en leren. Voor sommigen was dit bekend, voor anderen nieuw. Daarna bekeek Ben onze paarden om te zien of fysiek ongemak een mogelijke oorzaak was van miscommunicatie tussen paarden en ruiters. Bijvoorbeeld: Twee paarden namen het bit niet goed aan, waarvan één last had van zijn gebit (wisselen) en de ander een litteken op de tong had.

Tijdens het gereden deel, deed Ben ons een aantal dingen voor met zijn eigen merrie. Wij deden dat dan na en waar nodig kwam hij ondersteunen. Zo probeerden we betere controle te krijgen over onze paarden door wendingen om de voor- en achterhand. Vooral het opzij zetten van de heup gaf de nodige problemen. Ook probeerden we zo snel en langzaam mogelijk te stappen en draven. Ben nam steeds ruiters apart om te ondersteunen en kroop er soms zelf op om de paarden iets te leren en het de ruiter voor te doen.

Rond een uur of zeven waren we klaar en hebben we samen gegeten. Twee toeschouwers waren zo aardig om een grote zak frieten te gaan halen en zo werd deze gezellige dag afgesloten.

Foto’s volgen!