dinsdag 25 april 2017

Extreme trail met Vicky

Begin maart zou ik met Lightning een weekend Extreme Trail gaan doen bij Extreme Trail Pauwels in Duitsland. De aanleiding was om hem fysiek minder te belasten maar hem wel een uitdaging te geven. Helaas werd Lightning kort voor dat weekend erg kreupel en stelde de dierenarts artrose vast. Zijn gewricht werd ingespoten en ons Trail avontuur werd uitgesteld. Aangezien ze daar al een jaar vooraf volgeboekt zijn, werd het moeilijk, maar er viel een deelnemer uit en we boekten nog een dag door de week (Paasmaandag). Zo had ik twee losse dagen en ik besloot Vicky mee te nemen op een van deze dagen.

Op 9 april was het zover. De dag begon om 9:00 's morgens en de rit was een goede 2,5 uur, dus we gingen de avond van te voren al. Ik was op van de zenuwen, ik ging alleen met Vicky op de trailer. Gelukkig mocht ik achter Reata aan rijden die ook meedeed. De rit leek wel een eeuwigheid te duren over slecht wegdek, maar Vicky deed het prima en we kwamen heelhuids aan. De paarden gingen er 's nachts op stal, Vicky en Reata hielde elkaar gezelschap. Op de foto's lijkt het idyllisch en dat is ook zo als je eenmaal binnen bent, maar het ligt op een bedrijventerrein, naast grote wegen.



De dag zelf begon met wat grondwerk om te zien in hoeverre iedereen zijn paard onder controle had. Er waren 6 paarden in variĆ«rende leeftijd, allemaal behoorlijk opgevoed. Ik was wat gespannen en Vicky wilde niet stil blijven staan. Ik had een van de principes in mijn hoofd om het omgekeerde te doen van wat het paard verwacht: ze wilde lopen, dus liet ik haar staan. Op dat moment was het echter beter om haar te laten lopen, maar dan in de richting die ik aangaf. De instructrice zag het en nam haar van me over. Met een paar korte aanwijzingen had Vicky de aandacht weer bij ons en kalmeerden we beiden. 

Over de obstakels kan ik kort zijn: Vicky nam ze bijna allemaal zonder enige schrik of aarzeling! Het grote water duurde een paar minuten, maar dat was ook het enige! Zo grappig om te zien wat een natuurtalent ze hiervoor is. De opbouw is zo geleidelijk aan dat je helemaal niet merkt dat ze obstakels steeds moeilijker worden. We hadden ook super goed weer en met 25 graden in de volle zon waren mijn armen een tikje tomaat geworden ;). 
Het was al met al een lange dag en Vicky sliep de hele terugweg. Ze was erg blij om weer thuis te zijn! 

Er zijn redelijk wat foto's en filmpjes die ik allemaal leuk vind, dus ik heb een album gemaakt:
  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten