Missy

Dit is ze dan... Missy! Wij gaan haar Misty noemen. Ik sta hier in de stromende regen in een dorp buiten Lyon. Heel onwerkelijk! Al van de foto's en video's dacht ik dat ze rustig ging zijn. Het is een ontzettend lief paard. Ik heb staan bellen, heb rond gewandeld en wat oefeningen gedaan. Ondertussen hinikte haar vriendin alles bij elkaar. Ze keek wel, maar verder niks. Ze is echt zacht van karakter, precies en paard voor mij. Ik voelde me meteen op mijn gemak met haar en zij vond mij ook geen probleem. Ook is ze nieuwsgierig. Best vergelijkbaar met Lightning eigenlijk. Nu nog een datum prikken voor transport!

Nieuw paard?

Vervolg op bericht Winkelen van enkele weken geleden....

Ondertussen zijn de foto's gemaakt en door 3 dierenartsen bekeken. Ze waren niet 100% goed, maar ook niet slecht. Tja, de twijfel sloeg toe. Het perfecte paard ga ik niet vinden, maar hoeveel risico ben ik bereid te lopen? Met de feestdagen er tussendoor schoot het allemaal niet op, maar ik ben nog elke dag zeker dat ik het wil: een paard erbij. Misschien haal ik me onmogelijke zaken op de hals, maar dan zien we wel weer. Af en toe moet ik het maar gewoon doen...

Medisch is ze dus in orde genoeg, maar ik heb haar nog nooit gezien! Over 2 weken ga ik erheen en ga ik kennis maken. Haar karakter is minstens net zo belangrijk. Past ze in de groep en is ze leuk om mee te werken? Ik zit niet te wachten op een wakker paard dat bij het minste in mijn nek springt of in volle galop terug naar huis rent. Een rustig en niet al te dominant paard past beter bij ons.Volgens de eigenaar is ze onderdanig en kalm, en de video laat dat ook zien, dus ik heb goede hoop.

Ze heet overigens Missy, maar dat hebben wel hier al een klein beetje omgedoopt tot MisTy. Past beter bij Lightning ;-). 

Goede voornemens

Mijn voornemen voor dit jaar (en de jaren daarna!) is om vriendelijker te zijn tegen Lightning.
Dit klinkt misschien heel raar, maar ik heb nogal de neiging om mijn geduld te verliezen als hij niet doet wat ik vraag, met name als dat onverwacht is. Het gebeurt niet vaak, maar ik ben me er wel erg van bewust en heb achteraf altijd spijt. Ik weet ook heel goed dat dat meer zegt over mij dan over hem, maar dat helpt niet.

Ik volg een blog van Stacy Westfall, een gerespecteerde paardenvrouw wiens manier van rijden mij ambitieus maakt. Dit is haar uitgangspunt:
When you train a horse well what you’re doing is teaching it how to make good choices.

Die mogelijkheid geef ik het paard niet, waardoor als de ruimte er is hij wel eens een andere keuze kan maken. Dàn grijp ik meteen in, zet hem vrij grof terug op zijn plek waardoor hij bevriest en niet meer wil bewegen. Dan heb ik nog meer kracht nodig, maar uiteindelijk doet hij wel wat ik eis. Ik ben meer de bazige baas, dan dat hij wil werken.

Hem de keuze laten geeft een gevoel van het verliezen van de controle en dat vind ik moeilijk. Met meer geduld (en loslaten) kan ik hem leren de juiste keuze te maken. Kort gezegd geef je je paard de keuze en als hij kiest wat je in gedachten had, dan laat je hem met rust of beloon je hem, als hij iets anders kiest, laat je hem harder werken. Maar je blijft daarbij ten alle tijden rustig! Bij een bewuste training lukt dat prima, in alledaagse situaties waarbij er onverwachts iets anders gebeurt, niet.

Het betekent overigens niet dat je paard kan doen waar hij zin in heeft, je moet nog steeds duidelijk vragen wat je wilt. De manier waarop je met zijn antwoord omgaat is alleen anders. Hierom lukt het sommige mensen wel om met hun paard in vrijheid te werken en anderen niet. Of maar af en toe.

Het probleem bij Lightning is, dat hij het accepteert dat je boos op hem wordt. Hij bindt dan meteen in en doet wat je eist. Het wordt eens tijd voor een paard dat dat niet pikt, daar zal ik van leren. Tot die tijd, oefen ik op hem :D. Rustig blijven!! Fout antwoord: werken! Een absolute voorwaarde is dat je het juiste antwoord wel in je hoofd moet hebben. En het moet altijd hetzelfde antwoord zijn bij dezelfde vraag.

Dit was de blog post die hier aanleiding toe gaf: http://stacywestfallhorseblog.com/2013/12/28/do-you-get-emotional-when-working-with-your-horse/

Lekker suffen in het zonnetje

Hoefzweer

De hoefzweer was eruit gesneden door de smid, maar hij bleef mank. Na een paar dagen in soda weken, kwam de zweer er ook langs boven uit. Hij is nu bijna niet meer mank, maar het herstel gaat wel even duren.

Gedrag

Een van de leuke dingen van je paard aan huis te hebben, is dat je ze vaak kunt observeren. Ik kan ervan genieten om gewoon naar ze te kijken, naar wat ze doen en hoe ze zich gedragen. Van de week dacht ik “het zijn net drie collega’s samen waarvan de baas op vakantie is”. Blijkbaar vindt Lightning het niet nodig de baas te spelen nu Jenny er niet meer bij is. En Furi die Janka al jaren kent, maar er nooit vriendinnen mee was, verkiest haar boven Lightning. Lightning doet zich amper nog de moeite om iemand weg te jagen. Echt geweldig vinden ze elkaar niet, maar als je ergens samen “werkt”, moet je er maar wat van maken. En voor een paard is slecht gezelschap beter dan geen gezelschap.

Hoefzweer :-(

Afgelopen zondag stond hij op 3 benen, de kogel helemaal warm en dik. Uitgegleden? Ik besloot het een paar dagen aan te kijken, maar het beterde niet. Zou hij een hoefzweer hebben? Het was alweer even geleden, maar de symptomen waren er wel en bleven ook. Hoefsmid gebeld die er gisteren inderdaad pus uit haalde. Het circus van soda weken begint weer opnieuw... Gelukkig is hij het gewend. Nog een reden voor een paardje erbij... Lightning is zo vaak stuk dat een reserve geen kwaad kan :-s.

Je hoef in een emmer,
je hoofd op het hek

Soda weken

Met de hulp van de twee katten
(de andere ligt achter me)

Winkelen

Ik ben sinds een tijdje aan het winkelen. Ik deed dat altijd al, dagdromend, maar nu winkel ik serieuzer. Ik ben aan het winkelen voor een vriendinnetje voor Lightning en mij. Waarom? Tja, aan één paard heb ik eerlijk gezegd meer dan genoeg, zeker als het op rijden aan komt. Ook eerlijk, is toegeven dat mijn hart naar de verzorging uit gaat. Rijden, trainen, koetsen, etc. vind ik geweldig, maar dat hoeft niet elke dag en ik zal ook eerst de wei in orde gaan maken voordat ik ga rijden. Ook droom ik al jaren van veulentjes (al hoef ik ze in mijn dromen nooit te verkopen en zijn ze altijd gezond). En het zou leuk zijn om af en toe te gaan rijden met anderen die hier komen. Die kunnen dan op Lightning of vriendinnetje mee. Hier liet ik het dan bij.

De doorslag kwam echter afgelopen herfst toen Jenny en Reata ineens vertrokken. Ik realiseerde me ineens dat zo’n groep kwetsbaar is als de paarden niet van jezelf zijn. Er stonden er vier: Lightning, Furi, Jenny en Reata. Toen waren het er ineens nog maar twee en Lightning moest zijn grote liefde afgeven. Toegegeven was er vrij snel iemand anders die qua paard en eigenaar goed bij ons past, en vind ik het even lekker rustig zo, toch wil ik er graag een paardje bij.

Ik keek op diverse websites, maar vond de kwaliteit bedroevend. “Goed gebouwd”, staat er dan bij de advertentie waarbij het paard zo Frans staat als maar kan… “Goede bloedlijnen”, waar baseren ze het op? “Twee jarige brave merrie, is ingereden en is braaf buiten”, laat maar staan! Ik vond een leuk veulen, net gespeend, in Bordeaux! Dat wilde ik een veulen toch niet aandoen. Ik begon langzaam te denken dat ik veeleisend was! Wat zijn mijn wensen: Paint of Quarter merrie met papieren, rustig van karakter, goed gebouwd en gezond. Toch niet zo gek? Liefst had ik er ook een via via, want ik leer ze graag eerst kennen. Daarop had ik twee lijntjes uitgezet bij trainers die in het Paint wereldje zitten. Na een week had ik al een reactie!

En wat voor reactie! De merrie waar ik naar kijk nu heeft het allemaal!! Bloedlijnen om je vingers bij af te likken (de ene wereldkampioen na de andere die tot op leeftijd in de sport lopen), heel mooi gebouwd, nette leeftijd en een paar witte vlekken. Qua karakter is ze onbedorven en laat ze met zich sollen. Ze is iets ouder dan Lightning, maar niet ingereden. Dat kan i.m.o. alsnog! Nu is de gezondheid het enige waar we nog naar moeten kijken. Ze gaat de molen in en vrijdag worden er 22 (!) röntgenfoto’s gemaakt. Dan zien we verder. Ik moet haar zelf nog gaan ontmoeten omdat ze niet bepaald in de buurt woont, maar gezondheid eerst. Oh, en had ik al verteld dat ze drachtig is?

Spannend :D
Duimen jullie mee?

Inspirerend (clinic Buck Brannaman)

Ik heb er even over moeten denken, maar "Inspirerend" is mijn conclusie van de clinic van Buck Brannaman.

De eerste dag (zaterdag) kon ik alle informatie nog niet goed plaatsen. Ik was er als toeschouwer en hoorde de uitleg aan van Buck. Ik had me (niet alleen omdat er geen plaats meer was) nog niet als ruiter ingeschreven, omdat ik hem niet kende. Ik ken zijn reputatie natuurlijk wel, en zijn methode ook (Lightning is zo opgeleerd door iemand die zijn methodiek volgt), maar eerst zien, dan geloven. Ik vond hem met momenten ook erg kleinerend naar de ruiters toe en hij liet ze erg aanmodderen om de enkeling belachelijk te maken als iets niet lukte. “Je paard is al 15 jaar slecht behandeld, daarom doet hij zo”. Oef, dat kan ook anders. Iemand die er huilend naast stond, werd de bak uitgestuurd met de mededeling dat hij met “quiters” niks kon. Ik hoop dat hij voor zichzelf minstens net zo hard is, maar wat meer rekening houdt met de paarden. Hij is bekend, en kan het zich veroorloven. Ik vroeg me hardop af hoe iemand wiens zelfvertrouwen de grond ingeboord was, nog duidelijk kon zijn naar zijn paard?

Zelf reed hij op een “groen” leenpaard. Hij was erg duidelijk in zijn hulpen (soms zo duidelijk dat het paard 5 meter naar voren sprong!), maar bereikte snel resultaat. Hij begon de dag met een uur of twee uitleg, waarbij de deelnemers stonden te bevriezen naast hun paard. De deelnemers moesten daarna zijn oefeningen nadoen, maar waren soms al vergeten wat hij ook weer precies allemaal gezegd en voorgedaan had. Voor de toeschouwers was dat ook lastig, want je kunt niet oefenen. Helaas begeleidde hij de ruiters nauwelijks bij de oefeningen, waardoor dat soms mis bleef gaan. Het was ook nog al een gekrioel in die bak met 18 deelnemers. Ik was al blij dat ik zelf niet meegedaan had. Ondertussen probeerde ik heel hard om alles in me op te nemen zodat ik het thuis kon nadoen.

De tweede dag ging het al beter, ze gingen sneller aan de slag en ondanks een hoorbare verkoudheid, ging hij beter gemutst en onverstoorbaar door. Wat heeft die man een focus! Alleen dat al! Terwijl hij uitleg gaf, trainde hij zijn paard en hield zijn aandacht erbij. Hij was behoorlijk fel op deelnemers die bij elke stap hun paard aanspoorden en die in plaats van eerst de kuit aan te leggen, meteen de hak erin duwden of zelfs de spoor. Ik ben het daarin volledig met hem eens, maar zag het niet. We speurden elk been af, maar het enige been dat bij elke stap het paard een tik gaf was dat van hem zelf! Ook zag ik een opmerkingen die hij zelf gemaakt had waarin hij aangaf dat hij gefaald had als het paard bokte. Toch bokte zijn eigen paard ook! "Practice what you preach, mr Brannaman!" Ik geef hem het voordeel van de twijfel en ga ervan uit dat ik het niet goed gezien of begrepen heb. Misschien is een klein bokje wel ok? Of had hij het over aansporen zonder enig effect? Want dat het aansporen bij hem wèl effect had, was goed te zien. Inmiddels kon ik niet wachten om het thuis te gaan proberen en ook de ruiters in de bak maakten goede vorderingen.

Op maandag probeerde ik het thuis meteen. De grondwerk oefening lukte me niet zo goed. Hij ging wel netjes in een rondje en zijn achterhand week ook mooi weg, maar ik realiseerde me dat ik zelf naar achteren stapte als zijn voorhand om moest. Dat moeten we dus nog meer oefenen. Onder zadel probeerde ik dezelfde oefening waarbij Lightning zijn hoofd zijwaarts moest draaien, dan zijn achterhand en dan voorhand moest omzetten. Wel moest ik eerst wachten tot zijn oren op dezelfde hoogte stonden. Dat zou nog wel eens een uitdaging kunnen zijn, gegeven dat zijn hoofd scheef op zijn nek staat en hij zelf niet aan zijn schouders kan. Ik wachtte af en zag dat hij het probeerde! Na een paar keer lukte het hem zelfs en ik denk dat hij die dag zijn hoofd verder zijwaarts gebogen heeft dan hij ooit eerder deed! Uit zichzelf, want ik vroeg alleen maar.

Ook deed ik nog een paar andere oefeningen die hij al goed bleek te kennen. Ondertussen kan ik hem op mijn gedachten rijden, maar een punt is nog dat hij niet zo vlot van het been is, misschien wel doordat mijn gedachten ook niet van racepaarden houden. Ook dat ging meteen veel beter met de tips van Buck. Wat was dat mooi rijden, zeg! Ik blijf uiteraard kritisch, maar ik heb door een paar tips ongelofelijk veel bij geleerd, al was het een opfrisser. Soms kan iemand net iets op een andere manier zeggen, waardoor het wel lukt. De oefeningen gaan Lightning helpen om zijn achterhand beter te gebruiken zonder dat hij in een bit geduwd moet worden. Dat werkt bij hem namelijk niet blijvend. Ik begin langzaam de behoefte te krijgen om dit ook op andere paarden uit te gaan proberen...

Vol goede moed vooruit!

Bewust onnatuurlijk paardrijden

Blog Marjan Tulp: bewust onnatuurlijk paardrijden

De laatste tijd kom ik steeds meer stukjes tegen over de realiteit van paardrijden en ook zelf filosofeer ik daar regelmatig over. Deze wilde ik jullie niet onthouden..., beter goed gelinkt dan slecht verzonnen!

St. Maarten te paard

Een paar weken geleden kwam een buurman die ik nog niet kende vragen of ik mijn paard ter beschikking wilde stellen voor een basisschool in de buurt. Hun eigen paard liep niet meer goed en een bekende had mij aangeraden. Mij zei het op dat moment niks, maar ik ben best in voor een geintje te paard en stemde toe.

Afgelopen maandag trok ik in de schemering mooi gepoetst richting Geleen. Zodat ik toch een beetje kon opschieten en omdat ik mezelf na een aanstelrit op zondag eens stevig had toegesproken, ging ik erop, donker of niet. Ook mijn helm had ik thuis gelaten omdat ik niet naast het paard (St. Maarten in de vorm van meester Wim ging erop) met een helm wilde lopen. Ook dat deerde me niet.

Lightning was meteen onzeker en ik ook. Zelfs de paarden van de buren leken in het schemerlicht vreselijke monsters en achter elke struik zat minstens één tijger :-s. Hij liep langzaam en keek steeds van links naar rechts. In het stikdonkere bos en door de barricade aan het spoor, ben ik toch maar met de zaklamp voorop gaan lopen. Eenmaal in het dorp was de straatverlichting aan en was ik aan de late kant. In een vlot drafje gingen we doelgericht over de straten van Geleen, de drukke weg over en zonder enige aarzeling over de rotonde. Aan reflectors en een voor- en achterlicht had ik wel gedacht!

Bij de school stonden honderden kinderen, allemaal met een lampion! Gillen, schreeuwen, lachen, zingen, ze hadden veel plezier. Lightning is gelukkig meer kindervriend dan ik, haha. Al gauw hesen we meester Wim aan boord. Hij zag het niet zo zitten, maar deed het toch. Ik hield het leikoord vast en liep achter een volgauto aan. Achter ons kwamen àl die kinderen. De voorsten hadden een touw vast waar iedereen achter moest blijven, maar af en toe waren ze iets te enthousiast en liepen met touw en al tegen hem op. Wat een situatie was dat voor een paard, gedreven worden van achteren door een kudde kinderen en voor je een auto. Lightning gaf geen krimp en ging in processie-tempo stapje voor stapje vooruit.

Na de optocht gingen we weer naar huis. Vanaf dat moment wilde ik ook echt naar huis, dus hùp erop en gáán met dat paard. Ik lette niet meer op mezelf, ik lette niet meer op hem, ik reed gewoon naar huis! Hij keek niet om zich heen en ging vlot en doelgericht vooruit.

Ik heb het wel eens in boeken gelezen en in lessen gehad: als je de juiste focus hebt, dan doet je paard wat jij wilt. Dat bleek nu weer zo duidelijk en af en toe heb ik zo'n moment echt nodig. Een "stoomtreinmoment" noem ik dat, dan kan ik ineens paardrijden! Maar dat is een ander verhaal...

PS: achteraf bleek dat mijn buurman de verwijzing verkeerd hadden begrepen en ze iemand anders moesten hebben... Ach ja, we hebben het graag gedaan :D

Rambo dekens

Als sinds de eerste vliegendeken ben ik een fan van Rambo dekens. Die deken heeft hij nog steeds en al draagt hij hem niet meer zo vaak, hij is nog steeds in goede staat. Toen Rambo met de Quarter Horse dekens kwam, wilde ik niks anders meer. Die passen tenminste!

Ondertussen heeft hij ook 2 QH regendekens (1 voor de shows), 2 QH sheets, en een QH winterdeken (nog ongebruikt) en sinds kort een zweetdeken.

Zijn oude zweetdeken was hem te klein (maat 175, terwijl hij 195 heeft!) en met het rijden in de binnenbak en daarna direct op de trailer, vond ik dat hij een nieuwe mocht. Een uitgebreide mail naar Horseware met de belofte er iets over te schrijven, leverde ons een mooie nieuwe zweetdeken op! (PS je kan zien dat deze zweetdeken geen Quarter model is...)

Thank you, Horseware, for this colourful and warm fleece blanket!

En dan nog even een foto in een QH sheet....

Ook Fluffy vond de deken lekker warm.

Voor de geïnteresseerden:
Horseware website
Horseware facebook pagina

Janka arriveert

Zaterdag heb ik Janka opgehaald. De verwachting was dat het laden wel even kon duren, maar ze liep er zo in. Eenmaal bij ons aangekomen hebben we haar in de bak gezet en al gauw kwamen Lightning en Furi kijken. Furi en Janka kennen elkaar al jaren en Lighting moest even goed kijken/ruiken (met de hals erop), maar toen wist hij het ook weer en hebben we ze bij elkaar gelaten. Janka was in het begin wat onrustig en ze liep op en neer van de poort naar de paddock, met Lightning en Furi achter haar aan. Af en toe hinnikte ze ook alsof ze het niet goed begreep.



De dag erna was het goed....