zaterdag 17 september 2016

Veulens verkopen

Het doel van onze mini fokkerij is de beste Paint Horse fokken die er is. Ik vind namelijk (heel bescheiden) dat de kwaliteit van de Paints over het algemeen niet goed is. Het is best verleidelijk om nergens meer op te letten als er een mooi kleurtje op zit en als je hengst of merrie die "kwaliteiten" in 100% van de gevallen doorgeeft aan zijn/haar nakomelingen. Ik vind, misschien gek als Paint liefhebber, dat je op kleur niet kunt rijden. Was mijn eerste paard een Quarter Horse geweest, was ik waarschijnlijk in die wereld terecht gekomen.

Wat doe je als je goede Paints wil fokken? Dan koop je een goede merrie, uit goede lijnen, met schone röntgenfoto's en bewezen nakomelingen. Ze was inderdaad al wat ouder, maar de Europese titels van haar veulens stapelen zich op.

Als ik Europa hiervan mee wil laten genieten, dan moet ik de veulens wel verkopen... Bij de eerste, Ora, was dat niet zo moeilijk: wij hadden niet zo'n klik met elkaar. Ze was zich van haar schoonheid en kunnen bewust en gedroeg zich als een diva. Zij had prachtige bewegingen en een goede bouw, maar helaas geen witte vlekken. Ik had gehoopt dat haar nieuwe mensen haar zouden gaan showen, maar dat gaat waarschijnlijk niet gebeuren: ze showen alleen hun hengsten. Ora wordt waarschijnlijk meteen fokmerrie, als ze niet doorverkocht wordt als recreatiepaard.

Vicky, inmiddels een jaarling, was zo leuk en makkelijk dat ze bij ons bleef. Vicky heeft allerlei vlekken en redelijk wat talent, al is ze niet zo dramatisch goed gebouwd. Voor mij is ze een leuk amateur paard als opvolger voor Lightning (al had dat best nog een paar jaar mogen wachten). Het was niet gepland, maar ze bleef bij ons.

Toen kwam Roxy: wow, zoiets hadden we nog nooit gezien! Het regende complimenten uit allerlei hoeken. Ik moest haar toch zeker houden, zij was immers zoveel beter dan Vicky! Er liepen 6 paarden achterom die ik voornamelijk alleen verzorg buiten mijn werk. Roxy houden zag ik niet zitten. Geen tijd, geen geld, geen plaats ervoor.... Drie merries uit dezelfde lijn was ook wat veel van het goede en buiten haar prachtige uiterlijk moest ik nog maar zien of het talent er zou zijn. Ze is van karakter ook veel voorzichtiger en ik vroeg me af of dat wel bij me paste. Roxy werd voorzichtig geadverteerd en al snel melde zich iemand.

De mensen kwamen uit Zuid Frankrijk en ik moest plechtig beloven haar niet te verkopen voor ze waren komen kijken! Ze hadden al een hengst in de USA besteld, hadden al een bende paarden, nog een merrie uit Canada en nog een merrie in Frankrijk. Roxy kon er ook nog wel bij. Ik had sowieso geen haast en eind juli spendeerden ze een middag bij ons. We hadden een hemel voor onze paarden volgens deze mensen en ze vonden het erg belangrijk dat Roxy in een kudde opgroeide. Roxy moest het zeker worden en ze zou er een goed huis krijgen (ook als fokmerrie)!

Een paar dagen later kwam het tot de contractonderhandelingen. Dat verliep wat stroef, dus ik deed een voorstel. Daarop kreeg ik een mail waarin ze van de aankoop afzagen. Over de prijs waren we het vooraf al eens, maar mijn voorstel was in het verkeerde keelgat geschoten na alle extra kosten voor de te importeren paarden. Tja.... als je wel bereid bent om veel geld achter te laten op de meest commerciële stallen, maar niet daar waar de mensen ervoor zorgen zoals je het zelf ook deed? Ik begreep het niet, maar liet het los.

Ik stelde het opnieuw te koop zetten uit.... Als die mensen Roxy als fokmerrie wilden hebben, dan kon ik dat toch ook doen? Twee veulens van mijn eigen merrie: een als rijpaard en een als opvolger van haar moeder? En ze was zo leuk met Vicky.... Inmiddels waren de twee pensionpaarden verhuisd, dus er was ineens plaats.... Misty was niet gedekt, dus volgend jaar komt er geen veulen. Verkopen kan altijd nog. Kortom, Roxy blijft voorlopig hier!

2 opmerkingen: