Ik heb er even over moeten denken, maar "Inspirerend" is mijn conclusie van de clinic van Buck Brannaman.
De eerste dag (zaterdag) kon ik alle informatie nog niet goed plaatsen. Ik was er als toeschouwer en hoorde de uitleg aan van Buck. Ik had me (niet alleen omdat er geen plaats meer was) nog niet als ruiter ingeschreven, omdat ik hem niet kende. Ik ken zijn reputatie natuurlijk wel, en zijn methode ook (Lightning is zo opgeleerd door iemand die zijn methodiek volgt), maar eerst zien, dan geloven. Ik vond hem met momenten ook erg kleinerend naar de ruiters toe en hij liet ze erg aanmodderen om de enkeling belachelijk te maken als iets niet lukte. “Je paard is al 15 jaar slecht behandeld, daarom doet hij zo”. Oef, dat kan ook anders. Iemand die er huilend naast stond, werd de bak uitgestuurd met de mededeling dat hij met “quiters” niks kon. Ik hoop dat hij voor zichzelf minstens net zo hard is, maar wat meer rekening houdt met de paarden. Hij is bekend, en kan het zich veroorloven. Ik vroeg me hardop af hoe iemand wiens zelfvertrouwen de grond ingeboord was, nog duidelijk kon zijn naar zijn paard?
Zelf reed hij op een “groen” leenpaard. Hij was erg duidelijk in zijn hulpen (soms zo duidelijk dat het paard 5 meter naar voren sprong!), maar bereikte snel resultaat. Hij begon de dag met een uur of twee uitleg, waarbij de deelnemers stonden te bevriezen naast hun paard. De deelnemers moesten daarna zijn oefeningen nadoen, maar waren soms al vergeten wat hij ook weer precies allemaal gezegd en voorgedaan had. Voor de toeschouwers was dat ook lastig, want je kunt niet oefenen. Helaas begeleidde hij de ruiters nauwelijks bij de oefeningen, waardoor dat soms mis bleef gaan. Het was ook nog al een gekrioel in die bak met 18 deelnemers. Ik was al blij dat ik zelf niet meegedaan had. Ondertussen probeerde ik heel hard om alles in me op te nemen zodat ik het thuis kon nadoen.
De tweede dag ging het al beter, ze gingen sneller aan de slag en ondanks een hoorbare verkoudheid, ging hij beter gemutst en onverstoorbaar door. Wat heeft die man een focus! Alleen dat al! Terwijl hij uitleg gaf, trainde hij zijn paard en hield zijn aandacht erbij. Hij was behoorlijk fel op deelnemers die bij elke stap hun paard aanspoorden en die in plaats van eerst de kuit aan te leggen, meteen de hak erin duwden of zelfs de spoor. Ik ben het daarin volledig met hem eens, maar zag het niet. We speurden elk been af, maar het enige been dat bij elke stap het paard een tik gaf was dat van hem zelf! Ook zag ik een opmerkingen die hij zelf gemaakt had waarin hij aangaf dat hij gefaald had als het paard bokte. Toch bokte zijn eigen paard ook! "Practice what you preach, mr Brannaman!" Ik geef hem het voordeel van de twijfel en ga ervan uit dat ik het niet goed gezien of begrepen heb. Misschien is een klein bokje wel ok? Of had hij het over aansporen zonder enig effect? Want dat het aansporen bij hem wèl effect had, was goed te zien. Inmiddels kon ik niet wachten om het thuis te gaan proberen en ook de ruiters in de bak maakten goede vorderingen.
Op maandag probeerde ik het thuis meteen. De grondwerk oefening lukte me niet zo goed. Hij ging wel netjes in een rondje en zijn achterhand week ook mooi weg, maar ik realiseerde me dat ik zelf naar achteren stapte als zijn voorhand om moest. Dat moeten we dus nog meer oefenen. Onder zadel probeerde ik dezelfde oefening waarbij Lightning zijn hoofd zijwaarts moest draaien, dan zijn achterhand en dan voorhand moest omzetten. Wel moest ik eerst wachten tot zijn oren op dezelfde hoogte stonden. Dat zou nog wel eens een uitdaging kunnen zijn, gegeven dat zijn hoofd scheef op zijn nek staat en hij zelf niet aan zijn schouders kan. Ik wachtte af en zag dat hij het probeerde! Na een paar keer lukte het hem zelfs en ik denk dat hij die dag zijn hoofd verder zijwaarts gebogen heeft dan hij ooit eerder deed! Uit zichzelf, want ik vroeg alleen maar.
Ook deed ik nog een paar andere oefeningen die hij al goed bleek te kennen. Ondertussen kan ik hem op mijn gedachten rijden, maar een punt is nog dat hij niet zo vlot van het been is, misschien wel doordat mijn gedachten ook niet van racepaarden houden. Ook dat ging meteen veel beter met de tips van Buck. Wat was dat mooi rijden, zeg! Ik blijf uiteraard kritisch, maar ik heb door een paar tips ongelofelijk veel bij geleerd, al was het een opfrisser. Soms kan iemand net iets op een andere manier zeggen, waardoor het wel lukt. De oefeningen gaan Lightning helpen om zijn achterhand beter te gebruiken zonder dat hij in een bit geduwd moet worden. Dat werkt bij hem namelijk niet blijvend. Ik begin langzaam de behoefte te krijgen om dit ook op andere paarden uit te gaan proberen...
Vol goede moed vooruit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten