Gisteren kwam ik op stal toen Lightning net kwam aangewandeld. Van de wei, over het pad, door de zand/rolplaats (even pauze) en door over het beton naar het stro. Het was stil op het betonstuk en hij weet dat precies.
Zoals het in de natuur ook gebeurt bij een hengst zonder eigen kudde, staat hij meestal alleen als er geen merries hengstig zijn. Soms speelt hij met een van de jonge ruinen. Zo ook nu. Ik pak hem toch even, ondanks dat ik zo kan genieten van dit gedrag en hem dan eigenlijk niet wil storen. Maar hij kan 22-23 uur per dag paard zijn en nu is het mijn beurt. Ik heb zijn wonden verzorgd en zet hem terug. Omdat het betonstuk nu druk is en er een aantal paarden staan die hem wegjagen, zet ik hem op het pad. Hij gaat even spelen met "baby" Henson (foto), maar blijft wel op het zand. Boos paard komt langs en wil hem wegjagen, maar ik ga ertussen staan. Lightning loopt weer richting betonstuk zo van "die is weg!". Dan komen er weer twee boze paarden aan en hij komt weer achter me staan totdat ze langs zijn. Ik weet dat het nu velig is en loop voor hem uit. Hij volgt (en dat zal hij normaal niet snel doen uit zichzelf!) en zoekt zijn stroplekje weer op. Ik begin de paardentaal steeds beter te leren. Nederlands, dialect, Engels, Duits, kattentaal en paardentaal....Het viel me ook op dat hij eindelijk lekker wollig begint te worden. Ik ben er blij mee, dan heeft hij tenminste een goede bescherming tegen weer en wind. Andere paardenbezitters raken vast in paniek bij de gedachte aan het uitstappen van bezwete paarden het het verwijderen van modder uit de lange haren.
Ook een goed teken dat hij al twee dagen geen nieuwe wonden heeft. Als dat een week goed gaat, verhuis ik mijn kast (aka zadelkamer)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten