Lightning wordt ondertussen 16 jaar. Het meeste van wat hij kent aan de hand heb ik hem zelf geleerd. Met vallen en opstaan, maar we kwamen er wel. Nu heb ik twee ukkies en kan ik opnieuw beginnen. Soms denk ik dat het makkelijker zal gaan, maar ook zij moeten alle stappen door.
Hetgene wat me daar het meeste bij opvalt is het verschil in karakter van de 3/4e zussen. Roxy schrikt eerst en is overal bang voor, maar als ze het eenmaal kent is het ok. Vicky vindt alles prima tot je het een paar keer gedaan hebt en breekt dan pas de tent af... Roxy schrikt ook veel minder intens en springt één meter opzij in plaats van 20. Roxy springt van je af, Vicky hangt als een kat op je schouders. Een kat van 1,50m hoog en een slordige 400 kilo zwaar .....
Eerst dacht ik dat ik een voorkeur had voor de rustige paarden die niet snel onder de indruk zijn. Ik dacht ook dat Lightning zo'n paard was. Als hij echter zijn eigen boontjes moet doppen en als je niet streng voor hem bent, dan is hij niet meer zo kalm. Hij is vooral extreem goed getraind. Dat dat oorspronkelijk kwam omdat ik bang werd als ze onvoorspelbaar waren, maakt niet uit: getraind is getraind.
Inmiddels kan ik wat meer hebben en ben ik slordiger met de training. Vooral omdat Vicky zo rustig is, vergeet je dat je ze moet leren wat ze moeten doen als er wel iets is. Misty is er ook zo een. Zadel erop en naar buiten met die handel. Toch heb ik haar eerst de basis bijgebracht. Moeilijke situaties met haar oefenen is lastig, die zijn er namelijk nauwelijks en ik ben niet snel geneigd om de grenzen op te zoeken. Totdat het een keer fout gaat....
John Lyons sprak de wijze woorden:
"A safe horse is always quiet, but a quiet horse is not always safe."
En safe worden ze niet geboren....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten