Roxy en de vlag

Vorig weekend werkten we aan "rustig houden bij enge dingen". Het touw zwaaide over haar rug totdat ze niet meer wegrende. Mijn touw had echter een leren uiteinde en dat was teveel voor ons prinsesje. Zo leert ze me om nòg kleinere stappen te maken in de training en ik nam een zacht koord. Dat werkte wel, waardoor ik al snel mijn touw weer kon nemen. De vlag en zweep waren voor een andere keer. Zo wild als ze begon: ze stond te trappen op de poetsplaats, zo kalm was ze na een half uurtje oefenen.  

Vandaag liep ik met haar de binnenplaats op en meteen paniek! Ze wilde direct weg en toen ik haar van richtig deed veranderen, liep ze me straal ondersteboven. Ze week wel voor het touw, maar vond het toch nodig om vlak langs me door te rennen. De buurman was achter de haag bezig. Tja, dan heb je aan mij de verkeerde.... al staat daar de koning! Ik geef haar al mijn aandacht en zolang zij die ook aan mij geeft, gaat alles goed. Ik ben misschien vaak onzeker, maar ik stop nooit voor het paard doet wat het moet doen (al is het nog zo iets kleins) en interesseer me niet voor de omstandigheden. Dat snapt een paard namelijk niet, ze kennen je reden niet waarom de regels ineens anders zijn. Denk ik dat ik niet durf, begin ik er niet aan.

Ik probeerde het nog even met het touw, maar pakte toch de vlag. Het lukte om met vlag en Roxy zonder ongelukken in de bak te raken. Daar kon ze zo gek doen als ze wilde zonder buren, auto's, campers, tractors, trailers, mesthopen, etc, die plots opdoken.

Ook bij Roxy werkte de vlag super goed. Ze reageerde fel, maar wel op de goede manier waardoor ze het spelletje heel snel door had en ze op mij lettend rustig bleef staan. Ze had oog voor mij, niet voor de knappe hengst die er ook bij was (Roxy is al hengstig!!!). De felheid werd snel minder en ik kon weer werken aan het "enge dingen spel". Het gaat erom dat ze leert wanneer ze wel voor druk moet wijken en wanneer niet. Soms zwaaien er dingen (de longeerzweep oid) en moet ze bewegen en soms niet (het zadel komt er ook met een zwaai op). Eenmaal weer terug op de binnenplaats moest de vlag er weer even aan te pas komen, maar niet meer zo lang.

Volgende week komt ze weer naar huis, onze ijsbeer/varken kruising (ze heeft klitten!). Door de oefeningen heb ik alweer wat meer vertrouwen en zin om met ze aan de slag te gaan.


In schril contrast heb ik Vicky vandaag het zadel opgelegd. Het Engelse had ze al eens op, de dikke pad en longeersingel ook en als jong veulen een handdoek en Engels dekje. Ik had toch wel iets van reactie verwacht. Niet dus.... Ik had me voorgenomen om het oude, lichtere zadel te nemen, maar dat was ik vergeten mee te brengen. Toen ik het zadel erop legde, bleef de off billet eronder hangen. Het paste voor geen meter, dus viel niet op de plek. Ik moest omlopen terwijl dat zadel er half op hing en dat leer eronderuit friemelen. Ik vergeet uiteraard de singel, dus kan weer terug. Singel eraan, te lang, korter maken, toch maar weer heen en weer.... En ik me maar druk maken ondertussen over hoe dit allemaal fout kon gaan. Paard stond er gewoon alsof ik dat allemaal niet deed. We hebben er zelfs een stuk mee gelopen, nee dat zadel was echt niet aanwezig. (Geen zorgen, we gaan haar nog laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaang niet inrijden - dit is puur voor de gewenning).  

Met Vicky kan ik de schriktraining overslaan. Zij krijgt de "gevoeligheidstraining" (sensibilisatie), Roxy de "ongevoeligheidstraining" (desensibilisatie of habituatie). Zo zwart/wit is het uiteraard niet, maar de beide dames geven me van alles wat. Snap je dat ik niet kan kiezen??