13 winters

Een kennis met paarden, tevens collega van mijn vriend, verkocht zijn paarden. Ik kende ze als serieuze paardenmensen, altijd het belang van hun paarden voorop. Ze hadden ze ook al jaren aan huis staan, al waren ze in korte tijd al vaker verhuisd. Ik vond het vreemd, maar hielp bemiddelen. Ik vroeg waarom ze de paarden eigenlijk weg deden en hoe lang ze de paarden al hadden? Het antwoord was "13 winters". Na een periode van nattigheid, vriest het nu al enkele weken. Zo gaan die dingen en ik vind het helemaal niet erg: je hebt op het weer geen invloed, alleen op de manier waarop je ermee omgaat. Zolang ik dat zelf kan bepalen, kan ik ermee overweg. Dat wil niet zeggen dat wij hier geen winterse perikelen hebben... Hier beschrijf ik er een paar en in "Work in Progress" kun je er ook meer over lezen!

IJzel
Zondag was het guur weer. Temperaturen van een aantal graden onder nul, en een stevige noordenwind met ijzel. Er vielen bolletjes ijs uit de lucht die kleine gaatjes in je gezicht probeerden te maken. De paarden waren achter het talud gaan staan om uit de wind te blijven, maar daar is geen eten en de wind blies sneeuw en ijs zo de stallen in. Jenny had het een beetje koud en een lege maag. Furi had het niet koud, maar irriteerde zich aan de ijzel. Ze hadden een bevroren vacht en hadden de ijspegels eraan hangen. Lightning trok zich nergens wat van aan, maar voor de dames wilde ik iets doen. Dus we zijn ben een borstel gaan halen en dekens. Jenny kreeg Lightning’s zweetdeken op zodat het vocht kon verdampen en ik wilde daar voor de warmte nog een deken opdoen. Ik had blijkbaar alleen de hals meegenomen en voordat ik terug kon lopen had ze zich al gerold. Voor Furi had ik de winterdeken gehaald. Die is niet waterdicht zodat ook daar het vocht weg kon. Furi ging meteen tevreden hooi eten en de anderen volgden snel. Toen het ’s middags eenmaal droog was en de wind ver gaan liggen, heb ik de dekens weer afgehaald. Ze waren er mooi droog onder geworden. Ondertussen hebben we in de stallen gewerkt en zijn we ’s middags een ritje met de slee gaan maken.

Lightning knabbelt aan een grotendeels weer droge Jenny

Dan ben ik blij dat het zondag is en ik iets voor ze kan doen en ze in de gaten kan houden.

Bevroren
's Avonds wilde ik het water gaan bijvullen. Ik heb er zo'n H2go zak voor nu tijdens de vorstperiode. Die leg je in de kruiwagen, vul je met 80 liter water en kiep je leeg in de waterbakken. (Dat gaat best wel eens mis als je over een hobbel rijdt en de wagen omkiept, maar dit terzijde...) Ik draai het kraantje in de zadelkamer open en er gebeurt niks. Oh-oh! Meteen draai ik het kraantje weer dicht, me realiserend dat de leiding bevroren is: "potverdorie", vloek ik  (of iets minder vriendelijks)! In de garage waar de ketel van het stalgebouw hangt zie ik dat er een ijspegel aan de leiding hangt. (Ja, er is een aparte ketel voor de verwarmde zadelkamer waar ook een douche en toilet is). Dit is niet goed :(. Vanwege de vorstbeveiliging van de ketel hebben we de verwarming nog niet aan gehad. "Dom dom dom", vertelt de monteur me, "die houdt alleen de verwarmingsbuizen vorst vrij, niet de waterleiding". Hmm, ieder zijn vak, maar het klinkt wel logisch. "Betekent dit dat ik bij koud weer altijd de verwarming hier in de stal aan moet hebben, zonder isolatie?" "Ja!" Is dat even balen, ik vind dat zo zonde van de energie!! Alsof ik het milieu al niet genoeg vervuil, stoken voor de vogeltjes! Het alternatief is een kapotte ketel en leidingen. Tja, dat is ook niks.
Het kostte de monteur bijna een uur om de ketel aan de praat te krijgen. Die was ook bevroren, ondanks de vorstbeveiliging. De ijspegel was er toevallig, maar daardoor waren we er wel op tijd bij voordat de ketel echt kapot ging.