Met twee weken droog weer en vorst konden we niet in de bak rijden. Ik moest mijn veilige omgeving uit, het bos in. Sinds we hier wonen en Lightning z'n eigen kudde heeft, is hij vrij gestrest als we alleen buiten gaan rijden. Dat heeft z'n impact op mij, met als gevolg dat ik eerder smoesjes zoek en thuis blijf (of zelfs helemaal niet rij). Het was mooi weer, dus we gingen een paar keer naar buiten en het ging heel goed. Vaak zelfs bijna zonder hoofdschudden. In de bak schudt hij de laatste tijd heel erg, dus we snappen de hint en doen wat anders.
Lightning is erg intelligent en verveelt zich snel. Dan concentreert hij zich niet meer en gaat allerlei dingen doen die voor ons als ongewenst bestempeld worden. Maar eigenlijk probeert hij wat te vertellen. Ik ging er maar altijd van uit dat hij bedoelde dat hij dat liever niet deed. Ik vond echter niet veel wat hij dan wel graag deed. Van stilstaan werd hij ook niet beter. Het hoeft niet van mij als het echt beter zou zijn om niks te doen of met pensioen te gaan. Dat is echter maar zeer zelden het geval. Rust roest. Nu we weer alleen buiten durven rijden valt het kwartje. Hij wilde dat inderdaad niet doen, maar iets waar hij bij moet nadenken wel. En dat terwijl ik het bij stress van zijn kant steeds rustiger aan deed. Tja, dan blijft er uiteindelijk niet veel over en keek ik toe hoe hij zijn verveling op de andere paarden en de achterwand van de stal uitkuurde.
Gelukkig denk ik nu dat ik hem begrepen heb en gaan we weer buitenritten maken (inclusief obstakels in het bos). Het extreme trail dat we een aantal jaren geleden gedaan hebben, gaan we ook nog eens doen en wat koeienwerk staat ook op het programma.Voor de western wedstrijden wordt het voorlopig het laatste jaar, maar voor pensioen is hij nog niet klaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten