Omdat een stalgenoot wat meer van de omgeving wilde zien, te paard dan wel, en ik zo’n beetje overal in deze regio al gestaan en dus gereden heb (ik teken de paden in op een wandelkaart van Zuid Limburg en ben al aardig op weg!), besloten we tot een “nieuwe paden rit”. We hadden racehaf Stelvio bij ons en een ervaren trail paardje Milka. De drie liepen fijn samen en lieten zich niet gek maken. Helaas verloor ik na een uur al een hoefschoen. Gelukkig maakte dat Lightning niet veel uit en we gingen gewoon verder in galop. Toen Stelvio en Milka beiden een flinke sprint trokken, werd ik natuurlijk weer bleek, maar ik kon Lightning bij me houden. Later besloot ik toen Stelvio weer harder ging dan hij, hem heel even te laten gaan. Na een enkele meters kwam hij vanzelf weer terug in tempo – loslaten Saskia!! Hij liep toen even zo lekker dat ik de teugels liet vallen en al roepend met mijn armen wijd galoppeerde. Het wordt nog wat met mij. Tegen het einde van de rit ging Stelvio ècht heel hard en wilde Lightning er weer achteraan. Op dat moment was dat me teveel van het goede en ik kon hem weer bij me houden. Dat kost uiteraard moeite, meer ook omdat ik mezelf dan erg druk maak, maar het lukte gelukkig wel. Wat kunnen ze dan sterk zijn!! Helaas merkte ik halverwege dat hij voor een schuurplek van de hoefschoen had. Dat had hij nog nooit eerder! Die dus losgemaakt (hij kon hem wel aanhouden) en zo verder gereden. Gek genoeg verloor ik die niet.
De paardjes liepen echt fijn samen en waren best moe toen we terug waren. Wij zelf ook trouwens… we hebben heerlijk gereden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten