zaterdag 12 april 2014

Test

Gisteren had ik les op de ruiterclub in Houtem waar ik lid ben.Vol goede voornemens ging ik er heen (met een lichte bezorgdheid in mijn achterhoofd over de zweer die nog niet 100% goed is). Het ging heel goed, dus ik zette hem in galop en hij stak zijn hoofd tussen zijn benen - ieks! Hij deed niks verder, maar het voelde niet lekker. Wat doe ik dan: ik word bang en stop!

FOUT! Paard krijgt zo een beloning voor die houding :-s. Hij had dit echter nog nooit eerder gedaan, dus ik was ook wel verbaasd. Onder bemoedigende woorden van de instructrice, probeerde ik het al trillend nog een paar keer en het ging beter. Op verzoek deed zij het een keer voor en helaas trakteerde hij haar op een bok(je). Voor mij de ultieme bevestiging dat ik dat niet moet doen.... Ik ben er namelijk heilig van overtuigd dat ik daar niet mee om kan gaan. Ik moest er niet aan toegeven, een meer van die dingen, maar dat helpt helemaal niet (helaas).

Wat ik ook zag toen zij met hem bezig was, was dat hij na twee rondjes netjes nagaf! Dat heb ik ook onthouden. Ik hou veel te veel rekening met hem en hij kàn het dus echt wel!! 

Eenmaal thuis krijg ik een telefoontje van een bekende die meldt dat hij zijn pols gebroken had! "Wat is er dan gebeurd", vraag ik? "Mijn paard heeft me eraf gebokt bij het aanspringen in galop". "Zie je nou wel", vertel ik mezelf, "dat gebeurt jou ook!"

Later neem ik mezelf voor de honderdste keer voor om me niet meer op mijn kop te laten zitten: waarom word ik niet doortastend op zo'n moment? Bij het grondwerk accepteer ik die geintjes ook niet! Volgende week gaan we weer. Gewoon doen, dus.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten