Lightning valt elke dag een beetje meer af. Hij durft niet te eten als er andere paarden in de buurt staan. Dat geldt op de verharde plaats, maar ook op de wei. Als hij een mens ziet, komt hij hoopvol aan om te kijken of hij gevoerd wordt. Dat is, denk ik, het hele probleem. Hij is 10 jaar lang gewend geweest dat hem zijn eten gebracht werd, nu moet hij het zelf gaan halen. En als hij dat probeert, wordt hij weggejaagd. Ik heb de hoeveelheid krachtvoer al opgevoerd, maar hij is nooit zo'n krachtvoereter geweest en hij eet het in kleine beetjes met lange tanden op. En die pluk hooi die ik hem dagelijks geef is niet voldoende. Ik kan er moeilijk 15 uur per dag naast gaan staan. En het is nog niet eens slecht weer. Als het 's nachts kouder wordt, dan zal hij nòg meer moeten eten. Werken wil hij al helemaal niet meer. Van stal mag ik hem in een stuk apart zetten. Ik moet dan wel anderen op stal gaan vragen of ze me daarbij willen helpen. Dat betekent erin zetten met een ander paard, hooi gaan brengen en hem er na een uurtje of twee weer uithalen. Je kan hem daar ook niet laten staan, weg van de kudde, zonder beschutting. We gaan het proberen!
Soms denk ik "ik ga maar weer verhuizen en een andere stal zoeken", maar iets zegt me geduld te hebben en het te proberen. Hij is in ieder geval een stuk soepeler en beweegt zijn nek veel gemakkelijker. Ook heeft hij geen last van zijn rug meer gehad sinds hij daar is. Buiten het apatische gedrag omdat hij geen energie heeft, heeft hij waarschijnlijk geen pijn meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten