Gevallen

Gisteren ben ik voor het eerst echt gevallen met Lightning. In een rustige draf weigerden ineens zijn beide voorbenen tegelijk!
Hij struikelt veel (mn in stap, soms in draf), maar tot nu toe was dat steeds met één voorbeen zodat hij zich met het andere nog kon opvangen. Dit is ook de reden dat ik buiten altijd met de sidepull rijd, dan kan ik hem opvangen zonder zijn mond open te scheuren. Tot nu toe was het ergste dat hij een keer op z’n kniën zat en direct weer overeind sprong tijdens een drafje bergaf. De dierenarts had me wel al gewaarschuwd dat het waarschijnlijk erger zou worden. Daarom schrok ik ook zo toen hij viel. Ik dacht meteen: ”het begin van het einde”. Natuurlijk maak ik me zoals gewoonlijk veel te veel zorgen. Ik hoop in ieder geval dat het niet snel erger wordt en dat we lekker buiten kunnen blijven rijden.
Lightning zelf was er ook behoorlijk van geschrokken. Hij zat dus plots op z’n knieën en schaafde met zijn neus over de grond. Ik verloor zo een teugel. Ik klemde me uit alle macht aan het zadel vast zodat ik er maar niet onder zou raken. Hij kwam vanzelf weer overeind. Hij heeft een kras op z’n neus, z’n knieën en de sidepull is beschadigd. Mijn schoenen hebben ook krassen. Verder niks, schade beperkt. Hij stond te trillen op z’n benen, arm dier. Ik heb hem even ’n paar meter gewoon laten lopen en toen zijn we weer verder gegaan. Ik heb hem even lekker laten galopperen voor de stijve spieren. Het struikelen was wel veel erger erna. We zien wel. Straks weer rijden in de bak.